مستند جادوی جاده‌های دور در همایش سالانه دارالاکرام اکران شد

به گزارش خبرگزاری برنا از تهران ؛ مستند جادوی جاده‌های دور به کارگردانی مژگان ایلانلو کنشگر و فعال اجتماعی؛ عضو انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند و برنده جایزه حقوق بشر وین و با حمایت موسسه دارالاکرام در سفر ایشان به ۱۰ شعبه از شعب ۲۳گانه دارالاکرام ساخته شده است.
این مستند روایتگر دنیای کودکان و نوجوانانی از سراسر ایران است که بی‌توجه به کاستی‌های اطرافشان در حال بازآفرینی روایتی از خود هستند؛ کودکانی که ایلانلو آنها را سرمایه‌های واقعی این سرزمین معرفی می‌کند؛ بچه‌هایی که نقطه مشترک تمام آنها تولد در یک فقر اقتصادی و تبعیض هولناک با امیدی بی‌نهایت به سوی آینده است. 
هر یک از ما می‌توانیم جاده‌ای را صاف کنیم تا کودکی با جادوی خود در آن پیش برود 
ایلانلو رویاهای پارادوکسیکال این کودکان و نوجوانان را به خوبی به تصویر کشیده است؛ رویاهای زیبایی که گرچه با واقعیت فاصله دارند اما باعث می‌شوند آنها بتوانند رنج‌های زندگی را تاب بیاورند و امیدوارانه ادامه دهند و به گفته‌ی ایشان، رویا آن چیزی است که این کودکان و نوجوانان، هزاران برابر بیش از غذا، خوراک، پوشاک و کیف و کفش به آن نیاز دارند.
فراستخواه: تنها تکیه‌گاه لازم برای زیستن در این جهان پرمخاطره رویاها هستند
دکتر مقصود فراستخواه، جامعه‌شناس، پژوهشگر، استاد دانشگاه، برنده‌ی جایزه ترویج علم، جایزه‌ی نشان دهخدا و برگزیده‌ی جایزه‌ی فارابی در بخش مطالعات میان‌رشته‌ای در این نشست کودکان حاضر در مستند جادوی جاده‌های دور را از نسل آلفا و بتا معرفی کرد که قرن ۲۱ به آنها سپرده خواهد شد؛ جهانی بسیار شلوغ، آشوبناک و بی‌قاعده؛ جهانی که گزینه‌های انتخاب در آن بسیار محدود است و اگر کنشگری خلاق و هوشمند نباشیم، مکانِ کنش‌ها و بازی‌های بازیگران خواهیم شد. 
فراستخواه گفت: ما می‌خواهیم از آینده‌ی خود محافظت کنیم؛ از آینده‌ی سرزمین ایران؛ از جهانی که در نیمه‌ی راه خود است، جهانی که ناتمام است و ۱۱ هزار کودک و نوجوان عضو در سامانه به مهربانی در کنار ۱۸ میلیون کودک و نوجوان دیگر به اضافه‌ی میلیون‌ها کودک دیگر قرار است طرح ناتمام ایران را تمام و از آینده‌ی این سرزمین مراقبت کنند.
ایشان تنها تکیه‌گاه لازم برای زیستن در این جهان پرمخاطره را رویاها دانست؛ رویاهای کودکان حاضر در مستند جادوی جاده‌های دور.
اگر کودکان و نوجوانان تجربه‌ی مراقبت شدن داشته باشند، از همدیگر مراقبت خواهند کرد
فراستخواه گفت: این مستند پرسش‌های زیادی را پیش روی ما می‌افکند؛ آن هم در شرایطی که ساختارهای ما نه تنها هوشمند نیستند بلکه کودن، علیل و سنگدل هستند و امیدی نیست که ساختارها و سیستم‌های رسمی کاری برای این کودکان بکنند؛ بنابراین ما کودکان را به آینده‌ای می‌سپاریم که دچار فرسایش شده‌ است و ما نیز در معرض خستگی ذهنی هستیم و همه ما باید تلاش کنیم از این ماند و اینرسی رها شویم.
ایشان کمترین چیزی را که فرزندان ما در چنین شرایطی به آن نیاز دارند تجربه‌ی حس مراقبت شدن؛ رویت‌پذیر شدن و دیده شدن با رویاها و صورت خیال آنها توصیف کرد و افزود: این تجربه‌ی مراقبت شدن در همراهی با یک نهاد مردمی؛ نهاد معطوف به خیر عمومی و نهاد مراقبت از تعلیم و تربیت محقق می‌شود و اگر این کودکان و نوجوانان تجربه‌ی مراقبت شدن را داشته باشند از همدیگر مراقبت خواهند کرد و امیدوارانه و با تلاش به دنبال تحرک اجتماعی و مراقبت از خانواده خواهند بود چون تجربه‌ی مراقبت شدن را زیسته‌اند و خودشان هم می‌خواهند که مراقبت کنند. 
فراستخواه افزود: مستند جادوی جاده‌های دور به تفکر و خیال تک تک ما دامن می‌زند و گشودگی تازه‌ای در ذهن‌ها ایجاد می‌کند اما مهم‌ترین امری که در این فیلم دیده می‌شود یک امر کلی و آن جادوی جاده‌های دور است؛ چرا که وقتی ذهن اجتماعی یک ملت مورد تجاوز قرار می‌گیرد، ذهن دیگر کلیات و امر کلی را نمی‌بیند و درگیر جزئیات می‌شود؛ مردمی هم که زیر خط فقر باشند، امور کلی را دیگر نمی‌بینند و درگیر جزئیات می‌شوند؛ در حالی که باید بتوانند ذهن را بازسازی و احیا و خود را از تروما و زخم ذهنی رها کنند.

جادوی جاده‌های دور؛ روایتگر رویاهای کودکان و نوجوانان به مهربانی
مستند جادوی جاده‌های دور به کارگردانی مژگان ایلانلو کنشگر و فعال اجتماعی؛ عضو انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند و برنده جایزه حقوق بشر وین و با حمایت موسسه دارالاکرام در سفر ایشان به ۱۰ شعبه از شعب ۲۳گانه دارالاکرام ساخته شده است.
این مستند روایتگر دنیای کودکان و نوجوانانی از سراسر ایران است که بی‌توجه به کاستی‌های اطرافشان در حال بازآفرینی روایتی از خود هستند؛ کودکانی که ایلانلو آنها را سرمایه‌های واقعی این سرزمین معرفی می‌کند؛ بچه‌هایی که نقطه مشترک تمام آنها تولد در یک فقر اقتصادی و تبعیض هولناک با امیدی بی‌نهایت به سوی آینده است. 
هر یک از ما می‌توانیم جاده‌ای را صاف کنیم تا کودکی با جادوی خود در آن پیش برود 
ایلانلو رویاهای پارادوکسیکال این کودکان و نوجوانان را به خوبی به تصویر کشیده است؛ رویاهای زیبایی که گرچه با واقعیت فاصله دارند اما باعث می‌شوند آنها بتوانند رنج‌های زندگی را تاب بیاورند و امیدوارانه ادامه دهند و به گفته‌ی ایشان، رویا آن چیزی است که این کودکان و نوجوانان، هزاران برابر بیش از غذا، خوراک، پوشاک و کیف و کفش به آن نیاز دارند.
فراستخواه: تنها تکیه‌گاه لازم برای زیستن در این جهان پرمخاطره رویاها هستند
دکتر مقصود فراستخواه، جامعه‌شناس، پژوهشگر، استاد دانشگاه، برنده‌ی جایزه ترویج علم، جایزه‌ی نشان دهخدا و برگزیده‌ی جایزه‌ی فارابی در بخش مطالعات میان‌رشته‌ای در این نشست کودکان حاضر در مستند جادوی جاده‌های دور را از نسل آلفا و بتا معرفی کرد که قرن ۲۱ به آنها سپرده خواهد شد؛ جهانی بسیار شلوغ، آشوبناک و بی‌قاعده؛ جهانی که گزینه‌های انتخاب در آن بسیار محدود است و اگر کنشگری خلاق و هوشمند نباشیم، مکانِ کنش‌ها و بازی‌های بازیگران خواهیم شد. 
فراستخواه گفت: ما می‌خواهیم از آینده‌ی خود محافظت کنیم؛ از آینده‌ی سرزمین ایران؛ از جهانی که در نیمه‌ی راه خود است، جهانی که ناتمام است و ۱۱ هزار کودک و نوجوان عضو در سامانه به مهربانی در کنار ۱۸ میلیون کودک و نوجوان دیگر به اضافه‌ی میلیون‌ها کودک دیگر قرار است طرح ناتمام ایران را تمام و از آینده‌ی این سرزمین مراقبت کنند.
ایشان تنها تکیه‌گاه لازم برای زیستن در این جهان پرمخاطره را رویاها دانست؛ رویاهای کودکان حاضر در مستند جادوی جاده‌های دور.
اگر کودکان و نوجوانان تجربه‌ی مراقبت شدن داشته باشند، از همدیگر مراقبت خواهند کرد
فراستخواه گفت: این مستند پرسش‌های زیادی را پیش روی ما می‌افکند؛ آن هم در شرایطی که ساختارهای ما نه تنها هوشمند نیستند بلکه کودن، علیل و سنگدل هستند و امیدی نیست که ساختارها و سیستم‌های رسمی کاری برای این کودکان بکنند؛ بنابراین ما کودکان را به آینده‌ای می‌سپاریم که دچار فرسایش شده‌ است و ما نیز در معرض خستگی ذهنی هستیم و همه ما باید تلاش کنیم از این ماند و اینرسی رها شویم.
ایشان کمترین چیزی را که فرزندان ما در چنین شرایطی به آن نیاز دارند تجربه‌ی حس مراقبت شدن؛ رویت‌پذیر شدن و دیده شدن با رویاها و صورت خیال آنها توصیف کرد و افزود: این تجربه‌ی مراقبت شدن در همراهی با یک نهاد مردمی؛ نهاد معطوف به خیر عمومی و نهاد مراقبت از تعلیم و تربیت محقق می‌شود و اگر این کودکان و نوجوانان تجربه‌ی مراقبت شدن را داشته باشند از همدیگر مراقبت خواهند کرد و امیدوارانه و با تلاش به دنبال تحرک اجتماعی و مراقبت از خانواده خواهند بود چون تجربه‌ی مراقبت شدن را زیسته‌اند و خودشان هم می‌خواهند که مراقبت کنند. 
فراستخواه افزود: مستند جادوی جاده‌های دور به تفکر و خیال تک تک ما دامن می‌زند و گشودگی تازه‌ای در ذهن‌ها ایجاد می‌کند اما مهم‌ترین امری که در این فیلم دیده می‌شود یک امر کلی و آن جادوی جاده‌های دور است؛ چرا که وقتی ذهن اجتماعی یک ملت مورد تجاوز قرار می‌گیرد، ذهن دیگر کلیات و امر کلی را نمی‌بیند و درگیر جزئیات می‌شود؛ مردمی هم که زیر خط فقر باشند، امور کلی را دیگر نمی‌بینند و درگیر جزئیات می‌شوند؛ در حالی که باید بتوانند ذهن را بازسازی و احیا و خود را از تروما و زخم ذهنی رها کنند.

انتهای پیام/