تبدیل شعر فجر به خاکریز خودی‌ها و غیرخودی‌ها/ قیل و قال‌بازها دبیر جشنواره را محاصره نکنند
تولیت دولتی جشنواره شعر فجر در همه این سال‌ها بی‌هیچ توجهی به اراده اکثریت دور از گفتمان حاکم و صاحبان قلم خارج از چتر خویش، دبیران شعر را انتخاب کرده است و در این انتخاب‌ها هیچ وقعی به ظرفیت‌سازی ادبی و ارتقاء ارتباط و انتساب خویش با شاعران نداشته است.
به گزارش گروه فرهنگ و هنر برنا؛ ارمغان بهداروند شاعر و مدرس دانشگاه به بهانه انتصاب فریبا یوسفی به عنوان دبیر علمی نوزدهمین جشنواره بین‌المللی شعر فجر، طی یادداشتی به برخی از مسائل پیرامون این جشنواره پرداخت.
در این یادداشت آمده است: جشنواره شعر بنا به رسالت خود، مُکلّف به گفتمان‌سازی ادبی است و خَلق این گفتمان جز به «تمرین مدارا» و «تشدید چندصدایی» ناممکن است که زادگاه شعر، مواجهه انتقادی با بایدها و نبایدهایی است که شاعر، بنا به مسئولیت شهروندی خود، نسبت به آن‌ها اعلام موضع می‌کند و قاعدتاً در این مواجهه، نباید مواضع شاعران به تولید خاکریزهای خودی و غیرخودی منجر شود.
عارضه‌ای که متولیان جشنواره شعر فجر متاسفانه در اغلب دوره‌ها تا کنون بدان چشم داشته‌اند اما این زمان‌آگاهی و ضرورت هر گاه که حتی به ندرت هم در دستور کار جشنواره شعر فجر قرار گرفته است، با سوءتعبیر و توهم‌آفرینیِ مغرضانه و جنجال‌های رسانه‌ای ناکام باقی مانده است. فراموش نکنیم «شعر انقلاب» متولد گفتمان‌های گوناگونی است که در فاصله دو دهه چهل و پنجاه، در کارکرد انتقادی و رویکرد اعتراضی شعر، اشتراک داشتند که توجه به همین اندک اشتراک، مانع از کشمکش‌های دفعی و جدال‌های گسست‌اندیش و مولّد جریانی ادبی به نام شعر انقلاب گردید.
تعمیم این گفتمان نه در بضاعت یک رویداد و نه در توان یک وزارت که حمایت تام و تمام جمعی فرهنگ را می‌طلبد. تولیت دولتی جشنواره شعر فجر در همه این سال‌ها بی‌هیچ توجهی به اراده اکثریت دور از گفتمان حاکم و صاحبان قلم خارج از چتر خویش، دبیران شعر را انتخاب کرده است و در این انتخاب‌ها هیچ وقعی به ظرفیت‌سازی ادبی و ارتقاء ارتباط و انتساب خویش با شاعران نداشته است. در واقع مانیفست این جشنواره، دولتی‌ترین شکل رویدادها بوده است و شاید به همین دلیل همواره با بی‌اعتنایی عظیم‌تری از جانب جمعیت ادبی مواجه بوده است.
اگر وسواس در انتخاب شاخصه‌هایی هم چون دبیر، هیات علمی، داوران و عوامل ستادی، مد نظر قرار نگیرد قطعاً اعتباربخشی جایزه و بِرندسازی آن همواره در نزولی‌ترین شکل ممکن خواهد بود. این که رویدادی نتواند لااقل برای اندک‌مدتی گردونه شعر روزگار خود را گرم کند و در مقام مقایسه با دیگر رویدادهای هم‌خون خود همچون سینما و تئاتر فجر مخاطبی نداشته باشد، جای خسران است. واسپاری شعر به آدم‌ها و به خصوص آدم‌های محفلی که خود را سهام‌دار شعر می‌دانند و مشتاقانه در تصرف فردی و گروهی بودجه شعر در هر وزارت و سازمان و ارگان و موسسه‌ای عرق می‌ریزند، اگر در هر دوره‌ای شایسته نبوده است در این دوره که دولت، بنای دیگری در فرهنگ و هنر دارد، ناشایست‌تر خواهد بود و باید مراقبت کرد که قیل‌وقال‌بازها، دبیر این دوره از شعر را محاصره نکنند.
انتهای پیام/
نظر شما
پیشنهاد سردبیر
پرونده ویژه
تبلیغات متنی