مجید ضیایی، کیوریتور نمایشگاه «سریر آتش» که به مناسبت دوازدهمین دوسالانه ملی سرامیک ایران در فرهنگسرای نیاوران برگزار شده است، درباره روند شکلگیری این نمایشگاه و اهداف آن به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ توضیح داد: نمایشگاه «سریر آتش» بر سه عنصر کلیدی در زیست هنری تأکید دارد: آثار، اشیای زیسته و تصاویر. این اشیا، که بخشی از زندگی روزمره محمدمهدی انوشفر را شامل میشوند، تلاش میکنند مخاطب را به لایههای عمیقتر زندگی و آثار او نزدیک کنند. این انتخاب کمک میکند تا تصویری جامعتر از سیر هنری و زیستی این هنرمند ارائه دهیم.
وی درباره اهمیت نمایش اشیای زیسته هنرمند عنوان کرد: در بسیاری از نمایشگاههای گذشته کمتر به بخش زندگی روزمره انوشفر توجه شده است. اشیایی که در این نمایشگاه دیده میشوند، نشاندهنده تأثیر زندگی روزمره بر هنر او هستند. طراحیها، ابزارها و اشیای خاص به مخاطب امکان میدهند تا لایههای پنهان آثارش را بهتر درک کنند.
این کیوریتور با اشاره به دشواریهای گردآوری نمایشگاه بیان کرد: فرصت کمی برای آمادهسازی داشتیم و اطلاعات زندگی و آثار هنرمند پراکنده بود. با توجه به اینکه ایشان سال آینده هشتاد ساله میشوند، بسیاری از وقایع را به سختی به یاد میآورند. خوشبختانه برخی عکسها پشتنویسی شده بودند اما هماهنگی این دادهها با دورههای مختلف زندگی زمانبر بود. اگرچه این پروژه میتوانست طی چند سال به نتیجه برسد، ما تلاش کردیم در این زمان محدود ایده را عملی کنیم.
وی درباره نقش انوشفر در دوسالانه سرامیک ایران گفت: این هنرمند در هفت دوره ابتدایی دوسالانه سرامیک نقش مهمی داشت. متأسفانه پس از قطع همکاری، دلخوریهایی به وجود آمد که باعث شد او کمتر در رویدادهای جمعی حضور داشته باشد. اشاره به انوشفر در این دوسالانه برای من اهمیت زیادی داشت، چراکه این رویداد پلی میان گذشته و حال دوسالانه سرامیک است که جایگاه ویژهای در هنر ایران دارد.
ضیایی درباره طراحی نمایشگاه افزود: هدفم از طراحی این نمايشگاه ایجاد فضایی صمیمانه بود تا مخاطب بتواند مستقیماً با آثار و اشیای زیسته ارتباط برقرار کند. به همین دلیل عناوین آثار را حذف کردم و نوشتههای شخصی هنرمند را جایگزین کردم. این رویکرد باعث بیواسطگی نمایشگاه و تعامل عمیقتر مخاطبان شد.
این کیورتور درباره پیام نمایشگاه برای مخاطبان اظهار کرد: عشق و سرزندگی که در زندگی و آثار انوشفر جاری است، مهمترین پیامی است که مخاطب باید حس کند. با وجود تغییرات بزرگ در شرایط زیستی، ایشان همچنان امید و حس زندگی را در آثارشان جاری دارند. این ویژگی برای من بسیار آموزنده است و امیدوارم مخاطب نیز آن را تجربه کند.
وی در پاسخ به پرسشی درباره امکان برگزاری نمایشگاه در سایر شهرها گفت: فعلاً مشخص نیست، اما به نظرم این هنرمند نیازمند توجه بیشتری است. او شایسته بنیاد، موزه یا جایزهای به نام خودش است اما متأسفانه تاکنون این موارد تحقق نیافتهاند. حتی یک کتاب هم که چند بار به مراحل نهایی چاپ رسیده، هنوز منتشر نشده است. این کمتوجهی به هنرمندان بزرگ جای تأمل دارد.
ضیایی در پایان گفت: بسیار دوست داشتم که محمدمهدی انوشفر امروز حضور داشتند تا این گفتوگو با مشارکت ایشان شکل بگیرد. او یکی از بهترین راویانی است که میشناسم و حتی سادهترین خاطرات را با جذابیت و شیرینی روایت میکند. امیدوارم این نمایشگاه به مجموعهای بزرگتر تبدیل شود و بتوانیم از این آرشیو برای بیانی تازه استفاده کنیم.
انتهای پیام/