خطر ابتلا به افسردگی برای مددکاران

"مرتضی پدریان" جامعه شناس در گفت‌و‌گو با خبرنگار آسیب‌های اجتماعی خبرگزاری برنا درباره تاثیر مشاغل روی کارکنان گفت: با توجه به این که بعضی از مشاغل به واسطه سر و کار داشتن با بیماران روحی و جسمی یا مجرمان، زمینه‌ساز احساس ناامیدی و یاس در زندگی بشر شناخته می‌شوند؛ تلاش و کوششی که به منظور بهبودی فرد بیمار انجام شده اغلب نتیجه نامناسبی دارد. از همین رو فرد مسئول وارد مرحله‌ای از افسردگی شده و به این ترتیب دلزدگی از زندگی اتفاق می‌افتد.

تلاش‌های درمانگران، نتیجه مثبتی ندارد

پدریان با اشاره به مشاغلی که با بیماران سرطانی، روحی و روانی سر و کار دارد ادامه داد: با توجه به این که به طور میانگین آینده خیلی روشن یا موفقیت آمیزی پیش پای این افراد نیست؛ درمانگران نیز با مواردی دست و پنجه نرم می‌کنند که نه تنها امید کمی به بهبود دارند؛ بلکه شانس کمی برای بازگشت این بیماران به زندگی وجود دارد. از همین رو درمانگران همواره در تلاش برای تبدیل نتایج منفی به نتایج مثبت هستند.

این جامعه شناس با اشاره به مرگ بیماران سرطانی بعد از طی شیمی درمانی، تجویز دارو و سایر مراحل درمانی افزود: در شرایطی که درمانگران، مددکاران و مشاغلی از این دست با بیماران روحی و روانی در تعامل هستند؛ طبیعی است که احساس افسردگی نیز در زندگی شخصی و روحیه این کارکنان نفوذ کند چرا که در ظاهر شاهد نتیجه‌ای مثبت برای تلاش‌های خود نیستند.

پدریان با اشاره به لزوم آموزش‌های زیست آخرالزمانی در حوزه جو و تقدیرگرایی برای کارکنان مشاغل سخت تشریح کرد: آموزش‌های پیش، حین و پس از کار نقش بسزایی در هدایت این کارکنان در رسالتی که دارند؛ ایفا می‌کند. از همین رو نقش مرگ در سرنوشت و تقدیر از جمله مباحثی است که باید در نقشه و مسیر این آموزش‌ها مورد توجه واقع شود. از سوی دیگر خدمتگزاران این مشاغل باید واقف به این امر باشند که «مسئولیتی که دارند؛ لزوما نتیجه‌ای مثبت را در بر نخواهد داشت» و این امر دلیلی برای عدم انجام مسئولیت تلقی نمی‌شود.

لزوم آموزش‌های «جامعه پذیری» به منظور پذیرش مشاغل سخت

پدریان با اشاره به مسئولیت پذیری و ایفای نقش در پایگاه و موقعیت مربوطه تصریح کرد: علاوه بر این که این افراد همواره مستلزم یادگیری و مشاوره‌های پی در پی هستند؛ جای خالی آموزش‌هایی در باب «جامعه پذیر» کردن این مشاغل میان مردم احساس می‌شود.

این جامعه شناس با اشاره به پدیده خطا‌های پزشکی و درمان یادآور شد: با توجه به این که در پزشکی نیز سهل انگاری در حوزه بیماران از جمله موارد شناخته شده تلقی می‌شود؛ با این حال بحث عدم انجام مسئولیت باید از بحث نتیجه نداشتن تلاش‌ها تفکیک شود. به عنوان مثال وقتی فرد پرستار یا درمانگر بهزیستی عملکردی متناسب با بیمار ترتیب اثر نمی‌دهد؛ ناشی از سهل انگاری و عدم انجام مسئولیت است که در زمره بی‌نتیجه بودن تلاش‌ها قرار نخواهد گرفت.

پدریان با اشاره به مباحث انجام مسئولیت و تاثیری که روی افراد دارد یادآور شد: اگرچه خدمتگزاران این حرفه، موظف به پذیرفتن حقایقی تلخ هستند؛ از سوی دیگر این حقایق نباید خللی در انجام مسئولیت این قشر وارد کند. به عبارت دیگر اگرچه هر حادثه‌ای که بین مددجویان رخ می‌دهد سنگی است که به قلب شیشه‌ای مددکاران اصابت می‌کند، اما این که تلاش‌های این افراد نمی‌تواند بر مرگ یا سایر اتفاقات تلخ چیره شود؛ دلیل موجهی نیست که کارکنان مشاغل سخت از زیر مسئولیتی که دارند شانه خالی کنند.

انتهای پیام/