احتیاط در خوش‌بینی
برنا - گروه بین‌الملل: در میان اخبار مثبت و منفی مذاکرات، آنچه اهمیت دارد، زیست روزمره مردمی است که زندگی‌شان به اخبار بی‌ربط گره خورده است. واقعیت این است که این مردم، پس از سال‌ها امیدواری افراطی و سرخوردگی‌های پی‌درپی، حالا با چشمانی ترسیده و دل‌هایی محتاط، تنها گاهی زیرچشمی به بازگشت زندگی عادی می‌نگرند.
ژوبین صفاری - در میان اطرافیان، علیرغم اخبار مثبت، همچنان کلیدواژه «من که چشمم آبنمی‌خوره» تکرار می‌شود؛ چرا که فراموش نکرده‌اند چگونه برای هر شادی و امیدی -از توافق هسته‌ای تا پیروزی‌های ورزشی- در خیابان‌ها شادی تقسیم کردند، اما در آخر نهبه حقشان رسیده‌اند و نه سهمشان یک زندگی بدون استرس از آینده بوده است. باید پذیرفت که جامعه ایران این روز‌ها نیازمند درک عمیق از خواسته هایش است. جامعه ایکه بار‌ها آزمون و خطا کرده و از اعتماد‌های گاه به گاه سرخورده شده، نمی‌تواند به راحتی همراه با تحولات آتی نقش آفرینی کند. از این بابت کار دولت بسیار دشوار استچرا که به هر حال برای هر تغییر و اصلاحی همراهی افکار عمومی بسیار ضروری است.
جامعه‌شناسان بر این باورند که این وضعیت، نمونه‌ای از «بی‌اعتمادی ساختاری» است؛ پدیده‌ای که در آن مردم به دلیل تجربه‌های مکرر شکست نهاد‌ها در تحقق وعده‌ها، نسبت به هر تغییر مثبتی بدبین می‌شوند. دکتر علی رضاقلی، جامعه‌شناس، در این باره می‌گوید: «وقتی اعتماد عمومی بار‌ها خدشه‌دار شود، جامعه وارد فاز «انتظار منفعلانه» می‌شود. یعنی مردم نه کاملاً مأیوس می‌شوند و نه فعالانه همراهی می‌کنند، بلکه در وضعیتیمیان‌حالتی می‌مانند تا نتیجه را ببینند.» در چنین شرایطی، جامعه ایران بیش از هرچیز نیازمند یک تحول ملموس و عینی است تا بتواند بار دیگر به تصمیم‌های کلان اعتماد کند.
دولتمردان نیز با چالشی دشوار روبه‌رو هستند: چگونه می‌توان در فضای سرشار از بدبینی، افکار عمومی را همراه کرد؟ بدون همراهی مردم، هر تغییری - حتیاگر در ظاهر مثبت باشد- در عمل با مقاومت یا بی‌تفاوتی روبه‌رو خواهد شد. شاید راه‌حل، نه در شعار‌ها و وعده‌های کلی، بلکه در گام‌های کوچک و محسوسی باشد که مردمنتایج آن را مستقیماً در زندگی روزمره خود لمس کنند. تنها در این صورت است که می‌توان امید داشت دیوار بی‌اعتمادی، آجر به آجر فرو بریزد.
واقعیت آن است که دولتمردان همدر خصوص مذاکرات و حتی تاثیری که بر بازار‌ها داشته به درستی سیاست احتیاط در پیش گرفته و آن را برجسته نمی‌کنند. اما باید توجه داشت که در داخل حجم انبوهی ازمشکلات وجود دارد که نیازمند نشانه‌های مثبت و موثر برای تغییر است. از محیط زیست و اقتصاد و شایسته سالاری گرفته تا محرومیت زدایی از بخش‌های مهم کشور همه درانتظار اقدامات اساسی است. باید دانست که مردم نیازمند یک زندگی عادی هستند که برای رسیدن به آن قرار نیست درگیر پیچ و خم خبر‌های مکرر سیاسی شوند./ابتکار
انتهای پیام/
سکوت نسبی و احتیاط ایالات متحده و ایران بعد از گفت‌وگوهای دور دوم
نظر شما
پیشنهاد سردبیر
پرونده ویژه
