بازنگری راهبردی در حمل و نقل ریلی حال بد این صنعت را خوب می‌کند

علی کاظم زاده فروزان، استاد دانشگاه و کارشناس حوزه حمل و نقل در گفت و گو با خبرنگار گروه اقتصادی خبرگزاری برنا با بیان اینکه مهم ترین گلوگاه صنعت ریلی در حال حاضر کمبود تعداد لکوموتیوهای باری و مسافری است، اظهار داشت: در حال حاضر با وجودی که تعداد واگن های باری و مسافری مورد نیاز صنعت ریلی برای تحقق اهداف کلان راه آهن بسیار بیشتر از اعداد فعلی است ولی وضعیت لکوموتیو راه آهن آنچنان خراب است که همین تعداد ناکافی تعداد واگن ها، لکوموتیو برای کشش در اختیار ندارند. از حدود 30000 واگن باری موجود در کشور حداقل رقمی در حدود 10000 واگن باری بلا استفاده مانده است. از طرفی حدود 15 درصد از ظرفیت واگن های مسافری نیز به دلیل نبود لکوموتیو زمین گیر هستند.

وی با اشاره به حرف و حدیث ها پیرامون انتصاب همزمان سعید رسولی به عنوان سرپرست معاونت حمل و نقل وزارت راه و سازمان بنادر و دریانوردی کشور، گفت: این انتصاب فرصتی را پدید آورد که ضمن بررسی وضعیت نابسامان صنعت ریلی کشور، عملکرد دوره های مدیریتی صنعت ریلی نیز مورد توجه کارشناسان قرار گرفته و نسبت به شایستگی ها برای احراز این دو پُست جدید مورد ارزیابی کارشناسی قرار گیرد.

به گفته این استاد دانشگاه هر فردی که اندک آشنایی با صنعت ریلی ایران داشته باشد می داند که شاهرگ حیاتی راه آهن لکوموتیو است. عدم توجه یا عدم تشخیص سعید رسولی به عنوان مدیرعامل اسبق راه آهن از این امر حیاتی در دوره مدیریت خود منجر به این شد که رکورد بیشترین تعداد لکومتیو از دست رفته در تمام ادوار راه آهن را به نام خود ثبت کند. به گونه ای که طی سال 1398 و 1399 خالص تعداد لکوموتیو در اختیار راه آهن به ترتیب 39 و 33 دستگاه کاهش یافت.

وی ادامه داد: درصد آماده به کار لکوموتیوهای راه آهن که در زمان ورود وی به شرکت راه آهن قریب به 63 درصد بوده با افت 8 درصدی به 55 درصد کاهش یافته است که در این امر نیز ایشان صاحب رکورد بوده و در هیچ دوره ای، این میزان افت ثبت نشده است.

کاظم زاده فروزان با بیان اینکه آثار اقتصادی این موضوع برای صنعت ریلی ابعاد بسیار گسترده ای داشته است، افزود: فقط ارزش روز معطل و بلا استفاده ماندن واگن های باری و مسافری حدود 35 همت برآورد می شود که با توجه به اینکه تمام واگن های باری و مسافری کشور متعلق به بخش خصوصی است، به شدت به اقتصاد شرکت های خصوصی ریلی آسیب وارده کرده و عملاً با کاهش بهره وری و حاشیه سود این شرکت ها، تداوم فعالیت اقتصادی آنها را در هاله ای از ابهام فرو برده است. علاوه بر این وضعیت شرکت راه آهن را نیز از درآمدهایی که در صورت چرخش این میزان واگن می توانست کسب کند محروم کرده و این شرکت دولتی را با زیان عملیاتی و و ابستگی بیشتر به کمک زیان از بودجه عمومی دولت مبتلا کرده است.

به گفته وی علت اصلی وضعیت بدخیم لوکوموتیو در دوره مدیریتی رسولی به 5 عامل مهم باز می گردد که شامل عدم درک صحیح مدیریت از شرایط و اولویت‌های صنعت ریلی، عدم تعامل موثر با ذینفعان، شامل تامین کنندگان ناوگان و لوکوموتیو، تأخیر طولانی مدت در پرداخت مطالبات شرکت‌های تعمیر و نگهداری لوکوموتیو و صدور رای دادگاه علیه راه آهن با مبالغ سنگین، تعلل و تأخیر در تصمیم گیری کلیدی و تمرکز بیش از حد بر کارهای روبنایی و ویترینی، به جای پرداختن به مسائل اساسی صنعت می شوند.

این استاد دانشگاه در انتها تصریح کرد: صنعت حمل و نقل ریلی سهم بسزایی در توسعه اقتصادی کشور داشته و پیشران همه متغییرهای تاثیر گذار بر اقتصاد کشور است. از اینرو می بایست با انتخاب مدیرانی کلانگر و در تعامل با بخش خصوصی در حوزه حمل و نقل از بروز خسارت به این بخش پرهیز و بازسازی مجدد آنرا در پیش گرفت.

انتهای پیام/