سفره قلمکار میراث دوره مغول ها

به گزارش برنا از اصفهان و به نقل از کانال معین نیوز،صنایع دستی بیانگر صنعت و هنر نیاکان و نمایشگر ذوق و هنر مردم هر کشور است. امروزه با نگاه به صنایع دستی هر قوم و قبیله ای می توان دریافت آن قوم در چه مرحله ای از صنعتگری بوده است.

صنایع دستی اصفهان در طول قرن‌های متمادی به عنوان نماینده هنر اصیل ایرانی در جهان معرفی شده است. استان اصفهان یکی از بزرگترین مراکز تولید انواع مختلف صنایع دستی ایران محسوب می شود و از قدیم  مهد هنرهای زیبا و صنایع ظریفه بوده است. تزئینات آجری، کاشی کاری، گچ بری و انواع خط در آثار تاریخی اصفهان، از حدود قرنها پیش تا دوره معاصر، بر اطراف و جوانب مناره‌ها و داخل و خارج مساجد، قصرها و هنرهای زری دوزی و قلم کاری، ترمه و نقره کاری و تذهیب و تحریر انواع کتاب، قرآن و قطعات نگارگری و نقاشی جملگی به مرکزیت هنری اصفهان گواهی می دهند.

قلمکارسازی از صنایع دستی پرسابقه ای است که قرن ها در اوج شهرت بود و از دوره مغول ها در ایران مرسوم شده است. در دوره مذکور به منظور جلب نظر خوانین مغول، ایرانیان نیز دست به ابتکاراتی زدند که از جمله ابداع نقاشی روی پارچه یا پارچه های قلمکار بود، سپس این صنعت در زمان صفویه گسترش بیشتری پیدا کرد.

عمر پرشکوه این صنعت در زمان صفویه بود و در اواسط عصر قاجاریه بتدریج از رونق آن کاسته شد. در زمان سلطنت شاه عباس کبیر این صنعت رونق بسزایی یافت و بیشتر لباسهای مردانه و زنانه از پارچه‌های قلمکار تهیه می شد. این پارچه‌ها در این زمان شهرت فراوان داشته و مورد توجه درباریان بود و از این رو بیشتر لباس آنان از " قلمکارزر" یا " اکلیلی" تهیه می شد. در آن زمان محل‌های مخصوصی برای تهیه لباس درباریان در بازار قیصریه اصفهان وجود داشت وپارچه‌های قواره ای قلمکار که دراصطلاح آن روز "دلگه" نامیده می شد را از آن محلها به دست می‌آوردند.

در زمان سلطنت رضا شاه با امتیازات خاصی که برای صنعتگران و ارباب حرف به ویژه صنعتگران قلمکار فراهم شد بار دیگر این صنعت رونق گذشته خود را به دست آورد و عده ای از استادکاران بزرگ قدیمی مثل شیخ حریری مشهدی عبدالخالق، حاج محمدرضا و حاج محمد تقی اخوان چیت ساز، برادران بیرجندی و شیخ بهایی و چند تن دیگر شرکت تولید قلمکار را تشکیل دادند.