
بهناز جعفری در گفتگویی پرده از یک خاطره جذاب برای حضورش در فیلم «خانه ای روی آب» برداشت. وی گفت: در یک روز دستیار آقای فرمانآرا با من تماس گرفتند و من رفتم دفترشان برای بستن قرارداد و برگهای به من دادند که فقط دیالوگهای مژگان در آن بود. یک نقش تکسکانسی که حتی نمیدانستم باید چه دستمزدی را برایش بگیرم. من هم «بوی کافور، عطر یاس» را دیده بودم و آقای فرمانآرا را بهشدت دوست داشتم. حتی برای آن نقش که ایدز داشت رفته بودم آزمایشگاه و خودم هم آزمایش دادم یا به آدمهای مختلف میگفتم تو اچای وی مثبت هستی تا ببینم واکنششان چیست. بعد شنیدم که آقای فرمانآرا در پروازی کنار شبنم طلوعی نشسته بودند و سر و زبان او را که دیدند گفتند بد نیست این نقش را شبنم بازی کند. دستیارشان تماس گرفتند و گفتند ما یک جابهجایی داریم و شما فلان نقش را به جای مژگان بازی کنید. بسیار متعجب و ناراحت شدم و سریعا رفتم سر لوکیشن که خانه با شکوه آقای کیانیان در آن فیلم بود. میز شام چیده بودند و آقای کیانیان هم بود.
آقای فرمانآرا موسیقی بتهوون گذاشته بود. با توپ پر رفتم پیششان و گفتم من باید این نقش را بازی کنم. پول نگاتیو چقدر میشود؟ من آن را میدهم و شما این سکانس را هم از من بگیرید و هم از بازیگر دیگرتان و بعد مقایسه کنید کدام بهتر است. ایشان خندیدند و خب من هم نمیدانستم چقدر وضع مالیشان خوب است (خنده). آن روز گذشت و من بالاخره توانستم از طریقی متوجه شوم که آقای عباس گنجوی در عروجفیلم کار مونتاژ را انجام میدهند. خودم را به آب و آتش زدم که باید بازی کنم. آفیش شدم به بیمارستان تا آن یک سکانس را از من بگیرند. اما آن لحظه یخ کرده بودم، تمرین کرده بودم اشک بریزم و حتی هنوز هم میگویم چرا دستانم را بالا آوردم و صورتم را پنهان کردم. یک برداشت گرفتند و گفتند خوب است و من هم فکر کردم الکی و اصطلاحا پلان ایتالیایی است. از آن روز چند روز یک بار حلیم بهدست میرفتم عروج فیلم و میگفتم بگذارید سکانسم را ببینم. من هستم؟ و آنها اطمینان میدادند که خودت هستی. تا روز اختتامیه جشنواره در تالار وحدت که بدو بدو رفتم پالتو خریدم و خودم را به آنجا رساندم و ردیفهای جلو نشستم. وقتی جایزه گرفتم از کاندیداهای دیگر خجالت میکشیدم و عذرخواهی میکردم... اصلا اعتمادبهنفس نداشتم (خنده).
شهروند