اینترنت VDSL (سرینو) چیست؟

به گزارش خبرگزاری برنا؛ استفاده از ارتباطات سریع اینترنت در چند سال گذشته به سرعت رشد کرده‌است. همانطور که افراد بیشتری کامپیوترهای خانگی می‌خرند و کاربردهای اینترنت خانگی روز به روز در حال گسترش است، تقاضا برای پهن باند (سرعت بالا) به طور پیوسته افزایش می‌یابد. در حال حاضر ADSL ها بر اینترنت خانگی تسلط دارند. اما این مقدار کافی نیست، به همین خاطر تکنولوژی دیگری به نام اینترنت VDSL مطرح شده است که به تازگی در ایران نیز توسط وزیر ارتباطات معرفی شد و شرکت مخابرات هم نام این سرویس را سُورینو (سرعت نو و جدید) گذاشته است.

در حالی که ADSL ها دارای سرعت بسیار خوبی نسبت به مودم های قدیمی هستن اما هنوز به اندازه کافی سریع نیستند تا از یکپارچه‌سازی خدمات خانگی مانند تلویزیون دیجیتال ، هوشمند سازی خانه و استریم ویدیو پشتیبانی کنند.

با این حال، یک تکنولوژی DSL دیگر که به نام very high bit-rate DSL که VDSL نامیده می شود نیز وجود دارد. این تکنولوژی قرار است جایگزینی برای ADSL های امروزی باشد تا نواقص سرویس های ADSL را که مهمترین آن سرعت اینترنت می باشد را کاهش دهد.

VDSL مقدار زیادی پهنای باند را ارائه می‌دهد و با سرعت تا حدود ۵۲ مگابیت در ثانیه (Mbps)بالا می‌رود. این  مقدار را می شود با سرعت ۸ تا ۱۰ مگابیت بر ثانیه مودم های ADSL و یا مودم کابلی مقایسه کرد و واضح است که تفاوت محسوسی بین VDSL و تکنولوژی های قبلی وجود دارد.

نصب یک تلفن استاندارد در منطقه ای که شما زندگی می کنید شامل یک جفت سیم مسی است که شرکت مخابرات در منزل شما نصب می‌کند. یک جفت سیم مسی، پهنای باند زیادی برای حمل داده‌ها علاوه بر مکالمات صوتی دارد. سیگنال‌های صوتی تنها از کسری از این ظرفیت موجود بر روی سیم‌ها استفاده می‌کنند. DSL از این ظرفیت باقی مانده استفاده می‌کند تا اطلاعات را بر روی سیم  بدون اینکه مکالمات تلفنی شما را مختل کند را انتقال دهد.

VDSL روی سیم‌های مسی در خط تلفن شما  به همان روش اینترنت ADSL کار می کند. اما چند تمایز وجود دارد. VDSL ها می‌توانند به سرعت‌های باور نکردنی دست یابند،  مقداری که می تواند برای دانلود به ۵۲ مگابیت بر ثانیه برسد و برای اپلود 16 مگابیت بر ثانیه باشد. این مقدار بسیار سریع‌تر از ADSL می‌باشد، اما این عملکرد شگفت‌انگیز VDSL یک محدودیت هم دارد ، زیرا این سرویس تنها می‌تواند بر روی خط مسی به طول محدود، حدود ۴۰۰۰ فوت (1200 متر)عمل کند.

کلید حل این مشکل توسط شرکت های ارائه دهنده سرویس اینترنت می باشد که کابل های موجود را با کابل های فیبر- اپتیک جایگزین کنند. در واقع، باید شرکت ها، تمام خطوط مسی موجود را تا جعبه های تقسیم  خیابان منزل شما (نزدیک به خانه شما) تعویض کنند به این مدل Fiber to the Curb ( یا به اختصار FTTC) می گویند. البته به جای استفاده از این مدل که باید فیبر نوری به هر خیابانی وارد شود از مدلی دیگر به نام Fiber to the Neighborhood (به اختصار FTTN) نیز استفاده کنند که یک کابل فیبری را برای یک محله در نظر می گیرد.

با قرار دادن یک گیرنده VDSL در خانه و گیت VDSL در جعبه تقسیم اینترنت، محدودیت فاصله تقریبا برطرف می شود. گیت از مشکلات تبدیل آنالوگ-دیجیتال-آنالوگ مراقبت می کند ، چیزی که باعث شده است نتوان از ADSL بر روی خطوط فیبر نوری استفاده کرد.

این سیستم اطلاعات دریافتی از فرستنده – گیرنده را به پالس‌های نوری تبدیل می‌کند که می‌تواند از طریق سیستم فیبر نوری به مرکز انتقال یابد، که در آن داده‌ها برای رسیدن به مقصد نهایی به شبکه مناسب ارسال می‌شوند. هنگامی که داده‌ها به کامپیوتر شما ارسال می‌شوند، دروازه VDSL (مودم) سیگنال را از کابل فیبر نوری دریافت کرده و آن را تبدیل به داده های قابل خواندن برای سیستم شما می کند.