در شهرهای بزرگی چون تهران به حداقل پنج سینما مخصوص فیلم‌های کودک نیاز است

رهبر قنبری کارگردان سینما در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: سینمای فرهنگی ایران مبتنی بر آثار کودک و نوجوان بوده به طوری که هیچکس نمی‌تواند ما قبل آثار کودک و نوجوان اثر شرافتمندانه و درخشانی در سینمای ایران پیدا کند.

قنبری تصریح کرد: فیلمی مثل «گاو» اثری درخشان است اما سینمای ایران در سال 48 با آثاری چون «سفر» بهرام بیضایی، «ماهی» ناصر تقوایی، «پ مثل پلیکان» پرویز کیمیاوی، «مسافر» عباس کیارستمی و... هویت گرفت و پس از این دوران بود که شاهد تولد سینمای با هویت ایران بودیم ولی متأسفانه امروز سینمای ایران منحرف شده و اشخاصی وارد آن شده‌اند که با عنوان سینمای بدنه و سینمای فاخر به عنوان فیلمی که با پروداکشن سنگین ساخته می‌شود هویت سینمای ایران را به نابودی کشاندند.

او افزود: از سال 56 یا 57 تا سال 76 چندین سینما در ایران بودند که تنها فیلم‌های کودک و نوجوان اکران می‌کردند و از زمانی که یک مشت پادوی سینما تحت عنوان تهیه‌کننده، سینماها را خریدند و قدرتی مافیایی ساختند و امروز سینما را به وضعیتی که شاهدش هستیم در آوردند.

کارگردان فیلم سینمایی «روییدن در باد» تأکید کرد: ما در تهران حداقل 5 سینما مخصوص کودکان برای اکران فیلم‌های کودک و نوجوان نیاز داریم و در هر شهر کوچک حداقل یک سینما برای اکران فیلم‌های کودک باید در نظر گرفته شوند. سینمای کودک و نوجوان سازنده فرهنگ است و کودکان ما نباید مجبور باشند که در سینماها این فیلم‌های مبتذل را ببینند.

قنبری تصریح کرد: ما به لحاظ فنی و تکنیکی از سینماهای دنیا عقب مانده‌ایم و فاصله زیادی با آنها داریم. ما داستان‌های بسیاری در ادبیات غنی‌مان داریم که بیگانگان آن‌ها را دزدیده و به فیلم تبدیل می‌کنند. ما باید خودمان این قصه‌ها را در قالب انیمیشن و فیلم‌های سه‌بعدی بسازیم. امروز ما انیمیشن‌سازان بسیاری داریم که باید به آنها میدان داده شود تا به سینمای ما هویت دهند.

او افزود: آقای حبیب ایل‌بیگی که در بنیاد سینمایی سرپرست معاونت فرهنگی و پژوهشی بنیاد سینمایی فارابی را بر عهده دارد از دوست‌داشتنی‌ترین مدیران حال حاضر سینما است اما به شناخت کاملی به فرهنگ و ساختار آن ندارد. یک مدیر در این سمت باید بداند که فرهنگ چگونه به وجود می‌آید، فرهنگ از یک بدعت‌گذاری می‌تواند شکل بگیرد و راه‌اندازی سینماهای کودک یک بدعت‌گذاری خواهد بود که می‌تواند در مدتی مشخص نتیجه‌بخش باشد. مخالفت آقای ایل‌بیگی با راه‌اندازی سینمایی به عنوان سینمای مخصوص کودکان به نظر من اشتباه است و ما با توجه به اینکه تجربه چنین سینماهایی را داشتیم می‌توانیم به اینکه این بدعت‌گذاری در زمانی کوتاه‌تر نتیجه‌بخش باشد می‌توانیم امیدوار باشیم.