تفکر و احترام راز مانایی سریال های دهه ۶۰ و ۷۰/بیژن بیرنگ از نگاه مهربانانه و عاشقانه به زندگی می گوید

به گزارش گروه فرهنگ وهنر خبرگزاری برنا، تفکر و احترام به مخاطب دو کلیدواژه بیژن بیرنگ در طول گفت و گوی این کارگردان پیشکسوت با خبرگزاری برنا  بود. کلید واژه هایی که اعتقاد داشت باعث مانا شدن مجموعه های دهه های گذشته در تلویزیون بوده اند. سریال هایی که بارها و بارها از شبکه های مختلف سیما پخش شده و براساس نظرسنجی ها همچنان بیننده با لذت آن ها را دنبال می کند.

نام بیژن بیرنگ و زنده یاد مسعود رسام سال های سال زینت بخش ماندگارترین سریال های تلویزیون همچون «همسران» و «خانه سبز» و «دنیای شیرن دریا» بود. به همین بهانه از بیرنگ، چرایی ماندگاری آثاری از این دست را پرسیدم، موضوعی که به وضوح در برنامه های شبکه های مختلف به چشم می خورد. او لیست بلندی از کارگردان ها و نویسنده های ماندگاترین سریال های تلویزیونی داشت، نام هایی همچون مرضیه برومند، سعید نیک پور، کیهان رهگذر، اصغر توسلی، اصغر فرهادی و.... اسامی ای که  به قول او در تیتراژ آثاری دیدنی همچون «شهر موشها»، «امیرکبیر»، «بوعلی سینا»، «سربداران» و «روزگار جوانی» و... به  چشم می خورد.

بیرنگ با اشاره نام هایی از این دست می گوید: تلویزیون سال هاست که این دوستان را از یاد برده و نسل جدیدی از برنامه سازان را وارد این عرصه کرده که مخاطب تلویزیون را نمی شناسند و تنها برای پرکردن آنتن سریال سازی می کنند. سریال هایی که از داستانی قوی بی بهره اند.

کارگردان «همسران» سینما و تلویزیون را حقیقتی می داند که افراد را به دنیای خیال پیوند می زند و آمال و آرزوهای بشر را یادآوری می کند. او ادامه می دهد: ببینید ازدواج حقیقتی است که همه ما به آن اعتقاد داریم، ولی زمانیکه «همسران» دورنمای یک زندگی خوب با همه قهر و آشتی ها، مشکلات و موانع را به ما نشان می دهد، ناخودآگاه فرهنگسازی می شود. نمی توان به صورت قهری از جوانان خواست تا ازدواج کنند، باید مزایای تشکیل خانواده در فضایی واقعی را به آنها نشان داد و از جذابیت های این زندگی برایشان گفت.

وی احترام به مخاطب را یکی از مهمترین پارامترهای تولیدات تلویزیونی  دانسته  و ادامه می دهد: برنامه سازان نباید شعور مخاطب را دست کم بگیرند. مثبت اندیشی و نگاه عاشقانه به زندگی حقیقتی است که همه مردم به آن نیاز دارند. زمانی که از این حقایق حرف می زنید، باید از واقعیات زندگی بگوئید در چنین شرایطی،  حرف هایتان در طول زمان باقی می ماند. نیاز به عشق هیچوقت تمام نمی شود، ولی نمی توان یک روش برای عشق ورزی را به مردم دیکته کرد. تنها می توانیم عشق را در آثارمان عرضه کنیم، مخاطب بهترین ها را به گوش می گیرد و در زندگی خود پیاده می کند.

این کارگردان سریال های جذاب دهه های 60 و 70 ریسک پذیری تلویزیون در این دوران را از دلایل دیگر موفقیت این رسانه می داند و تاکید می کند: در این دوران به ما می گفتند یک سریال می خواهیم و ما می رفتیم و با یک کار خوب برمی گشتیم. اما الان به نظر می رسد آن ریسک پذیری دیگر در مدیران صداوسیما وجود ندارد، همین موضوع جلوی خلاقیت ها را می گیرد.

بیرنگ در مورد کم کاری سال های اخیر خود می گوید: بارها به تلویزیون دعوت شده ام، اما متاسفانه مدیران فعلی تلویزیون رغبتی به کار با  امثال من را ندارند. کارهای قبلی ما بارها و بارها بازپخش می شوند، ولی از ما نمی خواهند کار تازه ای بسازیم.  تاک شوی «باز هم زندگی» همچنان از شبکه نسیم در مناسبت های مختلف پخش می شود، اما از من دعوت نمی کنند تا دنباله این کار را بسازم.

کارگردان «خانه سبز» به دیالوگ های ماندگار زنده یاد «خسرو شکیبایی» در این سریال اشاره می کند و ادامه می دهد: همچنان این دیالوگ ها در شبکه های اجتماعی دست به دست می شود، چون این دیالوگ ها بخشی از ذهنیت ماست، ذهنیتی که به عشق داریم. کاری ماندگاری همچون «سربداران» به فصلی از تاریخ ما نگاه می کند و عشق را در میان جنگ و خون بازتعریف می کند. خوب این  به یاد ما می آورد، که در سخت ترین لحظات تاریخ می شود دوست داشت و دوست داشته شد.

او اعتقاد دارد: امروز از تفکر فرار می کنیم و می خواهیم خوراکی ذهنی ای به مردم بدهیم که فکر می کنیم درست است. اما باید به مخاطب اعتماد کرد و به او خوراکی را داد که زندگی نسل های متمادی را می سازد. باید با مخاطب را جدی گرفت و از امر و نهی به او پرهیز کرد.