ابوالفضل جلیلی:
مهاجران ایرانی به دورهمی‌های خود با سلبریتی‌ها می‌گویند جشنواره / برخی برای گیشه و برخی برای جشنواره فیلم می‌سازند و فقط موفقیت شخصی برایشان مطرح است
ابوالفضل جلیلی با اشاره به مهاجرت بسیاری از ایرانی‌ها به کشورهایی مثل کانادا و آمریکا در سال‌های اخیر تأکید کرد که این افراد در طول سال هفته‌هایی را با هزینه‌های بسیار سعی دارند با سلبریتی‌ها بگذرانند، آن‌ها از فیلمسازان و بازیگران و فیلم‌هایشان دعوت کرده، دورهمی برگزار می‌کنند و جایزه می‌دهند و این دورهمی را جشنواره معرفی می‌کنند.
ابوالفضل جلیلی کارگردان سینما در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: هر چقدر که یک فیلم بتواند مضمون خود را در ساده‌ترین شکل بیان کند و در اذهان مختلف تأثیرگذار باشد، می‌تواند شانس بیشتری برای حضور و موفقیت در جشنواره‌های مختلف داشته باشد.
جلیلی خاطرنشان کرد: اگر یک نفر آیه‌ای از قرآن را با صوتی زیبا بخواند همه گوش می‌دهند اما شاید کمتر کسی پای تفسیر همان آیه بنشیند. مردم در همه جای دنیا ظاهر زیبا با مضمونی که در ساده‌ترین شکل ممکن ارائه شود را بیشتر می‌پسندند. در جشنواره‌های مختلف دنیا نیز یک مدیر جشنواره پیش از هر چیز ابتدا به فیلمی توجه دارد که روی خودش تأثیر بگذارد، سپس به جوامعه و دنیا توجه می‌کند.
او افزود: هر فیلمی که از مصائب مظلومان جهان بگوید قطعاً تحسین می‌شود اما اگر یک فیلم از مظلومان یک کشور بگوید شائبه‌های سیاسی برای مضمون فیلم به وجود می‌آید که موضوع را خاص می‌کند و از عمومیت در می‌آورد و به همین دلیل ممکن است توجهی به آن نشود. مناسبات خاصی در جشنوارهها ممکن است وجود داشته باشد که یک فیلم را کنار بگذارد اما به طور کل جشنوارهها سعی دارند در ویترین خود همه محصولات را داشته باشند و سعی آن‌ها بر این است که از ایران نیز فیلمی داشته باشند تا مهمانانشان هم با محصولات متنوعی روبرو باشند.
کارگردان فیلم سینمایی «حافظ» در ادامه اظهار داشت: در سال‌های اخیر تعداد مهاجران ایرانی به کشورهایی مثل آمریکا یا کانادا زیاد شده و این افراد که عموماً افراد روشنفکری هم نیستند، سعی دارند در طول سال یک هفته را با سلبریتی‌ها بگذرانند و سلبریتی‌ها را در دورهمی‌های خود دعوت کرده و جایزه می‌دهند. سعی آن‌ها سپری کردن اوقات با افرادی است که شهرت دارند و به این دورهمی خود جشنواره می‌گویند. منظور من از جشنواره چنین رویدادهایی نیست؛ حتی در جشنواره‌های معتبری مثل کن هم اتفاقاتی می‌افتد که ارزشی ندارد اما همه با آن پُز می‌دهند. مثلاً در بازار فیلم کن سالن‌های سینما وجود دارد که آن‌ها را در ایام برگزاری جشنواره اجاره می‌دهند، یک ایرانی اگر یکی از سالن‌ها را برای چند سانس اجاره کند و فیلمش را در آن‌ها به نمایش بگذارد با افتخار اعلام می‌کند که فیلمش در جشنواره کن اکران شده، او دروغ نمی‌گوید اما این اکران شدن چه ارزشی دارد؟
این کارگردان در ادامه تصریح کرد: در بین فیلمسازان جوان ما این رویکرد که برای حضور در جشنواره فیلم بسازند، بسیار زیاد است. به طور کل در نسل جوان نسلی به وجود آمده که منظورشان از فیلمسازی موفقیت در جشنوارهها است. نقطه مقابل این افراد کسانی هستند که برای موفقیت در گیشه فیلم می‌سازند و هر دو گروه که شاید اکثریت سینما را در بر گرفته‌اند هیچ نگاه و رویکرد ملی در فیلمسازی‌شان دیده نمی‌شود و فقط به موفقیت و نفع شخصی خودشان فکر می‌کنند. افرادی که فکر تجاری دارند فقط پول می‌خواهند و هنری‌ها افتخار جهانی و هیچکدام توجهی به حیثیت ملی ندارد و متأسفانه اهداف کاملاً فردی است.
جلیلی در پایان تأکید کرد: اگر هدف یک فیلمساز ارائه مفهوم انسانی، معرفی و آگاهی باشد نباید موفقیت در گیشه یا جشنواره‌های مختلف جهانی برایش اهمیت داشته باشد. در گذشته با توجه به اینکه تعداد توریست‌ها در کشورمان زیاد بود مردم با افراد خارجی در تعامل بودند و دوستی داشتند اما آنقدر ما از دنیا دور شده‌ایم که خارجی‌ها برای ما تبدیل به بت شده‌اند و مدام سعی داریم خود را به آن‌ها برسانیم و مدام ناخودآگاه غرور ملی خود را می‌شکنیم. همانطور که حافظ برای خوشایند کسی شعر نسرود و به جشنوارهها فکر نمی‌کرد، هر هنرمندی که دغدغه انسانی داشته باشد و به آگاهی فکر کند مطمئن باشد که ماندگار و جهانی می‌شود.
نوروزنامه ۹۹
«رقصیدن با خاک» به چاپ دوم رسید؛
گزارش هفته؛
با حمایت بنیاد فارابی؛
نظر شما
اخبار برگزیده
پرونده ویژه
تبلیغات متنی