کشف ردپاهای انسانی در عربستان

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ طبق تحقیقات جدید، بشر آن زمان این جانوران را شکار و احتمالاً از این دریاچه به عنوان یک توقفگاه استفاده می کرده، یعنی در دورانی که انسان در حال پراکندن نژاد خود در سرتاسر دنیا بود.

این کشف دریچه ی تازه ای به نحوه پراکنده شدن انسان های نوین (هومو ساپینس ها یا انسان های هوشمند) از آفریقا به عربستان سعودی و اروپا و آسیا می گشاید.

به علاوه، این کشفیات قدیمی ترین مدارک به دست آمده از فعالیت بشر در این بخش از دنیا است که از تاریخ مشخصی برخوردار هستند.

گرچه حالا بیشتر شبه جزیره عربستان از بیابان های لم یزرع پوشیده شده و آب و هوایی بسیار گرمی دارد، اما ۱۲۰ هزار سال قبل این منطقه احتمالاً بیشتر شبیه به علفزارهای نیمه خشک ِ دشت های بی درخت آفریقا بود.

محققان می گویند در دوره های مشخصی در گذشته، بیابان هایی که عمده ی خاک شبه جزیره عربستان را به خود اختصاص داده بودند، تبدیل به علفزارهای وسیع با دریاچه ها و رودخانه های دائمی با آب شیرین شدند.

آنطور که فسیل ها و یافته های باستان شناختی نشان می دهد، در همین دوره های تغییرات مثبت آب و هوایی بود که انسان ها و حیوانات در داخل خاک شبه جزیره عربستان پراکنده شدند.

به گفته ی محققان ردپاهای جدید کشف شده نوع منحصر به فردی از یافته های فسیلی هستند، از این جهت که همچون یک عکس فوری که ظرف چند ساعت یا چند روز حاضر شود، دیدی از گذشته به ما می دهند که معمولاً در مورد باقی یافته های باستان شناختی اینگونه نیست.

در مجموع ۷ ردپا در این منطقه کشف شده که آن ها را متعلق به انسان های از جهت آناتومی مدرن می دانند و دانشمندان قویاً معتقدند این دریاچه یک سکونتگاه دائمی نبوده.

محققان می گویند انسان ها همان زمانی به این دریاچه رفت و آمد داشتند که حیوان ها، و در این منطقه معمولاً ابراز سنگی ای یافت نمی شود.

این مسأله نشان می دهد در همان زمان که حیوانات به این دریاچه می آمدند، انسان ها هم برای دسترسی به آب و پیدا کردن غذا به آنجا رفت و آمد داشتند.

علاوه بر ردپاها، ۲۳۳ فسیل حیوانی هم در این منطقه کشف شده است. این امر حکایت از آن دارد که وقتی پای انسان به شبه جزیره عربستان باز شد حیوانات به دست انسان ها شکار می شدند.

به گفته ی دانشمندان، شاید وجود حیوانات عظیم الجثه ای مثل فیل ها و اسب های آبی و همینطور علفزارهای هموار و منابع وسیع آبی، شمال شبه جزیره عربستان را به مکان جذابی برای انسان آن زمان تبدیل کرده و او را به جا به جایی میان قاره های آفریقا و اوراسیا سوق داده بود.