آکادمی فولاد دانشگاه اول فوتبال ایران است/تلاش می‌کنم نماینده خوبی از سوی باشگاه فولاد و فوتبال خوزستان در تیم ملی باشم/اعتماد و راهنمایی‌های نکونام به من بسیار کمک کرد

به گزارش خبرنگار برنا از اهواز، مجتبی نجاریان درباره حضورش در تیم‌ملی اظهار کرد: خوشحالی‌ام از این موضوع را نمی‌توانم وصف کنم، پوشیدن پیراهن تیم ملی آرزوی هر فوتبالیستی است و خدارا شکر این شانس به من داده شده است. تمام تلاشم را می‌کنم که نماینده خوبی برای باشگاه فولاد و همچنین فوتبال خوزستان در تیم ملی باشم. تجربه گرانبهایی برای من در کنار بازیکنان برتر فوتبال ایران خواهد بود و قطعا بسیار به من کمک خواهد کرد.

او گفت: مربیان زیادی به من در این راه کمک کردند و امیدوارم بتوانم سر بلندشان کنم، فصل قبل با حضور آقای نکونام و نگاه ویژه ایشان به جوانان و محصولات آکادمی، در ترکیب تیم قرار گرفتم و خدا کمک کرد که توانستم موجب رضایت ایشان و کادرفنی باشم که جا دارد تشکر ویژه از آقا جواد داشته باشم.

مدافع راست تیم فولاد خوزستان افزود: اعتماد و راهنمایی‌های نکونام بسیار به من چه در فوتبال و چه در زندگی شخصی کمک کرده و موفقیت‌هایم را مدیون او هستم. سال قبل و پس از حضور در تیم بزرگسالان فولاد به تیم ملی برای مسابقات انتخابی المپیک دعوت شدم و اکنون نیز افتخار حضور در لیست تیم ملی بزرگسالان دارم. امیدوارم که بتوانم برای تیم ملی مثمر ثمر باشم و رضایت کادر فنی را جلب کنم.

نجاریان بیان کرد: امسال اهداف بزرگ و وظایف سنگینی چه در تیم فولاد و چه در تیم ملی دارم و تلاشم را نسبت به قبل چند برابر خواهم کرد تا بتوانم از عهده آن وظایف بر بیایم.

او در ادامه از تاثیر آکادمی باشگاه فولاد در تربیت بازیکن و موفقیت بازیکنان، اضافه کرد: من تمام دوران فوتبالم در باشگاه فولاد بوده‌ام، آکادمی فولاد، دانشگاه اول فوتبال ایران است که توانایی زیادی برای تربیت فوتبالیست‌های برتر دارد.

نجاریان افزود: با حضور آقای آذری مدیر با تجربه فوتبالی در راس باشگاه و آقای نکونام به عنوان سرمربی در تیم بزرگسالان، نگاه ویژه ای به بازیکنان جوان شده و همه محصولات آکادمی این فرصت را دارند تا با حضور و درخشش در تمرینات، بتوانند خیلی زود مسیر دیده شدن و حضور در بالاترین سطح فوتبال ایران را طی کنند.

مدافع راست ۲۲ ساله فولاد و تیم‌ملی ایران در پایان بیان کرد: هفته‌های پایانی فصل قبل مدت زیادی از خانواده دور بودیم. از همسرم و خانواده‌ام که دوری من را تحمل کردند، تشکر می‌کنم چرا که حضور و همراهی آن‌ها به من خیلی کمک کرده است و امیدوارم بتوانم جواب زحمات و صبوری‌شان را به خوبی بدهم.