کمال مقدم کارگردان سینما و تلویزیون در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: نمیشود انتظار داشت که همه پروژههای سینمایی و تلویزیونی تعطیل شوند. به هر حال اهالی سینما نیاز به امرار معاش دارند و با طولانی شدن زمان شیوع این بیماری دیگر تعطیلی طولانی مدت غیر ممکن است. حتی اهالی تئاتر هم به حق دارند که به تعطیلیها معترض باشند چرا که امکان امرار معاش با تعطیلی برای آنها دیگر فراهم نیست .
مقدم تصریح کرد: همه ما میدانیم که جان یک انسان بسیار ارزشمند است و برای جلوگیری از بیشتر شدن جانباختگان و مبتلایان باید برخی اتفاقات اعم از تعطیلیها و جلوگیری از تجمعات رخ دهد اما در صورت انجام این کارها دولت و نهادهای مختلف باید از اقشار مختلف جامعه که به دلیل شیوع این بیماری در شرایط سختی قرار دارند حمایت کند و وقتی چنین اتفاقی رخ نمیدهد اهالی سینما، تئاتر، تلویزیون و به طور کل اهالی هنر هم مجبور به ادامه فعالیت حرفهایشان در دوران کرونا هستند و در حالی که جانشان را به خطر میاندازند برای به حداقل رساندن این خطر حتماً باید پروتکلهای بهداشتی را با بیشترین دقت رعایت کنند.
او افزود: این مسئله تنها مربوط به اهالی فرهنگ و هنر نمیشود، همه مردم با وجود خطرهای جانی که شیوع ویروس کرونا برای آنها دارد مجبور به کار و امرار معاش هستند. متأسفانه هر روز شاهد بالا رفتن آمار مبتلایان و جانباختگان هستیم و تنها چارهای که در این شرایط میتواند اندیشید رعایت پروتکلهای بهداشتی است.
این کارگردان در ادامه اظهار داشت: من تجربه ساخت فیلم در این دوران را داشتهام و فیلم سینمایی «کادون» به کارگردانی من در همین وضعیت ساخته شد. ما همه پروتکلهای بهداشتی را رعایت کردیم اما واقعیت این است که کار بسیار سختی بود چرا که پیشتر تا امروز هیچوقت چنین تجربهای نداشتیم و این اتفاق در نوع خود تجربه جدیدی برای ما به حساب میآمد.
مقدم خاطرنشان کرد: در زمان ساخت فیلم «کادون» تهیهکننده هر روز برای اعضای گروه ماسک تهیه میکرد و به نوعی یک بودجه برای انجام پروتکلهای بهداشتی کنار گذاشته شده بود. البته شانسی که ما داشتیم این بود که نوع لوکیشنهایمان بزرگ بود و عوامل در فضای بزرگی قرار داشتند که میشد فاصله اجتماعی را رعایت کرد اما دیگر خبری از جمع شدن عوامل دور هم و صحبت کردن نبود و همه از هم فاصله داشتند.
او افزود: به هر حال کار در این شرایط بسیار سخت و پر استرس است. ما هر روز ترس و استرس این را داشتیم که مبادا کسی از عوامل به بیماری کرونا مبتلا شود چون با ابتلای یک نفر جان همه عوامل در خطر بود.