به گزارش خبرگزاری برنا از تهران ؛ جمشید بهادری بازیگر تئاتر و سینما در گفتگویی با برنا در خصوص علاقه خود به بازیگری اظهار کرد: شروع بازیگری من از دوران کودکی ، جوانی، نوجوانی و علاقه به سینما و تاتر بود. بنده در سال ۱۳۷۲ افتخار این را داشتم در کلاس های استاد امین تارخ شرکت کنم الفبای بازیگری را از وی یاد گرفتم.
وی گفت : برطبق شرایطی که به وجود آمد نتوانستم ادامه بدم از این حیطه یک فاصله طولانی مدت گرفتم ولی چون هیچ وقت نشد از هنر و سینما و تاتر دل بکنم و هیچ کاری جز این هنر مرا شاد نمی کرد مجدد از سال 1390 زیر نظر استاتید آقای مهدی فخیم زاده،اصغر همت ، دکتر محمد صادقی و داریوش موحد در کارگاه هنر اندیشه رسما شروع به تحصیل کردم بعد آن کم کم به تئاتر و سینما ورود کردم.
بهادری ادامه داد: بعد از شرکت در کلاسها با گروهای مختلف تئاتری کار کردم حدود پنج سال پیش اولین کار رسمی ام بنام آپاندیس با آقای حسین محمدی شروع کردم به من لطف داشتند و از اعتماد وی تشکر می کنم.
بهادری گفت : آپاندیس اولین کار رسمی من بود بعد از آن با فیلم انزوا کار کردم با آقای مرتضی عباس میرزایی با هنرمندانی چون جمشید هاشم پور، سیامک صفری،همایون ارشادی ،امید روحانی خانم بختیاری و خانم فراهانی و آقای علی استادی یک اثرخیلی خوبی بود.
وی افزود: حدود 11 فیلم کوتاه کارکردم همه گروها خوب بودند و دو سریال و تئاتر زیاد کار کردم تا اینکه با احمد شایسته یکی از کارگردان آینده دار، جوان ، خوش فکر و خلاق آشنا شدم در خصوص فیلم کوبیسم صحبت کردم الان حدود دوماه است در گیر اینکار هستیم بچه ها یک گروه خوب و عالی هستند الان هم گروه تولید و طراح صحنه در حال کار هستند و من هم همچنان پرقدرت در کنار آقای شایسته هستم انشااله 10 دی ماه برای تمرین می رویم.
بهادری در خصوص ویروس کرونا گفت : کرونا همه مشاغل و دنیا را تحت تاثیر قرار داد و متاسفانه تئاتر و سینما لطمه بزرگی خوردند خصوصا هنرمندان خوب تئاتر که درآمدی ندارند و به سختی زندگی می کنند، امیدوارم که حداقل مسئولین توجه و حمایت ویژه ای برای این هنرمندان انجام دهند شرایط در حال حاضر برای هنرمندان تئاتر و سینما بسیار سخت شده است چون هم زحمتکش و کم توقع هستند.
وی در خصوص برنامه های خود گفت : در حال ساخت پروژه کوبیسم هستیم البته یک فیلم سینمایی خوب هم بعد از اینکار در دست تولید هست باز کار آقای شایسته است.
کوبیسم داستان یک نقاش معروفی را روایت می کند که می خواهد آخرین اثر نقاشی خود را بکشد که پس از آن به زندگی خود پایان دهد.
این کار برای پخش در جشنواره های داخلی و خارجی انجام می شود و حرف بسیاری دارد.
بهادری در پایان گفت : یک تشکر ویژه می کنم از اساتید خود و از کسانی که همیشه در این راه ازمن حمایت کردند خدا را شاکرم با یک گروه خوب و با انرژی کار می کنم.