رنج معلولیت در میان جنگ سوریه به سینما حقیقت رسید/ پدر شاعر راوی روشندلان شد

امیرمسعود سهیلی کارگردان مستند «باران سیاه در چشمانم» که در بخش مسابقه کوتاه هجدهمین جشنواره فیلم مستند ایران سینماحقیقت حضور دارد، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ درخصوص داستان این فیلم گفت: «باران سیاه در چشمانم» درباره یک پدر شاعر سوری‌ است که از میان پنج فرزند خود، چهار دختر نابینا دارد و تلاش می‌کند جنگ را از فرزندان نابینای خود پنهان کند. او تمام اتفاقات جنگ از جمله صدای شلیک تفنگ، توپ و هر چیز دیگری را به شکل متفاوتی برای دختران خود تعریف و بازخوانی می‌کند.

وی درباره تصویربرداری این مستند بیان کرد: تصویربرداری این فیلم در سوریه و در خلال جنگ صورت گرفت؛ از سال ۲۰۱۱ که بهار عربی صورت گرفت و سوریه درگیر جنگ داخلی شد، تا امروز این کشور به صورت‌های مختلف، کم یا زیاد، درگیر این جنگ بوده است و وقتی که ما هم برای تصویربرداری مستند «باران سیاه در چشمانم» به سوریه رفتیم، این کشور در مناطقی دچار درگیری‌های داخلی بود که شرایط را برای ما دچار چالش می‌کرد.

این مستندساز ادامه داد: پیش از ساخت «باران سیاه در چشمانم» تجربه فیلمسازی در افغانستان قبل از حکومت طالبان را داشتم که حتی در آن زمان هم، این کشور شرایط ساده‌ای برای فیلمسازی نداشت، اما در سوریه علاوه بر جنگ، مشکلات زبانی هم وجود داشت که این مسئله بر پیچیدگی‌های آن می‌افزود، همچنین درصد وقوع اتفاقات غیر قابل پیش‌بینی در این مدل کار‌ها بسیار وجود دارد. باید گفت با وجود همه این مسائل، تیم خیلی خوبی داشتیم و توانستیم با سرعت ارتباط خوبی با یکدیگر برقرار و مثل یک خانواده برای این پروژه تلاش کنیم.

کارگردان «چشم آبی» درباره انتخاب این سوژه عنوان کرد: برادرم امیر اطهر سهیلی در جریان تحقیقات پروژه دیگری با سوژه این مستند آشنا شده بود و حدود ۲ سال پس از آشنایی با سوژه برای فیلمبرداری آن اقدام کردیم؛ در طول این ۲ سال شرایط جنگی و سن فرزندان سوژه نیز تغییر کرده بود. البته کار کردن با بچه‌ها در هر سنی متفاوت است و سختی‌های خاص خودش را دارد، اما ما بلافاصله شرایط را آنالیز کردیم و توانستیم بار دیگر فیلمنامه را به نسبت شرایط جدید تغییر دهیم.

سهیلی در پاسخ به این پرسش که فیلمنامه جدید چه تغییراتی داشت، مطرح کرد: بزرگ‌ترین تفاوتی که در این زمان صورت گرفت این بود که بچه‌ها به سنی رسیده بودند که نمی‌توانستند جنگ را آنطور که پدرشان تا آن زمان برایشان تعریف می‌کرد، بپذیرند و پدر هم می‌خواست که واقعیت را به آن‌ها بگوید. این بهانه‌ای بود که فیلم ما روایت متفاوتی به خود بگیرد.

کارگردان «فیلمرغ» در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره حضور «باران سیاه در چشمانم» در جشنواره‌های خارجی و واکنش مخاطبان نسبت به این مستند خاطرنشان کرد: «باران سیاه در چشمانم» در جشنواره‌های خارجی به خوبی دیده شد و رویکرد‌های متفاوتی نسبت به آن وجود داشت. در حال حاضر نیز این فیلم در جشنواره‌ای در بارسلونا حضور دارد که واکنش‌های متفاوتی از مخاطبان گرفته است. مخاطبان این جشنواره بیشتر معلولان و خانواده‌های آن‌ها هستند، حتی چند مخاطب نابینا داشت. دیدن فیلم با این مخاطبان اسپانیایی که رنج مشترکی با سوژه‌های فیلم، اما در بستر‌های متفاوت جغرافیایی دارند، برای من بسیار جذاب است.

وی در پایان تاکید کرد: معلولیت به تنهایی چالش‌های زیادی دارد اما معلولیت در شرایطی جنگی همه‌چیز را سخت و پیچیده می‌کند. ارتباطی که در بارسلونا بین مخاطب و فیلم دیدم، خیلی درگیرکننده‌تر از دیگر رویداد‌ها بود به طوری که تماشاگر بخشی از درد سوژه را می‌فهمید و بخشی از آن را که تجربه نکرده، برایش دردناک بود. به طور کلی مخاطبان در جشنواره‌های مختلف ارتباط خوبی با این مستند گرفتند.

انتهای پیام/