به گزارش خبرگزاری برنا از مازندران ، محمد حسین نوری زاده کارشناس ارشد علوم سیاسی گفت : در دنیای امروز، حکمرانی خوب به عنوان یکی از آرمانهای اصلی دولتها، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، مورد توجه قرار گرفته است.
وی اظهار کرد : این مفهوم شامل اصولی چون شفافیت، پاسخگویی، مشارکت عمومی و رعایت حقوق بشر و ... است لذا در این راستا، رسانههای مجازی به عنوان یک ابزار مؤثر، میتوانند نقش بسزایی در تحقق این اهداف ایفا کنند.
نوری زاده گفت : بازیگری رسانه ها مجاز ی را می توان در موارد زیر تشریح کرد:
افزایش دسترسی به اطلاعات: رسانههای مجازی به مردم این امکان را میدهند که به سرعت به اطلاعات دسترسی پیدا کنند. این دسترسی گسترده به اطلاعات، به شهروندان این فرصت را میدهد که از عملکرد دولت و نهادهای عمومی آگاه شوند. به عنوان مثال، شبکههای اجتماعی مانند توییتر و فیسبوک به شهروندان این امکان را میدهند که اخبار و اطلاعات را به سرعت به اشتراک بگذارند و در مورد مسائل اجتماعی و سیاسی بحث کنند.
تقویت شفافیت و پاسخگویی: رسانههای مجازی میتوانند به عنوان یک نهاد نظارتی عمل کنند. با انتشار اخبار و تحلیلها درباره فعالیتهای دولت، این رسانهها میتوانند به افزایش شفافیت در فرآیندهای حکومتی کمک کنند. به عنوان مثال، در زمان بحرانها یا فسادهای مالی، رسانههای مجازی میتوانند با پوشش خبری دقیق و سریع، دولتها را تحت فشار قرار دهند تا پاسخگو باشند
مشارکت عمومی و فعالسازی جامعه مدنی: رسانههای مجازی به شهروندان این امکان را میدهند که در فرآیندهای تصمیمگیری سیاسی مشارکت کنند. از طریق پلتفرمهای آنلاین، مردم میتوانند نظرات و پیشنهادات خود را بیان کنند و در بحثهای عمومی شرکت کنند. این نوع مشارکت میتواند به تقویت جامعه مدنی و افزایش قدرت شهروندان در تأثیرگذاری بر سیاستهای دولتی منجر شود
تسهیل ارتباطات بین دولت و شهروندان: رسانههای مجازی میتوانند به عنوان پل ارتباطی بین دولت و شهروندان عمل کنند. دولتها میتوانند از این رسانهها برای اطلاعرسانی درباره برنامهها و سیاستهای خود استفاده کنند و در عین حال بازخورد شهروندان را دریافت کنند. این ارتباط دوطرفه میتواند به بهبود خدمات عمومی و افزایش رضایت شهروندان کمک کند
نوری زاده همچنین خاطر نشان کرد : با وجود مزایای فراوان، رسانههای مجازی همچنین با چالشهایی نیز مواجه هستند.
در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، محدودیتهای قانونی و سانسور میتواند مانع از آزادی بیان و دسترسی به اطلاعات شود.
همچنین، انتشار اخبار نادرست و اطلاعات نادرست میتواند به بیاعتمادی عمومی نسبت به رسانهها و دولتها منجر شود،با این حال، برای بهرهمندی کامل از این پتانسیل، نیاز به ایجاد زیرساختهای قانونی و فرهنگی مناسب وجود دارد تا آزادی بیان و دسترسی به اطلاعات به طور مؤثر تضمین شود.
در نهایت، حکمرانی خوب در دنیای امروز بدون وجود رسانههای آزاد و مستقل، امکانپذیر نیست و دولتها باید به این واقعیت توجه کنند.
انتهای پیام