پسر کو ندارد نشان از پدر

ماجرا از این جا آغاز شد: علی ملاقلی پور اولین فیلم سینمایی اش را با نام قندون جهیزیه می سازد.

خبر کوتاه بود اما حرف و حدیث های بعد از آن سر دراز داشت. مخاطبان سینما و علاقمندان به سینمای پدر نگران بودند که آیا این بار پسر جا پای پدر خواهد گذاشت؟  برای پاسخ این سوال ها باید منتظر پایان فیلمیرداری و اکران این اثر سینمایی می ماندند.

بخش بین الملل جشنواره فیلم فجر اولین قدم برای پاسخ به این سوال ها و دیدن نتیجه زحمات یک ساله ملاقلی پور جوان بود.

منتقدان، اهالی رسانه و سینمایی ها قندون جهیزیه را دیدند و پسندیدند.

تا این که سرانجام عصر دیروز در مراسم اختتامیه بخش بین الملل جشنواره فیلم فجر علی ملاقلی پور که برای دریافت جایزه استعداد درخشان بر روی صحنه رفت، اظهار کرد: با اینکه خودم فکر نمی‌کنم استعداد درخشان باشم، چون یک سال طول کشید این فیلم را بسازم، با این حال امیدوارم با فیلم «قندون جهیزیه» بتوانیم کام همه را شیرین کنیم. برای علی جوان روزهای درخشان تر و روشن تر در پیش است. پسر جوانی که در نگاه اول ما را به یاد پدر نازنین اش با آن طنین گرم و پر شور می اندازد. قصه گویی که در قاب سینما جنگ و ناموس و وطن را عاشقانه به تصویر کشید و تا روزهای آخر عمر کوتاه اما پر برکت اش به عشق سینما و هنر سرزمین اش نفس کشید.