مرگ و زندگی با فولاد

پرسپولیس در این فصل به هیچ وجه در حد و اندازه های نام بزرگش نبوده و در 4 دیدار تنها یک امتیاز کسب کرده است. قرار گرفتن در رده آخر برای تیمی با این قدمت و این همه طرفدار اصلا خوب نیست. در این فصل پرسپولیس در دفاع و بخصوص در عمق آن با مشکل عدیده ای روبه رو بوده است و تعجب می کنم برانکو چطور نتوانسته در این چند دیدار مشکل پرسپولیس را برطرف کند. خوردن 10 گل در 4 بازی آماری است که شاید تیم های بسیار سطح پایین هم در لیگ های برتر مختلف از خود بجای نگذارند. علت ضعف پرسپولیس این است که مدافعین وسط با فاصله از هم بازی می کنند و عمق دفاع را خالی می کنند. مدافع راست این تیم یعنی رامین رضاییان هم که اغلب در حال نفوذ است و پشت او خالی می ماند؛ تیم های مقابل پرسپولیس هم بخوبی این قضیه را می داند و از این راه در ضد حملات به محوطه جریمه پرسپولیس نزدیک می شوند. برای پرکردن فضای خالی بین مدافعین باید یک هافبک دفاعی کامل مثل نوراللهی حضور داشته باشد و بتواند پاس های حریف را خنثی کند. در حملات نیز کمی جلوتر برود تا پشتوانه برای 3 هافبک نفوذی پرسپولیس باشد و به نوعی بار کل تیم را بدوش بکشد.

پرسپولیس این هفته کار بسیار سختی دارد و باید در 2 جبهه بجنگد. یکی مقابل گرما و دیگر مقابل جوان های تکنیکی و تیم یکدست و هماهنگ فولاد. خوزستانی ها در این چند سال اخیر بسایر خطرناک بوده و همیشه در اهواز کار را برای پرسپولیس سخت کرده اند؛ این دیدار برای برانکو هم می تواند اهمیت زیادی داشته باشد، چون که به نوعی حکم بقا را برای او خواهد داشت و باید با 3 امتیاز از زمین خارج شود چون شکست در این دیدار واقعا فاجعه برای پرسپولیس خواهد بود. بازی مقابل فولاد هم برای مربی و هم برای کل تیم حکم مرگ و زندگی دارد.

*ضیا عربشاهی