ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی...

خبرگزاری برنا_ ایلام، روزگاری بود معنای مذاکره بیشتر شبیه یک ملودرام غمگین بود تا یک تئاتر واقعی. توافق در آن روزگار به مانند یک سراب بود که پشت ذهن‌های بسته کمین کرده بود و کسی را امیدی نبود جزء تحمل،جزء مقاومت..

در این دوران که می‌توان دوران سراب مذاکراتی نامید مذاکره بیشتر جنبه‌ی تشریفاتی داشت تا واقعی، مذاکره‌های پشت پرده، مذاکره بی‌نتیجه، مذاکرات بی‌معنا همگی کارنامه‌ی کسانی بود که 5 سال و 9 ماه به درازا کشید و چشمان‌های بیدار و امیدهای زیادی را ناامید کرد اما به قول شهریار "ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی...".

مردم بزرگ ایران پس از  چند سال تحمل تحریم، تحدید، فساد، فشار اقتصادی و ...در 24 خرداد 92 به گفتمان امید رای دادند. امید بی‌تردید یکی از نعمت‌های بزرگ خداوند هست، اعتدال نیز به معنای حرکت خردمندانه، هوشمندانه، زمان‌مند و مکان‌مند در تلفیق آرمان‌های والا گزینش راهبردهای اثرگذار و در نظر گرفتن واقعیت‌هاست. اعتدالی که با شعار محوری توسط رئیس جمهور منتخب ارائه شده بود، به تدریج موجب استقبال بی‌نظیر مردم از آن را پدید آورد، این بار بر خلاف رویه گذشته شعاع دایره خدمتگذاران ملت به قدری وسیع در نظر گرفته شده بود که اکثر نیروهای معتدل چه اصلاح‌طلب و چه اصولگرا و حتی نیروها و نخبگان مستقل را هم دربر می‌گرفت.

در دولت منتخب جا برای همه بود، حتی برای منتقدان دلسوز این نوع نگاه که پس از تجربه‌های تلخ گذشته توسط دولت تدبیر و امید ارائه می‌شد مورد قبول اکثریت مردم و نخبگان قرار گرفت و نهایتاً مردم با رأی حماسی خود در ۲۴ خرداد ۹۲مهر تائیدی بر آن نهادند.

سیاست تنش‌زدایی داخلی، موجبات تثبیت فضای مشوش کشور که پس از انتخاب پر حاشیه سال ۸۸ را در پی داشت تا حدود زیادی التیام بخشید و برنامه‌های اقتصادی با تدبیر دولت به کاهش چشمگیر تورم و تثبیت نرخ ارز و طلا انجامید.

در حوزه رفاهی و بهداشتی علی‌رغم کسری بودجه و خالی بودن خزانه مملکت که بیشتر مربوط به سیاست‌های غلط اقتصادی و فساد افسار گسیخته دوره قبل بود، باز هم شاهد اقدامات شایسته‌ای بودیم، دولت با پوشش کامل بیمه‌ای احاد مردم منجر به تقسیم عادلانه‌تر فضای سلامت بین مردم شد و با توزیع هرچند اندک سبد کالا در بین اقشار ضعیف‌تر جامعه تا آنجا که مقدور بود به یاری آنان شتافت برخورد دولت با مفاسد اقتصادی ریز و درشت تا حدودی به بازگشت مجدد اعتماد مردم نسبت به دولت انجامید و بر امید ملت به آینده افزود.

در امر سیاست خارجی جنگ قطعنامه‌های پی در پی بر علیه کشور پایان یافت و باب گفتگو و مذاکره با دولت‌های ۵+۱ با رویکردی جدید عملیاتی شد، رویکردی که با نیت احترام متقابل و حفظ دستاوردهای ملی و هسته‌ای به دنبال رفع تحریم‌های ناجوانمردانه بود رئیس دولت  قبل از روزی که پایش به این کارگاه باز شد، نه خواست و نه توانست فوت کوزه‌گری مذاکره را یاد بگیرد. به جای فوت، حرارت کوره را بیشتر می‌کرد و منتظر بود معجزه‌ای رخ دهد. مذاکرات هسته‌ای یکی از مسایل نادر سیاسی است که آحاد ملت ایران را درگیر خودش کرده است. تنها سوژه مشابهی که سیاست داخلی و خارجی را اینگونه تحت‌الشعاع قرار داد و مردم را درگیر کرد، دفاع‌مقدس یا جنگ هشت‌ساله ایران و عراق بود. البته در این مقایسه مذاکرات هسته‌ای به این دلیل که مردم را با سویه‌های بین‌المللی آن حساس‌تر و آشناتر و درگیرتر کرده بود، از جنگ هشت‌ساله نیز یک‌گام بلندتر است. فراموش نکنیم نگاه احمدی‌نژاد به مساله هسته‌ای زمینش زد.

 در بدترین زمانی که دیپلماسی ایرانی در لبه‌ی پرتگاه بود و دیپلماسی تعاملی در سیاست خارجی در دوره‌ی گذشته جایش را به دیپلماسی تقابلی داده بود و در پس این دیپلماسی تنش‌زا و تقابلی که کارکرد و رهاورد آن تحریم بود و تحریم...حسن روحانی با تدبیری ظریف و هوشمندانه دکتر محمدجواد ظریف را به منصب وزرات خارجه گماشت و تصمیمی راهبردی مسئولیت پرونده‌ی هسته‌ای که حاصل 12 سال انباشت سیاسی و 6 سال مذاکره‌ی بی‌نتیجه بود به دست گرفت.

 چنین شد که مرد غیرتی داستان ما عهده‌دار پرونده‌ی قطوری شد که در آن هزاران گره کور وجود داشت ظریف در خارج و روحانی در داخل تلاش را آغاز کردند و بعد 23 ماه تلاش بی‌وقفه در 23 تیرماه به یک توافق تاریخی دست یافتند. که از آن می‌توان بعنوان میوه‌ی برجام یاد کرد میوه‌ای که آنقدر شیرین بود که سال‌های تلخ گذشته را در ذهن مان پاک کرد در پس آن تحریم‌ها در مسیر لغو قرار دارند، پول‌های بلوکه شده آرام آرام در حال بازگشت هستند، شرکت‌های خارجی که تا همین چند وقت پیش حتی اسم ایران را نمی‌بردند به مانند توریست‌ها به مسیر ایران رفت و آمد می‌کنند و مردم بعد از سال‌ها ناامیدی امیدوار شدند.

حاصل این توافق تاریخی که از ان بعنوان برجام یاد می‌شود می‌بایست به تصویب دو طرف اصلی مذاکره کننده برسد ابتدا این متن چند صفحه‌ای راهی کنگره شد و پس از کش و قوص‌های فراوان سرانجام به تصویب نمایندگان رسید و سپس شاید بعنوان یک تقلید کورکورانه مجلس نیز جو کنگره را گرفت و تصمیم به تصویب برجام در مجلس گرفت در حالی که تصویب نهایی این متن برعهده‌ی شورای عالی امنیت ملی بود. گروهی خاصی از نمایندگان که از همان ابتدای مذاکرات تلاش در سنگ‌اندازی و به ثمر نرسیدن آن داشتند با ایجاد کمیسیون‌ها و به مدد رسانه‌ها و بخصوص صدا و سیما که یار و یاور آنها شده بود و با استفاده از اعضای تیم مذاکره کننده قبلی جهت دوپینگ انتخاباتی سعی در بازگشت بازندگان انتخابات گذشته داشتند. بر آن شدند  تا تلاش‌های دولت را بی‌نتیجه جلوه دهند. در حالی که همگی نیک می‌دانیم موضوع هسته‌ای یک مسئله ملی است و نباید از آن سوء استفاده‌های حزبی یا جناحی شود زیرا این مسئله به اقتصاد و معیشت چند میلیون ایرانی گره خورده است.

نمایندگان ملت می‌بایستی نگاه خود به برجام را براساس فراجناحی و ملی تغییر داده و در جهت تصویب طرح ذیربط آن و اجرایی کردن برجام اهتمام مجدانه بعمل آورند.اگر قلب ما برای اسلام و ایران می‌تپد و آرزوی آرمان‌های انقلاب اسلامی ایران و تحقق حماسه اقتصادی داریم و از آثار و چهره‌ی کریه فقر در جامعه ناراحت هستیم  باید همگی در تصویب برجام یار ملت و دولت باشیم. اینکه نمایندگان وابسته به جبهه پایداری شعار می‌دهند که آبستراکسیون خواهند کرد و مجلس را ترک خواهیم کرد جفا به ملت است. اینکه سخنگوی ویژه کمیسیون برجام که یار رئیس تیم مذاکره کننده قبلی است از حالا حتی تعداد اوراق گزارش سیاه کمیسون برجام را هم اعلام می‌دارند بی‌تردید این تصمیم در پشت پرده‌ی مجلس طرح شده است و هم اینکه نشان می‌دهد مانع‌تراشی و بهانه‌جویی‌های جریان خاص تندرو برعلیه برجام و دولت و دام‌گستری‌های آنها پایانی ندارد .