مقاومت صاحبان اندیشه در تئاتر و قائله‌ای که ختم به خیر می شود

به گزارش خبرگزاری برنا، در ماه‌های اخیر نمایش‌هایی در سالن های تئاتری تهران به صحنه رفته‌اند که بسیاری از آن‌ها برخلاف انتظار تولید کنندگان‌شان با استقبال خوبی از سوی مخاطب مواجه نشده و حتی در مواردی که کارگردان معتقد به اجرای یک اثر فاخر فرهنگی بوده، اتفاقا  با شکست مواجه شده است.

در این بین یکی از وجه اشتراکات این کارها فارغ از متن، بازی‌ها و کارگردانی، زمان نسبتا طولانی آن‌ها بوده که در روزگار سرعت و اینترنت شاید تحمل دو ساعت نشستن روی صندلی برای مخاطب امروزی کمی خارج از حوصله و تحمل باشد هرچند مثال‌های نقض فراوانی هم بر این مسئله وجود دارد.

با این حال می‌توان این پرسش را مطرح کرد که توقع کارگردانی که یک نمایش طولانی را اجرا می‌کند باید از مخاطب چقدر باشد یا اصلا این کارگردان است که باید خود را با شرایط امروز وفق دهد؟

در این‌باره نصرالله قادری بیان کرد: فکر می‌کنم مشکلی که در این موضوع وجود دارد، طولانی بودن مدت اجرای نمایش‌ها نیست بلکه مشکل ریتم است که باید درست باشد.

او با اشاره به  اینکه درست است که امروز رسانه‌ها خیلی چیزها را در دست گرفته‌اند، گفت: من به یاد دارم چند سال قبل نمایشی را (به کارگردانی کلاوس پیمان از آلمان) در تالار وحدت تماشا کردم که چهار ساعت طول کشید و به زبان آلمانی هم بود، اما همه تا آخر نمایش نشستند در حالی که شاید مثلا پنج نفر در آن سالن زبان آلمانی را متوجه می‌شدند.

قادری درباره اینکه برخی کارگردان‌های قدیمی بر شیوه‌های اجرایی خود به ویژه در بخش طولانی بودن زمان اجرا پافشاری دارند، افزود: به نظرم طولانی بودن برخی نمایش‌ها اصلا بخاطر سلیقه‌ی کارگردان‌های سن‌وسال‌دار نیست که تماشاگران‌شان نتوانند تحمل کنند، چون از همین نسل جوان گاهی آوانگاردیسمی می‌بینیم که دو سه ساعت یک نمایش را اجرا می‌کنند آن هم به شکلی که تازه انگار به تماشاگر آوانس داده‌اند تا طولانی‌تر از این نباشد، اما اتفاقا مخاطب همین نمایش را می‌بیند و خیلی هم خوب تحمل می‌کند.

وی در توضیح نمایشی مانند «سه خواهر و دیگران» به کارگردانی حمید امجد که این روزها با مدت زمان سه ساعت در تالار اصلی تئاترشهر روی صحنه است،  گفت: کسانی مثل حمید امجد در تئاتر ما اندیشه دارند و چنین افرادی آدامس فروش و تاجر نیستند وکارشان هرگز بفروش نخواهد بود. در این شرایط حتی بیضایی هم بیاید موفق نخواهد بود و شکست می‌خورد، چون آنچه به نام تئاتر غالب شده یک شوخی است.

قادری اظهار کرد: قطعا یک عده، شوهایی را به نام اسطوره‌های تئاتر اجرا کرده‌اند که باعث شده‌اند شرایط کار متفاوت باشد، اما اگر صاحبان اندیشه در تئاتر مقاومت کنند این قائله ختم به خیر می‌شود؛ هرچند مشکل اینجاست که یکسری شبکه‌های مافیایی و گروه‌های پشت پرده وجود دارند که می‌خواهند تئاتر را از بین ببرند، مثل همان سایتی که تماشاگر می‌خرد و خیلی از این‌ها اصلا تماشاگر تئاتر نیستند.