به گزارش خبرگزاری برنا،سیداحمد برآبادی اظهار داشت: سفالگری از جمله کهنترین صنایع دستی بشر بوده که به دلیل ماده اولیه یکسان و روشهای کار مشابه در سراسر دنیا دارای وجوه تشابه فراوانی است و تفاوتها در برخی تکنیکهای انجام کار، مواد افزودنی و شکل و ظاهر تولیدات نمایان میشود.
وی افزود: به دلایل فوق سفال مهدیه دارای تفاوتهایی که آن هم ریشه در محدود بودن منابع و مواد اولیه و نیازهای جامعه بومی بوده است، میباشد که این عامل ویژگیهای سفالهای این منطقه را ممتاز کرده است.
مسئول حوزه پژوهش و مطالعات اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان جنوبی گفت: سفالگری شاهزیله نمونهای از فراوانی سفالگری در ایران است و به همین علت حوزه جغرافیایی آن نیز فراملی است.
وی افزود: تجربه تشخیص خاک مرغوب برای سفالگری یا «داشگَری» (نام قدیم هنر سفالگری در منطقه خوسف و بیرجند) روشهای به عملآوری گل و آمادهسازی آن و همچنین روشهای پخت ظروف سفالی و تجهیزات به کار رفته در این رشته زیبا و بومی منطقه از استعداد، توانمندی و تجربه غنی نسل به نسل این هنر در این روستا حکایت دارد به گونهای که حتی روش لگدکردن گل هم دارای فن و فوت استادی و مهارت است.
برآبادی تصریح کرد: این مهارت در ششم دی ماه 95 در فهرست ثبت میراث معنوی کشور (ناملموس) به ثبت رسیده است.