توسعه جامعه باید متوازن و انسان محور باشد/ برگزاری همایش مشکلات زنان را رفع نمی‌کند

«پریسا پرشاد» فعال حقوق بشر با این مقدمه به خبرنگار برنا گفت: آن چه در موضوع فعالیت در حوزه حقوق زنان باید مورد توجه قرار گیرد این است که ،پرداختن به حقوق زنان در جامعه بدون دیدن حقوق مردان و کودکان منطقی و عادلانه نیست.چرا که ما به دنبال عدالت جنسیتی هستیم و آنچه که ما را بر آن می دارد همین نگاه عادلانه به حقوق نیمی از جامعه و حذف همین تبعیض تاریخی و نگاه مرد محور و گفتمان زن ستیز از گذشته تا امروز است.

این فعال حقوق بشر گفت: ما به دنبال جامعه تک صدایی یا برتری طلبی نیستیم ،نگاه بنده در حوزه زنان ،رعایت کرامت انسانی است، چرا که رشد و توسعه جامعه باید متوازن و انسان محور باشد و توسعه پایدار هم برهمین موضوع تاکید دارد. وقتی از جامعه صحبت می کنیم یعنی همه افراد آن ،صرف نظر از جنسیت.اما از آنجاییکه قواعد سنتی و قوانین مدنی تبعیضاتی را علیه زنان اعمال می کند ما برای حل این مشکلات ،کوشش می کنیم.

عضو شورای مرکزی کارگزاران گیلان افزود: متاسفانه میز محوری آفت بزرگ بخش مسئولین حوزه زنان شده است.

زنان مشاور و یا مسئول در حوزه زنان باید از پشت میز بلند شوند، مناطق مختلف حوزه خود را شناسایی کنند با زنان مناطق مختلف و مشکلات آنان از نزدیک آشنا شوند.از همه مهمتر اطلسی از توانمندی ها،چالش ها و موضوعات زنان به تفکیک محل،بخش وشهر داشته باشند. برگزاری همایش و یا بازارچه های مقطعی مشکلی از زنان جامعه ما حل نمی کند.

مسئول کمیته بانوان حزب کارگزاران گیلان با تاکید بر اینکه مواد مخدر یکی از بزرگترین دغدغه های ما در حوزه زنان است گفت: ما باید راه های نفوذ مواد مخدر در بین بانوان را شناسایی کنیم و با رفع موانع و همکاری سازمانهای مختلف در این خصوص این مشکل را به شدت کنترل کنیم.

وی افزود:آمار رسمی در سال 1395 کشور، نشان می دهد که 9 درصد پسران و 11 درصد دختران دانشجو دچار اعتیاد هستند و در استان گیلان 25 درصد مبتلایان به مواد مخدر را زنان تشکیل می دهند این خطرناک ترین آماری ست که می توان در مورد جامعه زنان به آن اشاره کرد چرا که اکثر این زنان رفتارهای پرخطر و خارج از چارچوب خانواده دارند یعنی سطح آلودگی جامعه بالا می رود و بسیاری از بیماری های خطرناک می تواند با ضریب بالایی منتشر شود.

پرشاد عنوان کرد: متاسفانه سن مصرف مواد مخدر در بین زنان به 15 سالگی رسیده و دامنه نفوذ مواد مخدر از محلات پرخطر و حاشیه شهرها به مراکز ورزشی و سالن های زیبایی بانوان رسیده است.

وی با اشاره به آمار پایین و عدم توجه به مشکلات کمپ های ترک اعتیاد بانوان در استان گیلان گفت:در حال حاضر در سراسر کشور 48 کمپ ترک اعتیاد ویژه بانوان وجود دارد که از این میان 2 کمپ دارای مجوز در استان گیلان به زنان معتاد خدمات ارائه می کنند که یکی از آنها با مشکلات متعدد ،سنگ اندازی ها و عدم همکاری نهادها دست به گریبان است.

پریسا پرشاد در مورد آمار زنان گیلان گفت: این یک باور غلط است که تعداد زنان از تعداد مردان بیشتر است

در حال حاضر طبق سرشماری نفوس و مسکن سال 95 ،1 میلیون و263هزار و 99 زن ساکن گیلان و کمتر از مردان هستند.

پرشاد خاطر نشان کرد: مشکل اساسی ما همین نبودن پژوهش ، نداشتن آمار و عدم دغدغه نسبت به موضوعات اجتماعی (که موضوع زنان هم شامل آن می شود) است.

این فعال حقوق بشر افزود: در واقع ما در موضوعات فرهنگی و اجتماعی مدام درگیر یک شعار کلیشه ای شده ایم که" باید فرهنگسازی شود" اما هیچکس احساس مسئولیت نمی کند ،چه توده مردم چه مسئولین ،پس چه کسی باید این فرهنگ را بسازد ؟ جواب آن مشخص است ،همه ما اعم از افراد عادی جامعه و مسئولین اما بیشتر از همه کسانی که به عنوان مدیر یا مشاور در حوزه زنان مسئولیت گرفته اند.

پرشاد گفت: به جای برگزاری جلسات و همایش ها به مناسبت روز زن یا بازارچه های موقتی برای یک سال آینده بگویید چه برنامه های واقعی دارید نه برنامه های آرمانی و رویایی.بیایید و به زنان جامعه بگویید کجا ضعف را رصد کرده اید و کجا در پی رفع موانع و چالش بوده اید.اصلا تا حالا زن معتاد یا متجاهر را از نزدیک دیده اید؟ بدون دوربین و خبرنگار به سراغ محلات آسیب پذیر رفته اید؟ با زنان در معرض آسیب گفتگو کرده اید؟

وی ادامه داد: همه اینها را اضافه کنیم به مشکلات زنان جوان،فعال و تحصیلکرده استان گیلان که در تمام این سالها هیچ فضا و فرصتی برای آنها فراهم نبوده و حتی کوشش موثری هم برای ارتقا و یا جذب این زنان صورت نگرفته است.در مجموع وضعیت زنان گیلان در مقایسه با گذشته نه تنها تغییر مثبتی نداشته بلکه میزان افسردگی و سرخوردگی آنان بیشتر از پیش هم شده است.

پرشاد در خصوص حجاب اختیاری که این روزها مطرح شده گفت: در حال حاضر آنقدر مشکلات و تبعیضات در جامعه زنان وجود دارد که آخرین چیزی که به عنوان مطالبه به ذهن می رسد حجاب اختیاری ست. چه با روسری چه بی روسری ،زنی که مورد خشونت خانگی قرار می گیرد،زنی که در جامعه مورد تعرض قرار می گیرد،دختر بچه ای که به ازدواج وادار می شود، زنی که با داشتن تحصیلات و سابقه مشابه در یک پست مدیریتی عرصه را به خاطر زن بودن به مرد می بازد، دغدغه اصلی ماست. یا به طور مثال بنده هم موافقم زنان علاقه مند به ورزشگاه بروند اگر چه با توجه به مواردی که اشاره کردم کم اهمیت باشد اما آن را می توان از زاویه دیگری دید، اگر نمی توان به درصدی از مردان جامعه ادب آموخت چرا باید تاوان آن را یک زن بپردازد؟ اگر درصدی از مردان جامعه ابتدایی ترین رفتارهای شهروندی و اخلاقی را رعایت نمی کنند تاوان آن حذف به جرم زنانگی نیست.

وی ادامه داد: به اعتقاد بنده طرح بحث حجاب اختیاری در شرایطی که زنان مطالبات مهم تری دارند باعث به چالش کشیدن زنان و رویارویی آن ها با خطوط قرمز نظام میشود و راه را برای مطالبات اساسی تر می بندد و هزینه ها را برای فعالین منطقی در حوزه زنان بالا می برد. من همچنان اعتقاد دارم در حوزه حقوق زنان نباید نمایشی و یا هیجانی عمل کرد.