حکیمی : «تروکاژ» نمایشی است برای نکوداشت هنر دوبله

یوحنا حکیمی بازیگر و طراح گریم تئاتر در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: در حال حاضر مشغول بازی در نمایش «تروکاژ» هستم که از لحاظ اجرایی فضای بسیار خاصی دارد و برای من به شخصه تجربه جدیدی محسوب می‌شود.

حکیمی خاطرنشان کرد: دیالوگ نداشتن یک اثر نمایشی عنصر بسیار مهمی است که پیش از این در سینما با آثاری مثل آثار چارلی چاپلین آن را تجربه کرده‌ایم اما در تئاتر این اتفاق بسیار نو بود. ما اولین بار برای نکوداشت و بزرگداشت دوبله که بزرگان قدیمی این حرفه را به ندرت می‌شناسیم به این نتیجه رسیدیم که در نمایشی خلاقانه تئاتر و سینما را با هم ادغام کنیم و ببینیم که این اتفاق به چه شکل رخ می‌دهد.

وی افزود: ما با این روش به شکلی سینما و تئاتر را بهم نزدیک کردیم و با متن خوبی که آقای قلی‌پور نوشته‌اند به آثار سینمایی مسعود کیمیایی نزدیک شدیم.

این بازیگر در ادامه اظهار داشت: من بیش از ده سال پیش در یک نمایش با عنوان «مردی گل به دهان» به نویسندگی لوییجی پیراندللوی و کارگردانی مجتبی احمدی بازی کردم که آن موقع اجرای این نمایش نیاز به خلاقیت بالایی داشت و جزو آثار متفاوت محسوب می‌شد و حضور در آن نمایش برایم بسیار خوشایند بود.

حکیمی گفت: دور بودن از نمایش در این سال‌ها به دلیل مسائل مالی و مادی بود که طراحی گریم را ادامه دادم. من از سال 1365 تئاتر را شروع کردم و گریم انتخاب من بود که در این حیطه نشان درجه یک را نیز از ریاست جمهوری دریافت کردم اما بازی بر روی صحنه تئاتر همیشه از علایق من بود.

وی در ادامه با اشاره به تجربه حضور در نمایش «تروکاژ» خاطرنشان کرد: تجربه دیالوگ نگفتن و لب زدن در این نمایش برای من بسیار جذاب بود. به هر حال کار در این شرایط خاص بسیار متفاوت است. کارگردان این نمایش محمدرضا قلی‌پور اصرار داشتند که این کار با صدابرداری و دوبله اجرا شود چرا قصد و هدف اصلی مطرح کردن دوبله بود و بزرگداشت این هنر بود. این نمایش به احتمال زیاد در جشنواره ‌های خارجی نیز حضور خواهد داشت.

بازیگر نمایش «تروکاژ» در ادامه گفت: همه بازیگران در این نمایش در یک آکواریوم حضور دارند که این فضا یک نوع صدای خاص را می‌طلبد. عناصر صحنه به نبودن صدا کمک می‌کنند و این باعث خلق فضا و موقعیتی خاص همراه با نوآوری در این نمایش می‌شود.

این بازیگر در پایان اظهار داشت: به تازگی برای بازی در یک نمایش مشغول تمرین هستم که در جشنواره‌ای در کشور تونس حضور خواهد داشت. سعی ما بر این بود که طرح جدیدی را ارائه دهیم که در آن به نوعی فرهنگ ایران نیز معرفی شود و به احتمال زیاد این نمایش بدون دیالوگ خواهد بود.