گروه ورزشی خبرگزاری برنا
پرسپولیس نماینده شایسته فوتبال ایران با غلبه بر تمام محدودیتها نشان داد میتوان با دستان بسته هم گرههای سخت را باز کرد.پس از جام جهانی رهبر معظم انقلاب چندبار در دیدار با مسئولان کشور تلاش تیم ملی ایران را مثال زدند تا ماهیت کلامشان را بهتر انتقال دهند.
براستی که فوتبال میتواند درس زندگی بدهد، درس مقابله با تحریم، درس ایستادگی مقابل مشکلات و چگونگی برخورد با حرف زور. اگرچه عادل به خوبی موضوع خیریت رفتن طارمی را بیان کرد، اما مهاجم سابق سرخپوشان با جفایی که به پرسپولیس کرد، دو پنجره نقل و انتقالاتی برای پرسپولیس بسته شد و این تیم نتوانست بازیکن جدیدی به ترکیب تیم اضافه کند و به تعبیری سرخپوشان در این زمینه تحریم شدند.
البته این تمام ماجرا نیست چرا که پرسپولیس بازهم از درون ضربه خورد. وحید امیری، فرشاد احمدزاده، محسن مسلمان و صادق محرمی از تیم جدا شدند و شاید در آن زمان ترسیده بودند از آخر و عاقبت تیمی که به سختی ۱۲ - ۱۳ بازیکن بزرگسال در لیست نفرات خود دارد. اما در حال حاضر بزرگترین حسرت برای همین بازیکنان غایب بودن در بازی فینال لیگ قهرمانان است چراکه شاگرد برانکو نیستند تا همراه این تیم تاریخ سازی کنند.
غیرت، تعصب، عزم و اراده حد و مرز ندارد که بخواهیم با یک واژه محرومیت برای آن خط و مش تعیین کنیم و این موضوع را وقتی سوت پایان بازی پرسپولیس مقابل السد خورد خیلیها فهمیدند و درک کردند که میشود اگر بخواهیم.
تیم فوتبال پرسپولیس در مقابل السد نشان داد با ایستادگی و فداکاری میتوان ژاوی و گابی را با آن همه دبدبه و کبکبه سرجایشان نشاند، آنها که محدود نبودند و سرتاپا غرق دلارهای نفتی با امکانات کامل آمدند تا پیروز شوند ولی یادشان نبود که اینجا ایران است.
در یک کلام تیم پرسپولیس فعل خواستن را صرف کرد تا فینال آسیا را تجربه کند. آنهم درست در سالی که فشارهای afc را برای بدهیهای زیاد تحمل کرد وحالا باید منتظر پرداخت پاداش توسط خود AFC باشد. بی تردید قاره کهن سه شنبه ایستاد، کلاه از سر برداشت و برای پرسپولیس کف زد.
آری خواستن همان توانستن است، چه در زندگی و چه در اقتصاد. کشور ما هم اکنون با تحریمهایی روبرو است که ما ابتدا باید مانند پرسپولیس یک تیم باشیم و با امکانات روحی مثل اتحاد و از خود گذشستگی تلاش کنیم که به موفقیت برسیم. به امید سرافرازی همه ایرانیان.