​اربعین، حضورى شورانگیز درسرزمین مصیبت

هیچ معصوم مصیبت دیده اى در روزگار ، به اندازه این دردانه دوستداشتنى ، غبار غم در نم چشمان ننشاند که چله اش هم بهانه اى باشد براى گریستن.

مصیبت بزرگ امام ، اباعبدالله الحسین(ع) ، عالم ملک و ملکوت را براى همیشه به ماتم نشاند و هر که شریک شب عشق و شهادت حسین(ع) شد ، تا رستاخیز عالم از ستمگران بیزار شد.

و ملت پایدار ما نیز مشق انقلاب خود را از روى حماسه امام حسین(ع) نوشت و در مکتب سرخ سر سلسله شهادت ، شعور شورانگیز مبارزه با باطل را آموخت. آموختنى زیبا که نشان آن در همه سرزمین ایران به چشم مى آید ؛ کوچه هایى پر از اسامىِ سرخ ، روزهایى سرشار از بزرگداشت هاى عشق و مرزهایى گسترده از سنگرهاى سیادت و سعادت . اینها همه به برکتِ خونى بود که به "خونِ خدا" شهرت یافت و هیچگاه در خواب رخوتناک تاریخ خشک نشد. جریان سیال و ماندگار از بارش سرخى که از مبدا عشق بارید و در شنهاى داغ و مصیبت بار کربلا فرو رفت تا انگیزه هاى عاشورایى ، چهارده قرن بعد در رگهاى محزون ملت مسلمان ایران تازه شود و آرمان شیعه براى همیشه کربلا شود.دو میلیون زائر اربعینى ایرانى اباعبدالله الحسین (ع)که از چهارگوشهٰ ایران با شور حسینى به زیارت کربلا شتافته اند، نمودگار ارادت و عشق خالصانه مردم مسلمان ایران به اهلبیت هستند که طى چهارده قرن روز بروز بر شدت و حرارت این عشق آسمانى اضافه شده است.گذر از مهران و شلمچه و چزابه یادآور سینه سرخان مهاجرى است که طى هشت سال دفاع مقدس با عشق حسین کربلایش جان خود را در طبق اخلاص نهادند و فداى سربلندى کشور و حریت و آزادگى مردم ایران کردند.

امام حسین (ع) در تیره ترین روزگار تاریخ اسلام ، حکومت معاویه و پسرش یزید ، براى اثبات اصالت نظر خود که رعایت مصلحت اسلام و مسلمانان بود ، تصمیم قطعى بر امتناع از بیعت با ظلم گرفت و شهادت را ترجیح داد تا فضیلتهاى شرف را پاس بدارد. امام(ع) در پاسخ بعضى که  قیام او را منع مى کردند ، مى فرمودند: "خدا مرا کشته مى خواهد" و همین اصرار بر وظیفه بود که سبب شد ، تا با گذشت قرنها ، اقبال مردم نسبت به خاندان رسالت روز به روز عمیق تر و تازه تر شود.اربعین، تجلی ماندگاری پیام عاشوراییان است و نشانگر این حقیقت که آزادگی و پایمردی، حتی در جهانی پر از فتنه و آشوب و سیاهی، هرگز از یادها نخواهد رفت. هنگامی که قدرت مادی و معنوی یزیدیان سرتاسر ممالک آن روز اسلامی را فراگرفته بود، در شرایطی که حاکمان پلید زمانه تمامی روزنه‌های تنفس را بر آزادگان و فرزندان علی(ع) بسته بودند و در حالی که هیچ کس را یارای ایستادن در برابر خیل سپاهیان زر و زور و تزویر نبود، پیام عاشوراییان در جهان اسلام طنین افکند و پایه های قدرت زورمداران را به لرزه درآورد. در آن زمان بسیاری چنین می پنداشتند که دیگر راه نجاتی نیست و چاره‌ای جز سرسپردن به فرمان حاکمان جور نیست؛ اما در اربعین بود که همگان در یافتند ندای حق هرگز نخواهد مرد و آفتاب عدالت و آزادگی هرگز غروب نخواهد کرد.اربعین در حقیقت شکل دادن به حماسه باشکوه و دلخراش عاشورا ، فروغ دوباره اسلام و جلوگیرى از انحراف اساس رسالت پیامبر اکرم(ص) بود. مظلومیت این حماسه بود که پس از هزار چهار صد سال ، هنوز حرم طربناکش ، میعادگاه هر شورشىِ خسته از ستم است. ادامه حماسه امام حسین(ع) -به روایتى - هنگامى است که اسراى کربلا به سمت مدینه حرکت داده مى شوند و در مسیر خود ، در روز اربعین به سرزمین مصیبت مى رسند . رؤیت قبرهاى بى علامت و اندوه اسرا را تنها با جوهر اشک مى توان تسکین داد. دنباله این حماسه تا لحظه هایى که باطل وجود دارد ، در لباس حق جلوه گر خواهد بود و به نقل از پیامبر اکرم(ص) که فرمود : " براى شهادت حسین(ع) حرارت و گرمایى در دل مومنان است که هرگز سرد و خاموش نخواهد شد."

اکنون پس از چهارده قرن ، به یادبود مظلومیت سیدالشهدا ، فرزندان و یارانش، میلیونها زائر پاى پیاده خود را به کربلا مى رسانند تا مظلومیت حسین و حقانیت پیام جاودانه پیروزى حق بر باطل را فریاد کنند. حضور قریب دو میلیون زائر عاشق حسین فقط از کشورمان و برخى کشورهاى پیرامون که راه کربلا را در گذار از مرزهاى کشورمان برگزیده اند، گویى فریادگر نداى حق طلبى حسین (ع) هستند تا روزیکه انتقام خون به ناحق ریخته شده حسین گرفته شود، در رهپویى راه فیروزمندى که قافلة سالار آن،آخرین ذخیرهٰ دودمان امامت حضرت صاحب (عج) باشد. مگر نه این است ، که ما یکى از برنامهٰ امام زمانمان راانتقام خون به ناحق ریخته شدهٰ حسین (ع) مى دانیم و باور داریم که او خواهد أمد و انتقام خون شهیدان تاریخ و بویژه سید و سالار شهیدان را خواهد گرفت؟  آینَ الطالبُ بِدَمِ المقتول بکربلا...

و شیعه همیشه داغدار است و در فراق حسین(ع) آهِ خون مى کشد و بر انتظار ظهور منتقم خون حسین و شهیدان تاریخ شبانه روز در تکاپوست،  تا یادش بماند ، که راه حسین(ع)حمل امانتى سنگین است که کوهها از سنگینی اش متلاشى شدند.