منکر روابط خوبم با وزیر ورزش نیستم/ در المپیک ۲۰۲۰ نسل جوان ما خواهند درخشید/ در مسیر پیشرفت ورزش به هیچ وجه تمایز جنسیتی نداریم/ خبرگزاری برنا مسیر بلندمدت و متعادلی را در پیش گرفته است

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ دی‌ماه سال 96 مجمع انتخاباتی کمیته ملی المپیک برگزار شد و سیدرضا صالحی امیری با رای قاطع مجمع برای چهار سال به عنوان رییس کمیته ملی المپیک انتخاب شد. شاید تا آن زمان این نگاه وجود نداشت که این انتخاب چقدر می‌تواند به سود ورزش کشور باشد ولی حالا بعد از گذشت یکسال و اقداماتی که دکتر صالحی‌امیری انجام داده شاهد تاثیرگذاری این مدیر توانمند هستیم. بدون شک تعامل خوب و سازنده کمیته ملی المپیک و وزارت‌ ورزش پایه‌گذار اتفاقات مثبت در یکسال گذشته بوده است. نکته حائز اهمیت دیگر آرامشی است که به ورزش کشور داده شده و با این شرایط همه فدراسیون‌های ورزشی ذینفع خواهند بود. ایران در شرایط بسیار حساسی قرار دارد و هرازگاهی شاهد هستیم که جامعه جهانی به دنبال ایجاد حاشیه‌هایی برای کشورمان هستند و بالطبع ورزش نیز از این قاعده مستثنی نیست. حالا با حضور صالحی امیری که به دیپلماسی ورزشی آشناست در کنار دکتر سلطانی‌فر باعث شده در این تنگناها ما بتوانیم روابط حسنه‌ای با دیگر کشورها ایجاد کنیم و بهترین تعامل در چند سال گذشته را داشته باشیم. رییس کمیته ملی المپیک با حضور در خبرگزاری برنا درخصوص اقدامات انجام شده در یکسال گذشته و همچنین برنامه‌های این کمیته برای رشد و پیشرفت ورزش کشور صحبت کرد. متن گفتگوی خبرنگار برنا با رییس کمیته ملی المپیک را در زیر می‌خوانید.

*تعاملی که بین کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان ایجاد شد با حضور شما و دکتر سلطانی‌فر یک اتفاق خوب را برای جامعه ورزش رقم زد و در حال حاضر همه فدراسیون‌ها از این موضوع راضی هستند، نظر شما در این خصوص چیست؟

اساسا مفهوم هماهنگی و انسجام یک ضرورت مدیریتی است. ما وقتی در کلاس درس می‌دهیم در چارچوب مدیریت استراتژیک، اولین فصل استراتژیک نگاه جامعه‌نگر، همه ‌جانبه‌نگر و آینده‌‌نگر نسبت به پدیده‌‌هاست. شما نمی‌توانید در یک ساختار دو سیستم را تعریف کنید، حتما تعارض پیش می‌آید. بنابراین در ساختار باید اصولی مثل وحدت فرمانداری، سلسه مراتب، هدف‌گذاری و اعمال مدیریت واحد را داشته باشیم. این فقط مربوط به ورزش نیست، برای همه حوزه‌های کشور است.

اگر از من بپرسید امروز مهم‌ترین چالش نظام سیاسی در سطح کلان چیست؟ تأکید می‌کنم انسجام، یکی از چالش‌های اصلی ما در نظام سیاسی فقدان انسجام و همگرایی در سطح ملی است. این قابل تعمیم به همه نهادها و دستگاه‌هاست. یعنی همه وزارتخانه‌ها باید با نهاد مادرشان یعنی دولت، هماهنگ باشند، تا بتواند یک درخت‌واژه شکل بگیرد. وقتی ما از انسجام صحبت می‌کنیم، این نکته بسیار مهم است که انسجام یکی شدن نیست، انسجام ادغام دستگاه‌ها با هم نیست، انسجام یعنی حرکت هماهنگ اجزای یک سیستم به سمت هدف متعالی، یعنی وزارت کشور در کنار وزارت خارجه، وزارت کشور و وزارت خارجه در کنار انرژی اتمی، اینها در کنار حوزه اقتصادی و حوزه اقتصادی در کنار حوزه اجتماعی باید با هم هماهنگی و انسجام داشته باشند. این انسجام سطوح مختلفی دارد، یک سطح انسجام، انسجام نظریه، سطح دوم انسجام مدیریتی، سطح سوم انسجام ساختاری، سطح چهارم انسجام هدفی، سطح پنجم انسجام برنامه‌ای، سطح ششم انسجام عملکردی و سطح هفتم انسجام نظارتی است. انسجام به این معنا است که همه اجزا سیستم به صورت هماهنگ در مسیر هدفی متعالی حرکت کنند. این مفهوم عام است و مختص ورزش نیست. در ورزش هم نیازمند یک انسجام هستیم. نمی‌شود در ورزش با دستگاه‌های متفاوت بخواهیم هدفی را دنبال کنیم، با این استراتژی ممکن است که بتوانیم دستگاه‌های متفاوت و تقسیم کار معین داشته باشیم، اما الزاما برای رسیدن به هدف باید در یک مسیر انسجامی حرکت کنیم. مانند یک قطار که واگن‌های مختلف دارد و افراد  متفاوت با  مقصدی یکسان در کنار هم می‌نشینند.

اگر ما  این فهم و دانش لازم  را در سطح ملی باور داریم و در دانشگاه هم آن را تدریس می‌کنیم، چرا در عمل در حوزه ورزش این را اجرا نکنیم؟ بنابراین  گاهی تعبیر می‌شود که این انسجام ناشی از روابط شخصی من و برادر عزیزم آقای دکتر سلطانی‌فر است. من منکر این روابط شخصی و تأثیرگذاری آن نیستم اما یک استراتژی و یک فلسفه‌ای پشت این حرکت نهفته است و آن این است که نمی‌توان در قطار ورزش، چند نفر به عنوان لوکوموتیوران پشت فرمان باشند و یک نفر باید پرچم‌دار و فرماندار باشد و بقیه باید  با او همراه باشند. وزارت  ورزش، کمیته ملی المپیک، فدراسیون‌ها و رسانه‌ها که ارکان چهارگانه شکل‌دهنده نظام ورزشی ایران هستند، همه باید این باور را داشته باشند که یک سلسله‌مراتب در آن وجود دارد و به این مسیر مشخص با هدف‌گذاری معین حرکت می‌کند.

کمیته ملی المپیک هم بخشی از این قطار بزرگ خانواده ورزش است و در یک واگن نشسته و الزاما باید در مسیر حرکت این قطار حرکت کند. هر نوع تعارض به یک نوع خود استحکاکی و همچنین با عنوان رابطه مناقشه آمیز شکل می‌گیرد. وقتی خوداستحکاکی شکل می‌گیرد انرژی به جای اینکه صرف توسعه شود صرف تخریب می‌‌‌شود.

*یک اتفاق خوب که شاهد آن بودیم بحث دیپلماسی ورزشی بود که  آقای سلطانی‌فر هم روی آن تأکید داشتند، حضور شما در کمیته ملی المپیک این موضوع  را خیلی پررنگ‌تر کرد، شاید به نوعی بتوان گفت کمیته  ملی المپیک به عنوان وزارت امور خارجه‌ی وزارت ورزش که نقش پررنگی در این قضیه دارد، چقدر توانسته تاثیرگذار باشد؟

اگر ما در تقسیم رسالت ورزش یک مرزبندی بین توسعه داخلی و بین‌المللی داشته باشیم همه شما تأیید می‌کنید که ما برای توسعه ورزش ملی نیازمند توسعه بین‌المللی هستیم. نمی‌توانید در عرصه ملی بدرخشید بدون اینکه در این عرصه بین‌المللی بدون کرسی باشید. این یک واقعیت است. در حقیقت توسعه ورزش ملی و داشتن کرسی‌های بین‌المللی لازم و ملزوم یک دیگر هستند. بعد از انقلاب فراز وفرودهای زیادی در این حوزه داشتیم، امروز به این جمع‌بندی رسیدیم که برای رسیدن به آن هدفگذاری اصلی که در رنکینگ جهانی به دنبال آن هستیم، هم در آسیایی و هم در عرصه جهانی نیازمند کسب کرسی‌های بین‌المللی هستیم.

 وقتی از دیپلماسی فرهنگی صحبت می‌کنیم، که دیپلماسی ورزشی در دل دیپلماسی فرهنگی است، یعنی ما از طریق گفتگو و اغنا برای کسب کرسی‌های بین‌المللی تلاش می‌‌کنیم و این کرسی‌ها به توسعه ورزش کمک می‌کند.

مثلا هنگامی که من در جاکارتا بودم، در هتل شاهد بودم که جمعیت زیادی از آسیای میانه، قفقاز، و آسیای جنوب شرق در حال لابی با داورهایشان و دیگر مقامات بودند و به نوعی طراحی می‌کردند صحنه‌ای را که بعد از ظهر در عرصه رقابت شکل خواهد گرفت. اما ما متأسفانه ما در این کرسی‌ها جایگاهی نداشتیم و این کاملا برای ما محسوس است. ناداوری‌هایی که دیدید ریشه در این همین اتفاقاتی است که در عرصه ورزش شکل می‌گیرد، ظلم‌هایی که به قهرمانان ما می‌شود برای این است که ما زبان گویا برای گرفتن حق لازم قهرمانان را نداریم.

*چه کاری می‌توان انجام داد که این اتفاق جبران شود؟

من در یک سال گذشته مجموعا چهار سفر داشتم. محصول مذاکرات ما این بود که مسئله را  دیکته کردیم هر میزان تلاشی که برای اغنای دیگران نسبت به ظرفیت ورزش کشور داشته باشیم می‌توانیم در کسب کرسی موفق باشیم.

ما یک لیست ده نفره را برای کسب کرسی‌های آسیایی تنظیم کردیم تا به OCA پیشنهاد کنیم، از عضو تجاری گرفته تا محیط زیست، ورزش، آموزش و پژوهش و سایر کمیسیون‌ها، هر  میزانی که در سطح آسیایی و بین‌المللی بتوانیم کرسی کسب کنیم به همان میزان در توسعه ورزش  ملی و قهرمانی می‌تواند موثر باشد.

*کمتر از 20 ماه به آغاز رقابت‌های المپیک 2020 باقی مانده با توجه به اینکه چند جلسه ستاد عالی بازی‌‌‌های المپیک و پاراالمپیک برگزار شده، وضعیت ورزش و رشته‌های المپیکی ما چطور است؟ می‌توان به المپیک 2020 امیدوار  بود؟

ورزش ایران یک جزیره مستقل از کل ساختار نظام سیاسی کشور نیست، آن چیزی که امروز می‌توانیم شهادت بدهیم این است که ورزش امروز به نسبت سایر دستگاه‌ها از سرعت بیشتری در رسیدن به توسعه برخوردار است. اما واقعیت موجود این است که ورزش یک پازل از مجموعه نهادهای اجرایی در کشور است، اگر در کشوری با چالشی به نام ارز و ریال و تجهیزات و با چالش سیاسی در عرصه بین‌المللی در حوزه برجام و استیفای حقوق ملت مواجه هستیم، این به ورزش هم سرریز می‌شود. برخی اصرار دارند که ورزش را انتزاعی نسبت به سایر دستگاه‌ها ببینند این تعریف غلط است. ما بخشی از جامعه اجرایی کشور هستیم که تبعا تحت تأثیر  بقیه نهادها قرار می‌‌گیرد.

الان بحث داغ بودجه است و هفته آینده رئیس جمهور محترم لایحه بودجه را به  مجلس ارسال خواهد کرد. بودجه در دو سطح تهیه شده است. یک سطح بودجه‌‌ای است که در شرایط طبیعی باشیم و یک سطح در شرایطی است که شرایط پیچیده‌تری به لحاظ تحریم و مشکلات ایجاد می‌‌شود. آیا می‌توانیم بگوییم ورزش کشور از چالش‌های تحریم باید خودش را مبرا بداند؟ یا نه ما بخشی از این پازل هستیم؟

امروز ورزش قهرمانی نسبت به دو دهه گذشته در بهترین شرایط ممکن قرار دارد، به لحاظ اینکه ظرفیت‌های جدیدی در ورزش ظهور کرده و دلیل اصلی هم المپیک جوانان است. کدام یک از بزرگان ورزش کشور تحلیل داشتند که ما از رنک 24 به رنک 7 صعود کنیم؟ این نشان می‌دهد که زیرساخت‌های ورزش بستری را برای توسعه و جهش ایجاد کرده است. امروز نسل جدیدی در ورزش صعود کردند. من شخصا امید و باور قلبی دارم به آینده ورزش و نسل نوجوان امروز که در المپیک جوانان درخشیدند و بدون شک  درالمپیک 2020 هم نسل جوان ما خواهد درخشید. ما با یک روند تصاعدی در ورزش قهرمانی مواجه هستیم، گاهی فراز و فرودهایی داریم اما معتقدیم در مجموع جریان ورزش قهرمانی در کشور در جهت توسعه و تعالی حرکت می‌کند. این جریان دو دلیل عمده دارد، دلیل اول ظرفیت ورزش کشور است به لحاظ استعدادها، توانایی‌ها و انگیزه‌ها در جغرافیای جمهوری اسلامی و نکته دوم انسجام و همگرایی که در درون ورزش ایجاد شده تا انرژی‌ها به هرز نرود.

*تیم ملی فوتبال در آستانه جام ملت‌های آسیا قرار دارد، وضعیت و شرایط تیم ملی را چطور می‌بینید؟

خیلی‌ها معتقد هستند که شرایطی که در حال حاضر برای تیم ملی مهیا شده در سالیان قبل وجود نداشته و الان بهترین شرایط برای تیم ملی و کادر فنی مهیا است برای این که نتیجه بگیرند. آن چیزی که در بحث فوتبال به اعتقاد من مهم است نشاط مردم است. در عرصه بازی‌های جام جهانی در مسکو می‌دیدید که ملت چقدر احساس نشاط داشتند بنابراین سرمایه‌گذاری در فوتبال برای توسعه نشاط ملی یک ضرورت است. چنانچه در سایر رشته‌ها هم همین گونه است، ما به عنوان متولیان ورزش هیچ‌ وقت تبعیضی بین 53 فدراسیون قائل نیستیم و همه را اعضای خانواده بزرگ ورزش می‌بینیم.

آمار داریم که تا 40 میلیون نفر مسئله فوتبال را دنبال می‌کنند، بنابراین پیروزی تیم‌های ما درعرصه ملی، منطقه‌ای و جهانی به افزایش نشاط ملی منجر می‌شود. قطعا هر میزانی که ما در این حوزه سرمایه‌‌گذاری کنیم که بتوانیم نشاط اجتماعی را تقویت کنیم یک ضرورت غیر قابل انکار است. فراموش نکنید جامعه‌ای که نشاط در آن تولید نشود به انزوا خواهد رفت. جامعه‌ای که به انزوا می‌رود در آن آسیب‌های اجتماعی و خشونت و اعتیاد و هزاران مشکل دیگر تقویت می‌شود. نسل جوان امروز باید احساس نشاط کنند. گاهی در ورزشگاه، گاهی در سینما و گاهی در مطالعه و در هر فضای دیگری،  فوتبال یکی از بسترهای اصلی نشاط اجتماعی است و روند رو به رشد فوتبال ایران در بازی‌های جام جهانی نشان داد که تیم ملی ما لایق دسترسی به رده‌ها و رنک‌های بالاتر است.

*رشته کشتی در ادوار مختلف بازی‌های المپیک و آسیایی بار خیلی زیادی در بحث مدال‌آوری ایران را بر عهده داشته، ولی در دو سه سال اخیر با حواشی زیادی  مواجه شده و در نهایت برای بار دوم آقای خادم استعفا داد و از فدراسیون رفت. این استعفا را چطورمی‌بینید و به نظرتان با رفتن ایشان شرایط فدراسیون کشتی چطورمی‌شود و می‌توانیم به المپیک 2020 امیدوار باشیم؟

من برای شخص آقای خادم احترام زیادی قائل هستم و ایشان سرمایه ملی ماست و باید قدر این سرمایه را بدانیم. نکته دوم اینکه اساسا هیچ یک از فدراسیون‌های ما قائم به شخص نیست. ما با یک انبوه بزرگی از نسل جدیدی از سرمایه‌ها، در ورزش مواجه هستیم که هر کدام دارای خلاقیت و نوآوری هستند. کشتی ما نیز در مسیر حرکت خودش به سمت تعالی در حال حرکت است. تغییر افراد نباید در سرنوشت فدراسیون‌ها تأثیر داشته باشد. گرچه در کوتاه مدت خسارت است اما در بلند مدت رویش‌های جدیدی شکل می‌گیرد. وقتی ریزش داریم در کنار آن رویش است. من معتقدم در آینده نزدیک کشتی ما که یک ورزش ویژه در این سرزمین است حتما با رویش‌های جدیدی مواجه خواهد شد. نسل جدید در کشتی درخشش خواهد داشت و شما در المپیک 2020 شاهد خواهید بود که اولین مدال‌آوران ما از جامعه بزرگ کشتی خواهند بود.

*وزارت ورزش و جوانان در بحث قانون بازنشستگی پیش قراول بود و حالا با توجه به انتقاداتی که مقام معظم رهبری نسبت به این قانون داشتند، شما این قانون را برای ورزش چطور می‌بینید و به نظر شما لازم بود برای ورزش اجرا شود؟

من به لحاظ تحلیل  شخصی با این قانون موافق نبوده و نیستم. معتقدم هیچ کشوری سرمایه‌های خودش را که می‌‌تواند در عرصه تحول و توسعه نقش‌آفرین باشد کنار نمی‌گذارد. ما در عرصه جهانی می‌بینیم روسای فدراسیون‌های جهانی متوسط سنی‌شان بالای 60 و 70 است. من هفته قبل کرواسی بودم با  رئیس کمیته ملی المپیک آنجا ملاقات داشتم که متوسط سنی او بالای 70 است. اینکه ما در یک قانون همگان را یکسان تلقی کنیم و هیچ گونه تفکیک و مرزبندی قائل نشویم معتقدم این قانون جامع نیست. ولی این موضوع به نظر مدیران ساختاری برمیگردد. ما موظف به اجرای قانون هستیم بنابراین هر نوع تخطی از قانون بر اساس تعلیق قانون جرم است. آن چیزی که اتفاق افتاد در وزارت ورزش اجرای قانون بود. ما نه قانون‌گذار بودیم و نه در تدوین این قانون نقشی داشتیم.

نماینده دولت وقتی در مجلس حاضر شد رسما مخالفت کرد اما در عین حال در این کشور ساختار قانون‌گذاری، ساختار متمرکز و منسجم تصمیم‌گیرنده نهایی است و ما موظف به اجرای قانون هستیم. اما همچنان که قبلا تأکید کردم در کنار هر ریزشی رویشی وجود دارد. یک  زمانی در عرصه مدیریتی ریزش داریم و امکان جایگزینی نداریم این یعنی هدر رفتن سرمایه ملی، اما زمانی ما گردش داریم، یعنی کادرهای قبلی در کنار ورزش به عنوان مشاور به کار گرفته می‌شوند و نیروهای جوان و خلاق‌تر رویش می‌کنند. این گردش و این رویش در کنار آن کادرها می‌تواند معنادار باشد.

*بحث رشد ورزش بانوان را در این  چند سال گذشته چطور دیدید؟ به نظر شما بانوان نسبت  به بستری که برایشان فراهم شد توانستند آن انتظارات را برآورده کنند.

مسئله بانوان دو سطح دارد. یک سطح نگرش ملی مطرح است و یک سطح در حوزه ورزشی. من معتقد بودم و هستم که بانوان به عنوان یک واقعیت خارجی وجود دارند و نیمی از این جامعه هستند. برای رسیدن به اهداف متعالی نظام، قطار توسعه بدون زنان به مقصد نخواهد رسید. هیچ گاه نمی‌‌توان در یک قطار نیمی از نیروهای سازنده را پیاده کرد و بعد به قله رسید. این رسیدن به قله توسعه در این مسیر نیازمند حضور فعال بانوان است.

هر نوع نگاه ابزاری و نگاه شعاری با زنان نوعی خیانت به آرمان‌های این جامعه است. قطعا در حوزه ورزش این مسئله به سه دلیل تجلی بیشتری خواهد داشت. دلیل اول مسائل انسان‌شاختی، مباحث فلسفی و مبانی اعتقادی ماست. ما به هیچ وجه تمایزی به لحاظ  جنسیت نداریم. در مبانی اندیشه و  در فلسفه انسان‌شناختی ما تبعیضی بین زن و مرد قائل نیستیم. نکته دوم این است که ظرفیت بزرگ زنان در ورزش می‌تواند بخش زیادی از آن اهداف ما را  تأمین کند. امروز کشورهای آسیایی که در رویدادها شرکت می‌کنند، می‌بینید حتی در المپیک بیش از 50 درصد ظرفیت مدال‌آوران بانوان هستند. بانوان ما قطعا از بانوان آسیایی ظرفیتشان به شرط اینکه شکوفا شوند بیشتر است و شما دیدید در جاکارتا چقدر خوش درخشیدند. نکته سوم نگاه جهانی است. جهانیان امروز به ایران نگاه می‌کنند که چه برخوردی با زنان  خواهد کرد.

وقتی با رئیس کمیته بین‌المللی المپیک ملاقات داشتم دو مسئله که با من مطرح کرد، مسئله جدی حضور بانوان در ورزشگاه بود. آقای رئیس جمهور که در نیویورک با آقای توماس باخ ملاقات داشتند مجددا مسئله حضور زنان را مطرح کرده بودند. ما باید این ایران هراسی و تصویر کدر از ایران  را در ذهنیت جهانیان  پاک کنیم. این با سخنرانی و کف و سوت اتفاق نمی‌افتد. آن روز که در ورزشگاه و عرصه رقابت ملی و بین‌المللی زنان حاضر می‌شوند دنیا می‌بیند و نیاز به تبلیغات نیست. ما باید با حضور حداکثری زنان در حوزه ورزش قهرمانی تصویر ذهنی جهانیان را نسبت به ایران اصلاح کنیم.

*نظر شما درخصوص حمایت‌های ویژه نسبت به ورزشکاران و قهرمانانی که شانس قطعی مدال دارند چیست؟ آیا این حمایت باعث پیشرفت آن‌ها خواهد شد؟ یا توقعات بیجا در پی دارد؟

خارج از فضای شعار باید دو هدف را همزمان دنبال کنیم. اول کشف استعدادیابی، رشد نیروی خلاق در نوجوانان، جوانان و بزرگسالان، مسیری است که ما در حوزه استعدادها و استعدادیابی در سراسر کشور شروع کردیم. همین المپیادهای ورزشی که وزارت ورزش و جوانان دنبال می‌کند، المپیادهایی است که در آموزش و پرورش با همت معاون تربیت بدنی آموزش و پرورش دنبال می‌شود. بسیارمهم است که این مسیر دنبال شود. اما وقتی که شما می‌خواهید وارد یک رویداد شوید نیاز به این دارید که روی سکو حاضرشوید تا به جهانیان نشان بدهید که ایرانی توانایی کسب مدال و ایستادن در سکو، برای برداشتن پرچم جمهوری اسلامی را دارد. برای رسیدن به این هدف کوتاه مدت باید روی چهره‌های خاص خودتان سرمایه‌‌گذاری ویژه کنید. این به معنی نفی سرمایه‌‌گذاری نیست، سرمایه‌گذاری ویژه به این معناست که شما روی افراد خاصی که به حضورشان روی سکو اطمینان دارید سرمایه‌گذاری انجام بدهید. ما در قالب ستاد عالی این بحث را شروع کردیم. یک کمیته متشکل از کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان شکل گرفته و قرار شده چهره‌ها شناسایی شوند و بر اساس این شناسایی روی آنها سرمایه‌گذاری خاص شود. این به معنای نادیده گرفتن دیگران نخواهد بود.

قهرمانان کشور سرمایه‌های ما هستند. ما نباید با اندک بهانه‌ای سرمایه‌ها را از مسیر حرکتشان خارج کنیم. این ظلم به قهرمانان و سرمایه‌های ملی ماست. احسان حدادی هم سرمایه ملی ماست. جهت گیری که ما ووزارت انتخاب کردیم این است که همه ظرفیت‌ها در چارچوب فدراسیون‌ها سازمانی شوند. ما تأکید می‌کنیم که همه قهرمانان باید در قالب قواعد و قوانین و سازمان فدراسیون تعریف شوند ولی ما حمایت خواهیم کرد. طبیعی است که در یک خانواده بزرگ مشکلاتی پیش بیاید. کار مدیران ورزش رفع اختلافات و ایجاد همدلی و تلاش برای این حلقه است. کاری که ما داریم می‌کنیم این است که قهرمانان ملی که سرمایه‌های ما هستند بتوانند با فدراسیون‌هایشان همکاری قوی‌تری داشته باشند. تقریبا این کار نظامی ماست و جزو وظایف محسوب می‌شود  که دنبال خواهیم کرد.

*عملکرد خبرگزاری برنا را در چند سال اخیر چطور ارزیابی می‌کنید؟

من برنا را دنبال می‌کنیم. تأکید می‌کنیم به اینکه برنا رویکرد بلند مدتی انتخاب کرده است به این دلیل که مسیر متعادلی را پیش گرفته است. خبرگزاری‌هایی که خیلی به آینده نگاه ندارند امروز با سرعت غیر متعارف حرکت می‌کنند. اما اگر یک خبرگزاری برای خود اهداف بلند تعریف کرده باشد امروز در مسیر اعتدال و میانه‌روی و منافع ملی حرکت می‌کند و این بسیار مهم است. من این رویکرد را در برنا در چند سال اخیر می‌بینیم و برای همه شما به خصوص مدیریت این مجموعه آرزوی عزت و سلامتی و موفقیت دارم و معتقدم در حوزه ورزش یکی از تأثیرگذارترین رسانه‌هاست چرا که من به این رسانه اعتماد دارم.

*صحبت پایانی؟

یک تقاضا به همه رسانه‌ها دارم. تقاضا میکنم تلاش کنید در متن حرکت کنید و ازحاشیه پرهیز کنید. فرهنگ غلطی در گذشته در ورزش این کشور تبلیغ شده که حاشیه فربه تر از متن شده است. امروز همه باید تلاش کنیم به متن بپردازیم، متن ما ورزش قهرمانی و سکوها است. باید ازهر نوع حاشیه پرهیز کنیم حاشیه جز اتلاف انرژی و امکانات سودی برای ملت ندارد.