تحول بازیگری ارتباط مستقیمی با نگاه کارگردان دارد

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، محسن کیایی از جمله بازیگرانی است که در آثار متفاوتی از قبیل طنز و جدی حضور داشته است و به نظر می رسد مثل هر بازیگر دیگری بخت خود را برای حضور در نقش های متفاوت امتحان می کند.او نسبت به پیشرفت حرفه بازیگری در طی این سال ها دیدگاه مثبتی دارد و معتقد است که تحول بازیگری به طور مستقیم با اندیشه کارگردان مرتبط است.

در ادامه گفت‌وگوی محسن کیایی با خبرنگار برنا، را می‌خوانید:

*روند بازیگری را از گذشته تاکنون چطور ارزیابی می کنید؟

تحول بازیگری ارتباط مستقیمی با اندیشه کارگردان و نوع فیلم ها در آن زمان و در حال حاضر دارد. به همان اندازه که با کارگردانان بزرگ فیلمنامه های خوب نوشته می شود، شخصیت های بهتری هم نوشته می شود. به طور شخصی معتقدم بازیگری از گذشته تا به حال پیشرفت کرده است. شاید بتوانیم در زمان گذشته تک بازی ها و تک شخصیت هایی مثال بزنیم، اما در فیلم هایی نظیر «درباره الی» و «جدایی نادر از سیمین» اصغر فرهادی همه بازی ها در سطح خوب و درخشان هستند. نوع نگرشی که نسبت به این بازی ها به وجود آمده، موجب شده سطح کیفی مجموع بازیگری افزایش پیدا کند. شاید تک ستاره هایی مثل خسرو شکیبایی که در گذشته گُل کردند را نداریم، اما در حال حاضر سطح بازیگری بالا رفته است؛ یعنی می توانیم تعداد زیادی بازیگر را اسم ببریم که همه در یک سطح و خوب بازی می کنند. این به طور دقیق به فیلمنامه، کارگردان و اندیشه هایی که به کمک آن ها شکل می گیرد، مرتبط است. در حال حاضر می توانیم هفت یا هشت کارگردان نام ببریم که حداقل دو یا سه فیلم خوب در کارنامه خود دارند، اما در زمان گذشته ما تنها می توانستیم دو یا سه کارگردان را نام ببریم که کارهای خوب می ساختند و بازی های آن ها در سطح بالا و قابل قبول بود. سینمای ما از نظر فنی و تکنیکی در حال پیشرفت است و به عنوان مثال، در حال حاضر فیلمبرداران بسیار خوبی آمدند و می توانیم پنج فیلمبردار خوب و جوان نام ببریم که همه به روز هستند و به خوبی کار می کنند. همان طور که می توانیم درباره کارگردان جوان خوب صحبت کنیم، می توانیم از بازیگران جوان نام ببریم که بسیار خوب کار می کنند و فکر می کنم چندان تفاوتی میان آنها وجود ندارد. در حقیقت بازیگری ما در سطح عمومی پیشرفت کرده است و زمانی که یک فیلم خوب می بینید، تقریبا تمام بازی ها خوب هستند. شاید در گذشته که خسرو شکیبایی در یک فیلم بازی می کرد، تنها بازی او خوب بود و کل اثر خوب نبود، اما الآن این طور نیست. در مقطعی تمام جوایز به آقای پرستویی پرستویی می رسید، اما الآن این طور نیست و رقابت وجود دارد و خیلی ها کاندید می شوند و شایستگی دارند. به نوع داوری در جشنواره فیلم فجر کاری ندارم، اما در مجموع می توانم بگویم سینمای ما نسبت به گذشته پیشرفت کرده است. 

*به نظرتان جشنواره چه نقش و تأثیری در رقابت آفرینی دارد؟

فکر نمی کنم رقابت آفرین باشد و در بعضی مواقع احساس می کنم، شاید جشنواره فجر آدرس غلط بدهد؛ یعنی ممکن است نحوه داوری ها به شیوه ای باشد که دوستان ما تصور کنند اگر این مدل یا این شکل بازی کنند یا فلان نقش ها را بازی کنند، جایزه می گیرند. معمولا بازیگران تلاش می کنند گُل درشت بازی کنند، چون هر بازی که در جشنواره به طور عمومی جایزه گرفته، از این نوع بوده است. به همین دلیل است که باید نوع نگاه ما به مقوله کارشناسی در بخش داوری جشنواره فیلم فجر تغییر کند. جشنواره فیلم فجر یک جشنواره دولتی است و متأسفانه تنها ویترین سینمای ما همین جشنواره است و داخل آن انواع فیلم انیمیشن، کمدی، جدی و اکشن همراه با هم داوری می شود و این درست نیست. در حقیقت تبدیل به جشنواره ای شده است که دولت هزینه آن را می پردازد و تا یک جایی خودش انتخاب می کند که چه کسانی جایزه بگیرند یا نگیرند. البته این غیر منطقی نیست و در بسیاری از جاهای دنیا جشنواره ها سیاست های خاص خود را دارند و خط می دهند که به این نوع آدم ها و این شکل فیلم ها جایزه اهدا شود. مشکل ما این است که در سینما تنها همین یک جشنواره وجود دارد و اگر فیلم های کمدی یا انیمیشن در جشنواره های دیگر به صورت موضوعی و تخصصی داوری می شدند، اتفاقات دیگری می افتاد و جشنواره کارشناسی تر می شد.

*چه خاطراتی از سینما و صف های طولانی دارید؟

ما خیلی عشق داشتیم که در صف های طولانی جشنواره فیلم فجر می ایستادیم و مثل حالا پخش زنده نبود که کاندیداها را اعلام کنند و جشنواره که 22 بهمن برگزار می شد، ساعت 2:30 و 11:00  شب از فاصله دور بخش هایی نشان می دادند که چه کسی برنده شده است. سینماهای مختلفی رفتم و مثلا سینما آفریقا زیاد می رفتم و بعد از اینکه سینما آزادی خوب شد، سینما آزادی رفتم. سینمای عصر جدید و فلسطین و مرکز شهر معمولا رونق بیشتری داشت.