قمرهای فراخورشیدی گزینه بهتری برای جستجوی حیات فرازمینی هستند

به گزارش گروه اجتماعی برنا؛ دکتر «فیل ساتن» از محققان پروژه به یافتن قمرهای فراخورشیدی دور سیاره فراخورشیدی J1407b مشغول است. این سیاره یک غول گازی با حلقه‌های عظیم است و به عنوان اولین سیاره خارج از منظومه شمسی شناخته شده که مانند زحل مجموعه‌ای از حلقه‌ها دور آن را احاطه کرده‌اند. سیاره مذکور که «ابر زحل» نامگذاری شده و در صورت فلکی قنطورس قرار گرفته، 16 میلیون سال عمر دارد و فاصله آن با ما به 434 سال نوری می‌رسد. در واقع حلقه‌های اطراف این سیاره نشان می‌دهد که احتمالا قمرهایی در مدار آن به دورش می‌چرخند.

اهمیت این موضوع از آنجا ناشی می‌شود که تعداد کمی از سیارات فراخورشیدی در ناحیه قابل سکونت اطراف ستاره‌ها یافت می‌شوند. این سیاره‌ها نه باید آنقدر به ستاره نزدیک باشند که آب موجود در آن‌ها تبخیر شده و نه آنقدر دور باشند که آب مایع در سطح آن‌ها وجود نداشته باشد. باور عمومی در زمینه حیات این است که هرجا آب باشد می‌توان حیات را هم یافت و همین مساله اینگونه سیارات فراخورشیدی را به گزینه مناسبی برای جستجو تبدیل می‌کند.

از آنجایی که تعداد این سیارات کم است، ساتن عقیده دارد که به جای آن‌ها می‌توانیم به قمرها نگاه کنیم چرا که احتمال یافت شدن آب مایع در آنها بیشتر است. البته یافتن قمرهای فراخورشیدی از سیارات فراخورشیدی هم سخت‌تر است و تا به حال حتی یک قمر خارج از منظومه شمسی یافت نشده است. ساتن در این باره توضیح داد:

با توجه به اینکه قمرها توسط نیروی گرانشی سیاره‌شان به صورت داخلی گرم می‌شوند احتمال وجود آب مایع در آن‌ها بسیار بیشتر از سیارات محدودی است که در نواحی قابل سکونت اطراف ستاره‌ها وجود دارند. به اعتقاد من اگر بتوانیم این قمرها را پیدا کنیم، دریچه جدیدی برای یافتن حیات فرازمینی به رویمان باز می‌شود.

ساتن در مطالعات خود حلقه‌های دور J1407b که 200 برابر بزرگتر از حلقه‌های زحل هستند مدل‌سازی کرد. بین حلقه‌های زحل به خاطر وجود قمرها فضای خالی وجود دارد. در بررسی J1407b ساتن قمرهایی در فاصله‌های مختلف از آن قرار داد اما مشاهدات او نتیجه مناسبی دربر نداشت و هیچ‌کدام از این قمرها نتوانستند فاصله‌های دیده شده بین حلقه‌ها را توجیه کنند.

با این حال این تحقیق می‌تواند در آینده نتایج امیدوارکننده‌ای به همراه داشته و انسان‌ها را یک قدم به یافتن نشانه‌های حیات در جهان‌های دیگر نزدیک کند.

اخترشناسان در تحقیقی جدید پیشنهاد کرده‌اند که بررسیقمرهای فراخورشیدی می‌تواند بشر را به یافتن حیات فرازمینی نزدیک‌تر کند. تا به حال توجه دانشمندان برای یافتن نشانه‌های حیات به سیارات دیگر معطوف بوده اما حالا محققان دانشگاه لینکلن انگلستان پیشنهاد کرده‌اند که بررسی قمرها راهگشاتر خواهد بود.

دکتر «فیل ساتن» از محققان پروژه به یافتن قمرهای فراخورشیدی دور سیاره فراخورشیدی J1407b مشغول است. این سیاره یک غول گازی با حلقه‌های عظیم است و به عنوان اولین سیاره خارج از منظومه شمسی شناخته شده که مانند زحل مجموعه‌ای از حلقه‌ها دور آن را احاطه کرده‌اند. سیاره مذکور که «ابر زحل» نامگذاری شده و در صورت فلکی قنطورس قرار گرفته، 16 میلیون سال عمر دارد و فاصله آن با ما به 434 سال نوری می‌رسد. در واقع حلقه‌های اطراف این سیاره نشان می‌دهد که احتمالا قمرهایی در مدار آن به دورش می‌چرخند.

اهمیت این موضوع از آنجا ناشی می‌شود که تعداد کمی از سیارات فراخورشیدی در ناحیه قابل سکونت اطراف ستاره‌ها یافت می‌شوند. این سیاره‌ها نه باید آنقدر به ستاره نزدیک باشند که آب موجود در آن‌ها تبخیر شده و نه آنقدر دور باشند که آب مایع در سطح آن‌ها وجود نداشته باشد. باور عمومی در زمینه حیات این است که هرجا آب باشد می‌توان حیات را هم یافت و همین مساله اینگونه سیارات فراخورشیدی را به گزینه مناسبی برای جستجو تبدیل می‌کند.

از آنجایی که تعداد این سیارات کم است، ساتن عقیده دارد که به جای آن‌ها می‌توانیم به قمرها نگاه کنیم چرا که احتمال یافت شدن آب مایع در آنها بیشتر است. البته یافتن قمرهای فراخورشیدی از سیارات فراخورشیدی هم سخت‌تر است و تا به حال حتی یک قمر خارج از منظومه شمسی یافت نشده است. ساتن در این باره توضیح داد:

با توجه به اینکه قمرها توسط نیروی گرانشی سیاره‌شان به صورت داخلی گرم می‌شوند احتمال وجود آب مایع در آن‌ها بسیار بیشتر از سیارات محدودی است که در نواحی قابل سکونت اطراف ستاره‌ها وجود دارند. به اعتقاد من اگر بتوانیم این قمرها را پیدا کنیم، دریچه جدیدی برای یافتن حیات فرازمینی به رویمان باز می‌شود.

ساتن در مطالعات خود حلقه‌های دور J1407b که 200 برابر بزرگتر از حلقه‌های زحل هستند مدل‌سازی کرد. بین حلقه‌های زحل به خاطر وجود قمرها فضای خالی وجود دارد. در بررسی J1407b ساتن قمرهایی در فاصله‌های مختلف از آن قرار داد اما مشاهدات او نتیجه مناسبی دربر نداشت و هیچ‌کدام از این قمرها نتوانستند فاصله‌های دیده شده بین حلقه‌ها را توجیه کنند.

با این حال این تحقیق می‌تواند در آینده نتایج امیدوارکننده‌ای به همراه داشته و انسان‌ها را یک قدم به یافتن نشانه‌های حیات در جهان‌های دیگر نزدیک کند.