نصب فیلتر دوده روی اتوبوسهای شرکت واحد از ۴ سال پیش آغاز شده/ فیلترهای دوده نصب شده جلوی تولید و انتشار ۱.۴ تن ذرات معلق به هوای تهران را گرفته اند

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا، روابط عمومی شرکت کنترل کیفیت هوا در خصوص بحث فیلترهای هوا که در چند روز گذشته برخی حرف و حدیث ها را به دنبال داشت توضیحاتی ارائه کرد.

متن کامل توضیح روابط عمومی کنترل کیفیت هوا که در اختیار خبرگزاری برنا قرار گرفته به این شرح است:

مطالعات سیاهه انتشار شهر تهران نشان می دهد که خودروهای در حال تردد در شهر بیشترین سهم را در تولید آلودگی هوای شهر تهران دارند. این خودروها شامل ناوگانهای سواری، تاکسی، وانت، مینی بوس، اتوبوس و کامیون و موتورسیکلت می شود. البته در این سیاهه انتشار جزئیات بسیار زیادی از جمله کیفیت واقعی سوخت شهر تهران، الگوی رانندگی خودروها در شهر و رفتار آلایندگی خودروهای مختلف در نظر گرفته شده است.

این مساله هم دور از ذهن نیست، چرا که سایر منابع آلاینده عمده شهر تهران از جمله نیروگاهها، پالایشگاه تهران، صنایع و منابع خانگی که روی هم رفته مصرف انرژی بسیار بالایی دارند، عمدتا از گاز طبیعی به عنوان سوخت مصرفی استفاده می کنند که به نسبت سایر سوختها بسیار پاک تر بوده و تولید آلودگی ناشی از آن نیز به مقدار قابل توجهی کمتر از سایر سوختهای مایع نظیر بنزین، دیزل و مازوت است.

نگاه دقیقتر به سهم انتشار منابع متحرک نیز نشان می دهد ناوگانهای مختلف در انتشار آلاینده های گازی و ذرات معلق سهم متفاوتی داشته اما هر کدام از یک جهت حایز اهمیت هستند.

خودروهای سواری بنزینی، گازهای آلاینده بسیاری تولید میکنند که همین گازهای آلاینده در جو به ذرات معلق PM2.5 که مهمترین مشکل شهر تهران است تبدیل میشود. در نتیجه باید آلودگی خودروهای بنزینی بهنحوی کنترل شود و طرح کاهش و کنترل معاینه فنی یکی از مهمترین راهکارها است.

اما خودروهای دیزلی که جزو منابع آلاینده اصلی در اکثر شهرهای آلوده جهان هستند، بواسطه نوع سوخت مصرفی، حجم زیادی ذرات معلق را تولید و وارد هوا می کنند.

این مساله که برای حل مشکل آلودگی هوای کلان شهری مثل شهر تهران با این حجم از منابع آلاینده و خودروها تنها بدنبال یک متهم بگردیم از لحاظ علمی غلط است. مجموعهای از راهکارها برای کنترل آلایندگی منابع آلاینده مختلف بایستی در نظر گرفته شود تا در نهایت بتوان آلودگی هوای شهر را کاهش داد.

حال سوال اینجاست، آیا میزان و حجم آلودگی تولیدی خودروهای دیزلی بر کسی پوشیده است؟ اگر خیر، در نتیجه راهکار کاهش آلودگی این خودروها چیست؟ بجز فیلتر دوده که رویکرد اصلی در تمامی کشورهای دنیا است، چه راهکار دیگری پیشنهاد میشود که بتواند میزان ذرات معلق خروجی اگزوز یک خودروی دیزلی را تقریبا به صفر برساند؟

مساله حمل و نقل عمومی در تمامی شهرهای آلوده دنیا به عنوان اولین راهکارها مورد توجه است. چراکه اولا این دسته از خودروها بواسطه نوع کاربریشان، میزان تردد روزانه و در نتیجه تولید آلودگی بسیار بیشتری در مقایسه با سایر خودروها داشته و از طرف دیگر مستقیما با شهروندان در تماس و ارتباط میباشند و در نتیجه دود سرطانزا تولیدی یک اتوبوس دیزلی مستقیما وارد ریه شهروندانی میشود که از آن اتوبوس استفاده میکنند.

نصب فیلتر دوده بر روی اتوبوسهای شرکت واحد شهر تهران از حدود 4 سال پیش آغاز شده و در حال حاضر بیش از 40 فیلتر دوده نصب شده بر روی اتوبوسها بدون هیچ مشکلی در حال کارکرد میباشند و اتوبوسهای فیلتردار شهر تهران از زمان نصب فیلتر دوده تاکنون بیش از 4.5 میلیون کیلومتر پیمایش داشته اند.

لازم به ذکر است که عمر این فیلترهای دوده نامحدود است و تا زمان عمر بهره برداری از اتوبوس قابل استفاده هستند.

در سال 2015، 20 کلان شهر آلوده دنیا با جمعیت بیشتر از 3 میلیون نفر از جمله آبیدان، آکرا، آدیس آبابا، بانکوک، بوگوتا، بوئنوس آیرس، کازابلانکا، دارالسلام، داکا، استانبول، جاکارتا، ژوهانسبورگ، لاگوس، لیما، مانیل، مکزیکو سیتی، نایروبی، سانتیاگو، سائو پائولو و سیدنی در تعهدی مشترک موافقت کردند تا با استفاده از تکنولوژیهای کاهش دوده بر روی ناوگان دیزلی، به سمت شهری بدون دوده پیش بروند. جالب اینجاست که هیچکدام از این شهرها جزء شهرهای سطح اول اروپایی و آمریکایی در زمینه آلودگی هوا نمیباشند و معضل اصلی همه این شهرها در استفاده از فیلتر دوده کیفیت سوخت دیزل بخش حمل و نقل آنها میباشد، اما با این حال به دنبال حل این مشکل و استفاده از فیلتر دوده دیزل میباشند.

این در حالیست که مساله کیفیت سوخت دیزل شهر تهران چند سالی است که حل شده و کیفیت سوخت در حد مطلوبی قرار دارد. از طرفی پیمایش در حدود 4.5 میلیون کیلومتری اتوبوسهای مجهز به فیلتر دوده در شهر تهران نشان دهنده موفقیت آمیز بودن اولین پروژه نصب فیلتر دوده در کشور است. فیلترهای دوده نصب شده تاکنون جلوی تولید و انتشار حدود 1.4 تن ذرات معلق به هوای تهران را گرفتهاند.

چگونه می‌توان 4.5 میلیون کیلومتر پیمایش اتوبوسهای مجهز به فیلتر دوده در شهر تهران را ناموفق ارزیابی کرد؟ آیا پشت اگزوز یکی از این اتوبوسهای مجهز به فیلتر دوده ایستادهاید و تنفس کنید؟ تعداد ذرات خروجی اگزوز یک اتوبوس مجهز به فیلتر دوده حتی کمتر از تعداد ذرات معلق در هوای آزاد است!

برای حل معضل آلایندگی اتوبوس‌های دیزل دو راه حل وجود دارد. راه حل گران خرید اتوبوس نو که براساس استانداردهای روز باید مجهز به فیلتر دوده باشد و راه حل ارزان تجهیز اتوبوس‌های موجود به فیلتر دوده دو راهکار ممکن هستند. حال زمان آن رسیده تا با تکیه بر این تجربه گران بها و براساس شرایط اقتصادی فعلی کشور، با هزینهای اندک تمامی اتوبوس های دیزلی شهر که سلامت شهروندان را به مخاطره جدی انداخته‌اند، مجهز به فیلتر دوده شوند و آلودگی خروجی اگزوز آنها صفر شود. مسلما توقف اجرای این پروژه ارزشمند به نفع شهروندان نیست.