
به گزارش گروه اجتماعی برنا؛ آلودگیهای هوایی به مرور موجب بروز اختلالات قلبی عروقی و همچنین آسیب به بافت ریهها میشود که فرد در نهایت امر احتمال دارد به سرطان ریه دچار شده یا تا مرز سکته قلبی نیز پیش برود.
دانشمندان در طی چند دهه گذشته سعی داشتهاند به این مقوله پردازند گازهای آلاینده چه بر سر مغز ما انسانها و حتی حیوانات میآورد و به نتایج متعددی در این زمینه دست یافتند.
بروز اختلالات حافظه، حواس پرتی و حتی اضطراب میتواند به واسطه در معرض قرار گرفتن به آلایندههای گازی قوت یابد. همچنین به نظر میرسد این دسته از ناهنجاریهای جسمی و روحی در خردسالان بیشتر دیده میشود اما واقعا آلایندهها چه بر سرمان میآورند؟
این دسته از ذرات میتوانند به نواحی عمیق بافت ریه دسترسی پیدا کرده، سپس وارد جریان خون شده و در نهایت به سمت مغز هدایت شوند.
سد خونی-مغزی در انسان تنها قادر است از ورود ذرات کربنی بزرگ جلوگیری کند. از طرفی دیگر راه راحتتری برای ورود سموم به مغز وجود دارد. کافیست هوای آلوده را استشمام کنیم و به همین راحتی گرد و غبار از طریق عروق بویایی به سمت حفره بینی و در نهایت عروق مغزی وارد شود.
البته مغز انسان مثل دیگر نواحی بدن از سیستم ایمنی برخوردار است. به محض ورود ذره آلوده به مغز، سلولی به نام میکروگلیا به سمت ذرات رفته و با در بر گرفتنشان تلاش میکند آنها را نابود سازد. با این حال میکروگلیاها در مغز انسان قادر نیستند از شر تمام ذرات خلاص شوند و این دسته از ذرات آلاینده در مغز تجمع پیدا میکنند. به همین سبب التهاب شکل یافته و اختلالات دیگری به دنبال این رویداد رخ میدهد.
با اینکه هنوز دانشمندان به یک نتیجه واحد از لحاظ علمی نرسیدهاند اما در معرض قرارگیری انسان در بلندمدت به آلایندههای هوا میتواند امری به شدت خطرناک تلقی شود.