
«نوذر شفیعی»، تحلیلگر مسائل بینالملل، درباره تلاشهای مستمر ایران برای عضویت دائم در سازمان همکاری شانگهای، به خبرنگار سیاسی برنا گفت: به نظر میرسد ایران تلاشهای فراوان و مداومی برای عضویت در سازمان همکاری شانگهای انجام داده؛ منتهی عضویت در هر سازمانی دارای یک سری تبعات حقوقی و تکالیف برای یک کشور است. بحث تکالیف ایران روشن است بدین معنا که ایران به تعهدات خود در سازمان همکاری شانگهای عمل کند. انجام این تعهدات برای ایران مشکلی ندارد بلکه مشکل از جانب سازمان همکاری شانگهای است که معتقد بوده، ایران در شرایطی نیست که به عضویت این سازمان درآید.
او افزود: اگر ایران به عضویت سازمان همکاری شانگهای درآید تعهدات سنگینی را برای این سازمان به همراه خواهد داشت. به عنوان مثال ایران تحت تحریم است بنابراین اگر عضو سازمان همکاری شانگهای شود بدین معنا است که سازمان همکاری شانگهای باید این تحریمها را نادیده بگیرد و اگر بخواهد چنین کاری را انجام بدهد با یک سری محدودیتها از طرف جامعه بینالمللی مواجه میشود. یا برای مثال از منظر سازمان همکاری شانگهای، ایران با ایالات متحده آمریکا درگیر است و اگر قرار باشد ایران عضو سازمان همکاری شانگهای شود، این سازمان باید بخشی از هزینههای درگیری ایران با آمریکا را بپردازد.
این تحلیلگر روابط بینالملل ادامه داد: در نتیجه سازمان همکاری شانگهای حاضر نیست هزینههای عضویت ایران در این سازمان را بپذیرد اما ایران آماده است هزینههای عضویت در سازمان همکاری شانگهای را بپردازد. به این دلیل است که ایران تلاش میکند و آمادگی خود را برای ایفای نقش در سازمان همکاری شانگهای اعلام کرده اما این سازمان به سادگی قادر به پذیرش عضویت ایران نیست.
این عضو پیشین کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس عنوان کرد: شرایط سازمان همکاری شانگهای به گونهای است که همه اعضا باید با عضویت یک کشور موافقت کنند. معمولا چین و روسیه چون در ارتباط با ایران ملاحظاتی دارند اگر بخواهند با عضویت ایران مخالفت کنند این مخالفت را از زبان کشورهای دیگر بیان میکنند. برای مثال تاجیکستان با عضویت ایران مخالفت میکرد. حال اینکه شاید تاجیکستان فقط موضع مخالف بسیاری از کشورهای دیگر عضو این سازمان را بیان میکرد. بنابراین این مسئله باعث شده که چین و روسیه برای اینکه در روابط خود با ایران نگرانی ایجاد نکنند، سعی میکنند مخالفت خود را از زبان کشورهای دیگر بیان کنند.