
به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، متن پست مهدی سلطانی به شرح زیر است:
سلام دوستان.
گاهی اوقات پستی گذاشته میشه و یا مطلبی عنوان میشه که چون با باور و یا نگرش برخی سازگار نیست، منجر به واکنشهای متفاوت میشه. تا اینجای کار مشکلی نیست و چه بسا فرایندی سازنده است برای رسیدن به یک جامعه پویا. اما فاجعه زمانی شکل میگیرد که مخالفان، بدون اینکه مطلب را کامل خوانده و یا به درستی درک کرده باشند، به باور اینکه اعتقاد خودشون بهترین اعتقاد موجود است خشمگین میشوند و خشم و نارضایتی خودشان را با توهین، فحاشی و برچسبزدنهای ناروا بروز میدهند. موافقان نیز با فحش و ناسزا سعی میکنند مدافع و پاسخگو باشند. متاسفانه شرایط اجتماعی و اقتصادی ما به گونهای شده است که زمینههای خشم را بیش از پیش فراهم میسازد. ما اصولا جامعهای خشمگین شدهایم و میتوانیم این خشم را به وضوح در خانواده، اجتماع، فرهنگ و هنر، سیاست، ورزش و همه جا مشاهده کنیم. اما انسانهای فرهیخته متوجه هستند که با فحش و نفرین چیزی درست نمیشود که اگر هم میشد باز هم سزاوار انسان و انسانیت نبود. فحش یعنی فاحشگی کلام؛ ناسزا یعنی چیزی که سزاوار نیست، شایسته نیست، خوب نیست. بر اساس برهان خلف، ناسزا از دهان شخصی خارج میشود که سزاوار و شایسته نیست. از طرفی اگر ناسزا و نفرین تاثیر داشت الان بایستی خیلی از آدمها و کشورها و چیزها نابود شده بودند. درواقع، پیامد فحاشی، پژواک ناسزاهایی است که به خود ناسزاگو بر میگردد؛ به عبارت دیگر، شخص فحاش همواره در جایگاه حقیری قرار میگیرد که تاثیر هر آنچه به کلام آورده به خودش برمیگردد. این قاعدهی هستی و جهان است. ناسزا همیشه چیزی رو خرابتر کرده. اگر قرار بر ایجاد صلحیهم باشد این فحشدهنده است که شرمسار میشود. بنابراین، اگر با اعتقادی مخالفیم منطقی، مستند و مودبانه مخالفت خودمون رو ابراز کنیم. بدون اطمینان قطعی، کسی رو متهم به چیزی نکنیم چون اگر خلاف آن باشد نسبت به او ظلم کرده ایم و در رده ظالمانی قرار میگیریم که خود معتقدیم هر روز باید به آنها فحش داد. در نهایت اگر افکار و گفتههای کسی برامون جالب نیست و یا باعث آزارمون میشه میتوانیم او و افکارش را دنبال نکنیم. خیلی، خیلی مواظب خودتون باشید.
پن: نمایی از سریال نمایش خانگی«آقازاده» به کارگردانی بهرنگ توفیقی که در حال تولید است.