
به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ رسانه به عنوان توانمندترین بازو جامعه ورزشی برای توسعه، گسترش و معرفی رشتههای ورزشی مختلف بین مردم محسوب میشود و نقش بسیار مهمی در ترویج کودکان به انجام فعالیتهای ورزشی دارد. شبکه ورزش به عنوان متولی اصلی ورزش کشور در رسانه ملی ایران یعنی صدا و سیما میتواند بیشترین تاثیرگذاری را در این زمینه داشته باشد اما متاسفانه شاهد این موضوع هستیم که برنامههای این شبکه بدون در نظر گرفتن ارزشبندیها و فقط براساس بازار رنگین تبلیغاتی که در این حوزه وجود دارد، تهیه میشوند.
ملاک در صداوسیما بیشتر درآمدزایی است
فعالیت حرفهای در رشتههای ورزشی باید از ردههای سنی پایه یعنی خردسالی، نونهالی و نوجوانی آغاز شود. همچنین باتوجه به نوع زندگی شهری که در حال حاضر بین مردم رایج شده است، ورزش حتی به صورت همگانی میتواند بهترین و مفیدترین تفریح برای کودکان و همه اقشار جامعه باشد. این موضوع در حالی است که هیچگونه برنامهای در صدا و سیما در این راستا ساخته نشده است و تا به حال حتی گزارشی در خصوص علاقمندیهای کودکان به رشتههای ورزشی یا معرفی آنها به مردم صورت نگرفته است.
خشایار حضرتی، سرمربی تیم ملی شنا، طی گفتگو با خبرنگار برنا در خصوص نقش و تاثیر صدا و سیما در توسعه و گسترش ورزشهای پایه بیان کرد: صدا و سیما میتواند با اشائه ورزشهای پایه، بدون این که تبلیغاتی باشد، به خیلی از رشتههای ورزشی کمک کند. صدا و سیما که از لحاظ شنیداری و دیداری مهمترین وسیله ارتباطی با مردم است، بیشترین تأثیر را روی جذب بچهها در رشتههای ورزشی دارد. هرچقدر تبلیغات هم زیاد باشد، جذب چهره در رشتههای پایه اتفاق نمیافتد. شبکه ورزش حاضر است ساعتها مسابقات خارجی بدون مخاطب را پخش کند اما مسابقات داخلی ما پخش نشوند تا بخواهد حق پخش دهد. اما خیلی از این هزینهها باعث میشود بچهها به سمت رشتههای پایه یا خیلی از رشتههای دیگر که کمتر در ایران طرفدار دارند، جذب شوند.
وی افزود: پخش برنامهها در شبکه ورزش تقریبا ارزشبندی نشده و ملاک بیشتر درآمدزایی است تا این که تأثیر برنامهها در جامعه در نظر گرفته شود. سرمایهگذاری یا هزینه کردن برای رشتههای پایه فقط این نیست که که به ورزشکار پول بدهیم، ساختن همین زیرساختها مثل مجموعههای ورزشی، استادیومها، تبلیغات تلویزیونی، رسانهای و پوشش خبری آن ورزشها باعث میشود که ما به عنوان سرمایهگذاری به آن نگاه کنیم ولی متأُسفانه صدا و سیما این نگرش سرمایهگذاری در این رشتهها را ندارد.
حضرتی اظهار داشت: در گذشته خیلی ساعتها در برنامههای کودک و نوجوان تلویزیون با این که شبکه ورزش نداشتیم، به آموزش ژیمناستیک یا شنا پرداخته میشد اما الان متأسفانه هیچ کدام از این کارها انجام نمیشود، قبلا برای رشتههایی مانند ژیمناستیک یا دوومیدانی تبلیغ میشد و برنامههای متعددی ساخته میشد اما الان حتی از همان برنامههای قدیمی هم استفاده نمیشود.
ورزشهای پایه به فراموشی سپرده شدهاند
شنا، دوومیدانی و ژیمناستیک در علم ورزش به عنوان رشتههای مادر شناخته شدند و فعالیت در این رشتهها مخصوصا در ردههای سنی پایه میتواند آینده ورزش کشور در تمام رشتههای ورزشی را بسازد اما باوجود این مسئله کمترین توجه در تهیه و پخش برنامههای شبکه ورزش به این رشتهها میشود.
تیمور غیاثی، پیشکسوت دوومیدانی کشورمان، طی گفتگو با خبرنگار برنا در این رابطه عنوان کرد: متأسفانه در صدا و سیما توجهای به توسعه ورزشهای پایه نمیشود، چون در هفته یا ماه حتی یک بار هم نمیبینید که مسابقاتی برای نونهالان، آموزشگاهها، دبیرستانها، دانشگاهها و حتی ارتش پخش کنند، فقط تاریخ رقابتها و رکوردها را اعلام میکنند. صدا و سیما از نظر گسترش و ساختار ورزشی به هیچ وجه در کار خود موفق نبوده است. در گذشته خود من و دیگر دوستان، تهیهکننده بودیم، فیلمهای آموزشی درست میکردیم و در تلوزیون و به نمایش میگذاشتیم که مردم با ورزش مخصوصا رشتههای مادر آشنا شوند.
وی ادامه داد: واقعا استدعا دارم یک فکری به حال این رشتههای ورزشی کنند تا روز به روز ورزش به فراموشی سپرده نشود. الان حتی فوتبال هم با صدا و سیما مشکل دارد، چون حق پخش نمیدهند و مسابقات سلیقهای شده است.
غیاثی اضافه کرد: باید یک دگرگونی در ساخت و تهیه برنامه جدید به وجود بیاورند، چون آموزش ورزشهای پایه برای ورزش کشور بسیار کارساز است. وقتی وضعیت ورزش پایه درست شود و به آنها توجه کافی داشته باشند، مخصوصا از طریق رسانهها و تلویزیون، در رشتههای دیگر هم اثربخش خواهد بود.
این در حالی است که بخش عمدهای از مردم جامعه که کودکان را نیز در برمیگیرد از بیتحرکی رنج میبرند و این موضوع باعث افزایش بیماریهایی مانند چاقی، دیابت، فشار خون، چربی خون و ... در کشور شده است اما انگار درآمدزایی از پخش مسابقات لیگ برتر فوتبال اروپا مسئلهای مهمتر برای صدا و سیما کشور ما محسوب میشود.
*درخصوص نقش ورزش کشتی و جایگاه آن اطلاعرسانیای انجام نمیشود
کشتی به عنوان ورزش اول ایران و پرمدالترین رشته ورزشی کاروان کشورمان در بازیهای المپیک، از اهمیت خاصی برای مردم برخوردار است اما متاسفانه باتوجه به آمارهای ارائه شده از سوی فدراسیون کشتی ایران در این چند سال اخیر، شاهد کاهش 60% مراجعهکنندگان این رشته پرمدال هستیم. این مسئله نشان میدهد که پوشش خبری رقابتهای ورزشی در چنین رشتههای مهمی کارساز نیست و باید با ساخت برنامهها و گزارشهای تاثیرگذار، در این زمینه ورود پیدا کرد تا در حقیقت طلوعی دوباره برای ورزش قهرمانی ایران و نجات مردم از بیتحرکی داشته باشیم.
مجید ترکان، آزادکار پیشکسوت کشتی، طی گفتگو با خبرنگار برنا در مورد توجه رسانه ملی کشور به ورزش اول ایران یعنی کشتی خاطرنشان ساخت: رسانه ملی خیلی بیشتر از اینها به ورزش ما مدیون است و باید بیشتر به آن بپردازد. مردم قهرمانانشان را دوست دارند مخصوصا در مورد کشتی که ورزش اول کشور ما است. الان مسابقات المپیک 2020 توکیو پیش رو داریم اما چقدر برنامههای تخصصی، میزگردهای تحلیلی و حتی پخش زنده در این زمینه تهیه میشود؟ همه مردم از مدالآوری در کشتی بحث میکنند اما چقدر این مسئله از طرف رسانهها پیگیری میشوند؟ بعضی از رشتهها حتی نتوانستند سهمیه المپیک کسب کنند و باید برهمین اساس به ورزش کشتی توجه کنند.
ترکان تصریح کرد: آنقدری که برای فوتبال وقت میگذارند، آیا میتوانیم به همان اندازه روی مدال المپیک این رشته حساب کنیم؟ در حالی که حتی سهمیهای در این رشته کسب نشده است. مسابقات به صورت زنده پخش میشوند اما آیا مقداری هم به پشت پردهها پرداختید؟ اما میبینیم که در مورد رشتههای ورزشی دیگر، خیلی خوب عمل میکنند و بها میدهند.
پیشکسوت کشتی گفت: تبلیغاتی که انجام میشود، به گونهای است که خانوادهها بچههایشان را کانالیزه میکنند و برنامههای ورزش کودک ما در مورد کشتی تبلیغاتی انجام نداده است، در خصوص نقش ورزش کشتی و جایگاه آن اطلاعرسانی انجام نمیشود که خانوادهها بخواهند بچهها را برای فعالیت در این رشته بیاورند. اگر در مورد کنکور باشد ببینیم که چه تبلیغات گستردهای صورت می گیرد.
سخن آخر
توجه به یک سری رشتههای درآمدزا در صدا و سیما یکی دیگر از مشکلاتی است که ضربه بزرگی به جامعه ورزشهای پایه یا منهای فوتبال وارد کرده است، به بیانی این رویکرد باعث فراموش و منزوی شدن یک سری ورزشهای خاص در کشور شد. میتوان گفت پوشش خبری و پخش زنده گاه و بیگاه مسابقات ورزشهای منهای فوتبال نمیتواند راهچارهای برای این مشکل باشد و باید در این زمینه عمیقتر و جدیتر کار کرد.