آذری: سریال‌های رمضان چنگی به دل نمی‌زنند/ از دیدن برنامه‌‌های کودکان لذت بیشتری می‌برم/ برای من که ۵۰ سال از عمرم را در رادیو و تلویزیون گذاشتم جایی نیست

منوچهر آذری در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ ابتدا به سریال‌های تلویزیون در ماه رمضان اشاره کرد و گفت: «جسته و گریخته سریال‌های رمضانی را تماشا می‌کنم اما باید بگویم که چنگی به دل نمی‌زنند. خبری از کارهایی با حضور هنرمندان باتجربه و کارکشته نیست. مجموعه‌های تلویزیونی با بازیگران ناشناخته، همه‌شان شده‌اند پر از حرف و دیگر خبری از هیجان نیست. با وجود اینکه 50 سال تجربه کار در رادیو و تلویزیون را دارم اما گله‌ای از این وضعیت ندارم چراکه گلایه از وضعیت را گلایه از خودم می‌دانم. در حالی که ماه رمضان است و به عید فطر نزدیک هستیم باید کارهای متنوعی برای مردم بسازیم و از آدم‌هایی استفاده کنیم که مردم دوست‌شان دارند.»

او در ادامه برنامه‌های تلویزیون و ماهواره را مقایسه کرد و گفت: «با وجود تمام مشکلاتی که در مملکت‌مان داریم، باز هم از وضع موجود دفاع می‌کنم اما نمی‌توان از کیفیت پایین کارها و دور شدن هنرمندان باتجربه محبوب از تلویزیون و رادیو انتقاد نکرد. بگذارید این‌طور بگویم: آدمی نیستم که ساعت 9 شب بخوابم و تا دیروقت بیدار می‌مانم و تمام کارهای تلویزیون و حتی ماهواره را تماشا می‌کنم. ما امکانات زیادی داریم اما استفاده‌ای از آنها نمی‌کنیم در حالی که شبکه‌‌های ماهواره‌ای از امکانات خود و حتی از فضای مجازی هم استفاده می‌کنند و در این روزها که کرونا همه‌چیز را تعطیل کرده، مهمان‌های‌شان را از طریق فضای مجازی روی آنتن می‌‎آورند.»

این مجری قدیمی رادیو معتقد است: «مردم برنامه‌‌هایی با حضور آدم‌های گمنام را دنبال نمی‌کنند و به همین دلیل است که ماهواره جای تلویزیون را گرفته است. فکر می‌کنم اگر این حضارها شکسته شوند، مردم دوباره پای تلویزیون بنشینند.»

او با اشاره به تماشای برنامه‌‌هایی که برای کودکان ساخته می‌شود گفت: «به خاطر نوه‌هایم، معمولا برنامه‌های عمو پورنگ و «بچه محل» را در کنار آنها تماشا می‌کنم. باید بگویم از دیدن این برنامه‌‌ها لذت بیشتری می‌برم تا از دیگر برنامه‌‌های تلویزیون؛ چون پر است از موسیقی و ترانه و بازیگران خوب و دیدن‌شان برایم مفرح است.»

آذری در ادامه با گلایه از اتفاقی که برای برنامه رادیویی پرطرفدار «جمعه ایرانی» رخ داد و موجب تعطیل شدن آن شد، گفت: «نمی‌دانم چرا این اتفاق‌ها رخ می‌دهد. هنرمندان جوان که دنبال اسم و رسم هستند در برنامه‌‌ها و سریال‌‌ها مشغول کار هستند ولی از این طریق هم نامی به دست نمی‌آید. در حالی که بزرگان ما عقب کشیده‌اند و میدان به آدم‌های گمنام رسیده است. من با چنین اتفاق‌هایی بیگانه نیستم و «جمعه ایرانی» به تهیه‌کنندگی سعید توکل  که یازده سال از رادیو پخش می‌شد را با تصمیم مدیر وقت سیما از دست دادم. برنامه‌ای که با حضور شصت نفر در ایوان شمس و به صورت رایگان برای مردم اجرا می‌کردیم و آدم‌ها می‌آمدند و از موسیقی و ساز و نمایش لذت می‌بردند، اما با تصمیم یک‌شبه تعطیل شد. این اواخر اما برنامه «پرنیان صدا» به تهیه‌کنندگی و اجرای آقای توکل، جمعه‌شب‌ها از ساعت ده شب تا دو صبح از رادیو پیام پخش می‌شود که موسیقی ایرانی را ورق می‌زند و برنامه خوبی است. تعطیلی «جمعه ایرانی» در ایوان شمس و اجرای برنامه در یک فضای کوچک مانند رانده شدن از خانه و رفتن در یک گاراژ است!»

منوچهر آذری در آخر به روزهای خانه‌نشینی و سختی‌هایش اشاره کرد: «سه ماه است که خانه‌نشین شده‌ام و هیچکس به این فکر نمی‌کند هزینه‌‌های زندگی‌ام را چطور تامین می‌کنم. باید برای من که 50 سال عمرم را در رادیو و تلویزیون گذاشتم هم جایی باشد. این موضوع را برای این نمی‌گویم که نباید از جوان‌ها استفاده کرد اما جوان ناآشنا باید چند دهه از عمرش را زحمت بکشید تا متوجه شود پیشکسوت بودن چه معنی و جایگاهی دارد. از طرفی تلویزیون و رادیو هیچ برنامه‌ای برای این روزها در نظر نگرفته و در حالی که شبکه‌های ماهواره‌ای از طریق فضای مجازی هنرمندان را مهمان برنامه‌های‌شان می‌کنند، رادیو و تلویزیون ما تمام برنامه‌‌ها را تعطیل کرده‌اند و هنرمندان خانه‌نشین شده‌اند.»/2