اختلاف طبقاتی میان فوتبالی‌ها و غیرفوتبالی‌ها/ باشگاه‌ها می‌توانند نقش اساسی در توسعه و گسترش رشته‌های پایه ایفا کنند

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ ورزشکاران در سراسر دنیا از طریق عقد قرارداد با باشگاه‌های مختلف و حضور در مسابقات باشگاهی و لیگ‌های کشوری کسب درآمد می‌کنند. مبلغ این قراردادها بسته به سابقه و کارنامه ورزشکار، سطح تورنمنت، رشته ورزشی و ... بسیار متفاوت است. در تمام جهان فوتبال رشته‌ای بسیار پرطرفدار و مهم محسوب می‌شود و برهمین اساس مبلغ قرارداد فوتبالیست‌ها مخصوصا در لیگ‌های اروپا بسیار بالا است اما در رشته‌های دیگر از قبیل تنیس، تنیس روی میز، بوکس، اتومبیلرانی، موتورسواری، دوچرخه‌سواری و ... نیز قراردادهای مناسب و بالایی بسته می‌شود. باشگاه‌های بزرگ فوتبال در رشته‌های دیگر هم فعالیت قوی و گسترده‌ای دارند، همچنین باشگاه‌های قدرتمند دیگری نیز هستند که همه سرمایه خود را برای رشته‌های ورزشی جز فوتبال می‌گذارند.

محدود و معدود بودن رقابت‌های ورزشی، عدم همکاری کامل رسانه‌ها و استقبال مردم از رشته‌های منهای فوتبال باعث شده تا حامیان مالی و اسپانسرها علاقه چندانی به حضور در این رشته‌ها نداشته باشند. دیده شدن شرط اول و اصلی برای جذب اسپانسرها محسوب می‌شود، اما بی‌توجهی جامعه به این بخش از ورزش باعث رکود جدی در رشته‌های منهای فوتبال به خصوص ورزش‌های پایه شده است.

با وجود توجه وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک به رشته‌های منهای فوتبال و تاکید بر حضور باشگاه‌ها در این رشته‌ها، ورزش هنوز هم بازار کسادی دارد. باشگاه‌ها و شرکت‌ها با حضوری فرمالیته در این بخش، از زیر بار مسئولیت شانه خالی می‌کنند. در واقع این حضور همراه با هدفی خاصی نیست و می‌توان گفت به صورت نمایشی انجام می‌شود.

اختلاف غیرمنطقی بین درآمد ورزشکاران در لیگ‌های مختلف

محسن رضوانی، رئیس فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو، در این خصوص طی گفتگو با خبرنگار برنا عنوان کرد: لیگ واترپلو یکی از قدیمی‌ترین لیگ‌های کشور است. یک اختلاف فاصله دار و غیرمنطقی بین درآمد ورزشکاران در لیگ‌های مختلف وجود دارد که باید صادقانه به آن بپردازیم. متأسفانه الان در لیگ شنا بالاترین رقمی که به یک شناگر پرداخت می‌شود 15 میلیون تومان است با 20 درصد بالا و پائین و در واترپلو بعد از آن موفقیت بزرگی که در بازی‌های آسیایی کسب کردیم، رقم قراردادهایشان کمتر از 70 میلیون تومان است. یعنی برترین بازیکنان ما 60 میلیون تومان پول می‌گیرند.

رئیس فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو اضافه کرد: نمی‌توانم درخواست کنم وزارت به این موضوع ورود کند چون واقعا حرف غیرمنطقی است، این یک مسئله حرفه‌ای محسوب می‌شود ولی باشگاه‌ها باید ساختارشان تعریف شود. اگر باشگاه‌های مهم فوتبال برای ورود در رشته‌های ورزشی دیگر مجاب شوند، تیم‌ها زیاد می‌شوند، این یکی از دلایلی است که قراردادها رشد می‌کند و رقابت به وجود می‌آید. وقتی یک تیم 50، 60 میلیارد در فوتبال هزینه می‌کند و از پول دولت و مردم هزینه می‌شود، جوانان مملکت می‌خواهند در رشته‌های دیگر هم حداقل هر باشگاهی دو تیم داشته باشد. به نظر من این کار در وزارت ورزش و جوانان قابل انجام است که تیم‌هایی که بالای یک سقفی می‌خواهند در فوتبال هزینه کنند، بیایند و در دو رشته یا سه رشته دیگر هم تیم داشته باشند.

او ادامه داد: هزینه تیم واترپلو شاید کل یک تیم به 500، 600 میلیون نرسد و با فوتبال و والیبال قابل قیاس نیست. قرارداد شناگران به 200 میلیون نمی‌رسد، قهرمان شنایی که روزی 10، 12 کیلومتر شنا می‌کند شاید قراردادش خنده‌دار باشد. باید اندازه یک کارشناس دولت پول دریافت کنند تا ورزشکاران بتوانند به ورزش خود برسند.

رضوانی گفت: در دین اسلام رشته شنا توصیه شده و در این مورد حدیث داریم، امکان ندارد بدون علت باشد. گفته شده به فرزندان خود شنا، تیراندازی و سوارکاری بیاموزید. دلیل دارد. شنا بعد قهرمانی نیز دارد، یک شناگر به نام مایکل فلپس در المپیک 7 مدال کسب می‌کند، 6 طلا و یک نقره، یعنی معادل دو کاروان ورزشی ایران مدال می‌گیرد. این یک دلیل منطقی است که باید روی ورزش قهرمانی سرمایه‌گذاری کنیم. کسانی که از کودکی به ورزش شنا می‌پردازند، آرامش دارند، مشکلات زندگی‌ را فراموش می‌کنند و از سن کودکی سیستم ایمنی‌ افراد قوی‌تر می‌شود، یعنی دقیقا یک سرمایه‌گذاری است. مردم شنا را دوست دارند و اولین چیزی که یک خانواده به آن فکر می‌کند این است که فرزندش وقتی 4، 5 ساله می‌شود به او شنا یاد بدهد. باید نطق همکاران در صداوسیما در این زمینه بیشتر شود، در سال 2015 ماه می حدود 4 ساعت مسابقات ما را شبکه 3 پخش کرد و رقابت‌های ما الان توسط شبکه ورزش پخش می‌شود، اما خیلی اندک است و باید زمان گذاشته شود، به طوری که مردم با گوشت و پوست خود لمسش کنند.

این مسائل باعث شده در کشور ما مبلغ قرارداد فوتبالیست‌ها با ورزشکاران دیگر بسیار زیاد و چشمگیر باشد. از 10 میلیارد تومان تا 10 میلیون تومان فاصله زیادی وجود دارد، این ورزشکاران حتی با چنین مبلغ‌هایی می‌توانند سکوهای جهانی و آسیایی را فتح کنند. اختلاف مبلغ قراردادها آنقدر زیاد است که یک اختلاف طبقاتی بزرگ بین فوتبالی‌ها و غیرفوتبالی‌ها ایجاد کرده است. این مبلغ اصولا در بخش آقایان رشته‌های منهای فوتبال بسته می‌شود، در بخش بانوان بیشتر رشته‌های ورزشی اصلا قراردادی بسته نمی‌شود تا بخواهیم آن‌ها را مقایسه کنیم.

قراردادهای شمشیربازان بسیار پایین است

محسن وحدانی، دبیر فدراسیون شمشیربازی، در این رابطه به خبرنگار برنا گفت: اختلاف مبلغ قراردادها در شمشیربازی نسبت به برخی رشته‌های دیگر بسیار زیاد است، ورزشکاران ما در رشته‌های مختلف واقعا مبلغ کمی دریافت می‌کنند. به عنوان مثال یک باشگاه با 50 میلیون تومان در 3 اسلحه تیم می‌بندد و می‌تواند قهرمان ‌شود. شرایط می‌طلبد کار بهتری در این زمینه انجام شود.

دبیر فدراسیون اظهار داشت: چند سالی لیگ شمشیربازی به خوبی برگزار شد اما پس از آن کلا این مسابقات از بین رفت، اما دوباره از سر گرفته شد. سال گذشته به دلیل شیوع ویروس کرونا کمی مشکل داشتیم. پیش از این تیم‌های مانند پیکان، دانشگاه آزاد و ... در لیگ‌های شمشیربازی حضور داشتند. دوباره رونق به شمشیربازی برخواهد گشت و مبلغ قراردادها نیز افزایش می‌کند. وقتی باشگاهی نباشد، رقم‌ها پائین می‌آیند اما باتوجه شرایط امسال این موضوع برطرف خواهد شد و بچه‌ها قراردادهای خوبی می‌بندند.

سخن آخر

باشگاه‌ها می‌توانند نقش اساسی در توسعه و گسترش ورزش‌های پایه و منهای فوتبال داشته باشند، فقط کافیست با برنامه‌ریزی و هدفگذاری در این راه قدم بردارند. معرفی ورزشکاران تیم‌های خود در رشته‌هایی غیر از فوتبال و تبلیغات باشگاه برای این ورزش‌ها، می‌تواند تحولی بزرگ در اقتصاد ورزش و ورزشکاران ایجاد کند. کمک به دیدن شدن رشته‌های پایه و ورزشکاران آن توسط مردم، وظیفه اصلی باشگاه‌ها محسوب می‌شود.