منزوی شدن آمریکا به دلیل سیاستش در قبال ایران

به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، مثیو داس روز یکشنبه در صفحه توئیتری خود نوشت: سیاست جورج بوش درباره عراق، آمریکا را منزوی کرد؛ به طور فزاینده‌ای بر دشمنانمان افزود و باعث رنج بی‌شمار انسان‌ها شد.

وی خاطرنشان کرد: سیاست ترامپ در قبال ایران هم َآمریکا را منزوی کرده است، به طور فزاینده‌ای خصومت را افزوده و رنج عظیم انسانی را موجب شده است. شاید زمان آن باشد که خط مشی‌ نویسی نئوکان‌ها را متوقف سازیم.

با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا که تاکنون دونالد ترامپ گزینه نهایی جمهوریخواهان محسوب می‌شود، پرداختن به ناکامی‌های دولت فعلی آمریکا بیش از پیش شدت یافته است.

هرچند دولت فعلی و تیم انتخاباتی آنها می‌کوشند از بستر اعتراض‌های مردمی علیه نژادپرستی، حزب دموکرات‌ را به تبعیت از آنچه چپگراهای افراطی می‌نامند، متهم سازند اما دموکرات‌ها هم با عینیت بخشی به شکست‌های مکرر ترامپ در عرصه‌های مختلف داخلی و خارجی، سیاست‌گذار اصلی این دولت را نئوکان‌ها یا همان نومحافظه‌کاران می‌دانند.

تندروهایی همچون جان بولتون، مایک پمپئو و استیو بنن در شمار این افراد محسوب می‌شوند که شاخص‌های ایدئولوژیک نومحافظهکاران دنبال می‌کنند که عبارتند از : هژمونی آمریکا به عنوان قدرت برتر جهان، بیاعتنایی به نهادهای بین‌المللی، دشمنی آشکار با سوسیالیسم و جنبش‌های چپ، افزایش قیاس ناشدنی توان نظامی، تقویت اتحاد با  رژیم صهیونیستی به هرقیمتی، تغییر حکومت‌هایی که در مقابل آمریکا ایستاده‌اند.

از دیگر ویژگی‌های این جریان فکری در آمریکا را می توان حفظ کنترل آمریکا بر سوخت فسیلی، باور نداشتن به تغییرات آب و هوایی، مخالفت با سیاست‌های بیمه‌ای و مهاجرتی دولت سابق نام برد.

نتیجه این جریان فکری در سیاست فشار حداکثری بر ایران و اعمال تروریسم اقتصادی بر مردم آن، دخالت در امور داخلی ونزوئلا، دشمنی آشکار با چین، مخالفت با روسیه، تحریم کره شمالی و اعمال محاصره اقتصادی بر آن، خروج از یونسکو، شورای عالی حقوق بشر و قطع کمک به آنروا سازمان امداد و اشتغال آوارگان فلسطینی سازمان ملل، انتقال سفارت آمریکا به قدس و شناسایی آن به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی، شناسایی جولان اشغالی سوریه به عنوان بخشی از آنچه قلمرو اسرائیل نامیده‌اند، افزایش بودجه نظامی به بیش از ۷۶۰ میلیارد دلار، خروج از پیمان آب و هوایی پاریس، بازگشایی معادن زغال سنگ و استخراج منابع نفتی خود، خروج از برجام، مخالفت با سیاست مهاجرتی داکا و فشار برای اخراج دانشجویان خارجی با هدف ملی‌گرایی ملاحظه می‌شود.

همه اینها باعث شده است تا در سه سال و نیم گذشته، آمریکا بیش از پیش در نهادهای بین‌المللی و حتی متحدان خود بی اعتبارتر شود و تلاش‌های آنها در قبال کره شمالی، چین، اروپا و ایران به ویژه با مخالفت همه جانبه جهانی با خروج آنها از برجام بی نتیجه بماند.