بررسی وضعیت هزینه و درآمد خانوار در استان تهران و کل کشور / افزایش شکاف طبقاتی در پایتخت

 به گزارش برنا، ضریب جینی یک واحد اندازه‌گیری پراکندگی آماری است که معمولا برای سنجش میزان نابرابری در توزیع درآمد یا ثروت در یک جامعه آماری استفاده می‌شود. هر چقدر ضریب جینی نزدیک به عدد صفر باشد، برابری بیشتر در توزیع درآمد را نشان می‌دهد و هر چقدر ضریب جینی به عدد یک نزدیک باشد، نابرابری بیشتر در توزیع درآمد را نشان می‌دهد.

استان تهران یکی از نابرابرترین توزیع درآمدی در مناطق شهری را پس از استان سیستان و بلوچستان داراست. با توجه به داده‌های مرکز آمار ایران، در سال 98 ضریب جینی در مناطق شهری استان تهران 0.41 بوده است، این در حالی است که این رقم در سطح کشور 0.38 درصد بوده است. در سال 98 نسبت به سال 97 ، با این که ضریب جینی مناطق شهری در سطح کشور کمی کاهش داشته اما در استان تهران ثابت مانده است.

در مناطق روستایی ضریب جینی در استان تهران پایین‌تر از سطح کشور است. در حالی که ضریب جینی مناطق روستایی کشور در سال 98 حدود 0.35 بوده، اما این رقم برای استان تهران 0.32 اعلام شده است. ضریب جینی مناطق روستایی هم برای کشور و هم برای استان تهران در سال 98 نسبت به سال 97 با کاهش جزئی همراه است.

رشد 50 درصدی درآمد سالانه تهرانی در سال گذشته

براساس داده‌های مرکز آمار ایران، متوسط درآمد سالانه یک خانوار شهری در سال 98 در کشور 54 میلیون تومان بوده است. این رقم برای خانوارهای شهری ساکن استان تهران 81 میلیون تومان، بیشترین سطح در میان استان‌های کشور بوده است. طی 5 سال اخیر، متوسط شکاف درآمدی بین خانوارهای شهری کل کشور و استان تهران تا حدودی افزایش یافته است. در سال 94،متوسط درآمد سالانه یک خانوار شهری در استان تهران 34 درصد بیشتر از سطح کشوری بوده، در حالی که در سال 98 این شکاف به 50 درصد رسیده است.

افزایش شکاف هزینه اقلام غیرخوراکی استان تهران نسبت به کل کشور

بر اساس داده‌های مرکز آمار ، در سال 98، متوسط هزینه اقلام غیرخوراکی برای یک خانوار شهری در کشور 36 میلیون تومان بوده است. این در حالی است که در استان تهران این هزینه حدود 60 میلیون تومان است که نسبت به متوسط این رقم در سطح کشور بسیار بالاتر بوده و در واقع استان تهران به لحاظ متوسط هزینه اقلام غیرخوراکی یک خانوار شهری رتبه یک را در کل کشور دارد.

اگرچه همواره شکافی میان متوسط هزینه اقلام غیرخوراکی استان تهران و کل کشور وجود داشته، اما طی سال‌های اخیر، این رقم روند افزایشی داشته است. در سال 94، متوسط هزینه اقلام غیرخوراکی برای یک خانوار شهری در کشور 20 میلیون تومان بوده که این رقم برای استان تهران حدود 53 درصد بیشتر (31 میلیون تومان) بوده است. هر ساله این شکاف بیشتر شده بطوریکه در سال 97 به حدود 59 درصد و در سال 98 به 67 درصد رسیده است.

رشد 11 درصدی هزینه خوراک در استان تهران

برای اقلام خوراکی و دخانی، متوسط هزینه یک خانوار شهری در کشور در سال گذشته 11.8 میلیون تومان بوده که در سطح استان تهران این هزینه تقریباً 11 درصد بیشتر و حدود 13 میلیون تومان رقم خورده است. به طور کلی؛ استان تهران، به لحاظ متوسط هزینه اقلام خوراکی و دخانی خانوارهای شهری، رتبه سوم را در سطح کشور دارد.

 اگرچه که روند هزینه کرد خانوارهای شهری برای اقلام خوراکی و دخانی طی سال‌های اخیر افزایشی بوده، اما در سال 98 شکاف بین استان تهران و کشور در این اقلام هزینه‌ای کمتر شده است. به عنوان نمونه در سال 97 ،متوسط هزینه یک خانوار شهری در استان تهران حدود 17 درصد بیشتر از سطح کشوری بوده، در حالی که در سال 98 این شکاف به حدود 11 درصد رسیده است.