به گزارش برنا؛ علیرضا دلاوری، معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی تهران به مناسبت هفته پویش ملی مبارزه با سرطان (اول تا هفت بهمن) گفت: با افزایش امید به زندگی و افزایش درصد سالمندی در جمعیت کشور انتظار میرود موارد بروز سرطان در دهه آینده به دو برابر فعلی افزایش یابد.
او اظهار کرد: همچنین تا سال ۲۰۳۰ میلادی بروز سرطان در جهان ۲ برابر خواهد شد و از ۱۴ میلیون ابتلای سالیانه به ۲۷ میلیون نفر خواهد رسید. بیش از ۷۰ درصد این افزایش بروز و مرگومیر در کشورهای درحالتوسعه رخ میدهد که ایران نیز در زمره این کشورها است.
دلاوری ادامه داد: سرطان به عنوان یکی از مهمترین بیماریهای غیر واگیر از تهدیدهای اصلی برای سلامت بشریت در قرن حاضر است. این بیماری در حال حاضر پس از بیماریهای قلبی و عروقی دومین عامل مرگ در کشورهای توسعهیافته و سومین عامل مرگ در کشورهای کم توسعهیافته است (پس از قلب و عروق و سوانح) است.
او با بیان اینکه بیش از یکسوم موارد سرطان قابلپیشگیری و یکسوم دیگر بهشرط تشخیص زودهنگام درمانپذیر است، تصریح کرد: برنامهریزی برای کنترل و پیشگیری از سرطان یک ضرورت بهداشتی بوده و مواردی هم که قابلپیشگیری نیستند، اگر در سایه خود مراقبتی، نگاه امیدوارانه به اثربخشی روشهای تشخیصی و درمانی داده شوند، درمانپذیرترند.
معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی تهران، مهمترین عوامل خطرساز ابتلا به سرطان را چاقی، افزایش وزن، رژیم غذایی نادرست شامل مصرف زیاد نمک و گوشت قرمز و چربی و مصرف کم میوه و سبزیها، کمتحرکی، استعمال سیگار، الکل بیان کرد.
او گفت: از دیگر عوامل خطر میتوان سایر بیماریها شامل عفونتهای مزمن مثل هپاتیت B، C، HPV، HIV و EBV و هلیکو باکتر پیلوری را نام برد که در ایجاد سرطانهای کبد، سرویکس، لنفوم و معده دخیل هستند.
دلاوری افزود: شایعترین سرطانها در ایران پوست، پستان (در زنان) و معده است که به تفکیک جنس در مردان پوست، معده و پروستات و در زنان پستان، پوست و کولون است.
خودمراقبتی و امید شعار پویش ملی مبارزه با سرطان
او خاطرنشان کرد: پویش ملی مبارزه با سرطان با شعار «سرطان قابلپیشگیری و درمان است، با خود مراقبتی و امید» و باهدف افزایش آگاهی و جلب مشارکت مردم در خصوص قابلپیشگیری بودن سرطان و شیوههای آن، اصلاح باورهای نادرست مردم در خصوص سرطان از جمله درمانناپذیر بودن آن برگزار میشود.
دلاوری تصریح کرد: برگزاری پویش این فرصت را فراهم میآورد تا از طریق آموزش عموم مردم و بخصوص زنان و مردان بالای ۵۰ سال، بتوان گامهای مهمی برای ارتقای آگاهی عمومی و تشویق افراد، خانواده و جوامع برای خود مراقبتی در جهت پیشگیری از بروز سرطان، درمان مناسب و بهموقع برداشت.