تحقیقات نشان داده که بیش از ۵۰ درصد بیماران توسط کادر پیراپزشکی و پزشکان عمومی قابل درمان ،شناخت و اموزش است

به گزارش خبرگزاری برنا از استان زنجان؛ هر از گاه در سطح جامعه به نکات ریز و پر اهمیتی برخورد می کنیم که بخشی از آگاهی های جامعه را می تواند شکل دهد .

از این رهگذر در تلاشیم گام هایی برای ارتقا اندیشه و دانش در جامعه برداریم .

کیانا کلانتری دانشجوی روان شناسی و پژوهشگر و علاقمند به رویکرد روانکاوی و آموزش خودمراقبتی و سلامت روان در یک اقدام تازه به گونه ای از این دستاوردها پرداخته . 

وی در مصاحبه ای با دکترجعفر بوالهری استاد تمام دانشگاه علوم پزشکی ایران و سابقه ۲۵ سال ریاست انستیتو روانپزشکی تهران(قطب علمی روانپزشکی و روان شناسی بالینی کشور)، محقق و از متولیان طرح های بزرگ ملی در اقصی نقط کشور  در حوزه  ی سلامت روان ویژه بهورزان و پزشکان و روانپزشکان و روان شناسان مطالب قابل تاملی را بدست آورده که در ادامه تقدیم می گردد:

دکتر جعفر بوالهری هستم روانپزشک،استاد بازنشسته از دانشگاه علوم پزشکی ایران.  بیش از ۳۰ سال در زمینه ی توسعه ی بهداشت روان،روانپزشکی و روانشناسی بالینی کار کردم.

قصد داریم در یک وبینار به درمانِ دارویی برای روانشناسان ،ماماها،پزشکان و پرستاران بپردازیم.

نو بودن این وبینار به این علت است که نظام روان پزشکی و روانشناسی و پزشکی هرگز نپذیرفته که دارو میتواند در حیطه ی کاری این گروه باشد .

پزشکان نیز این گونه بیماران را همیشه به متخصصان ارجاع دادند و از طرفی روانپزشکان اجازه ی دخالت و تجویز دارو در درمان بیمار را هرگز به روانشناسان ندادند.

تجربه ی کار من نزدیک به ٣٠ سال در نقاط دور افتاده ی کشور که شامل طراحی و اجرای برنامه های مراقبت های اولیه ی سلامت روان در ایران می شد، که توانستم کتاب هایی را برای روانشناسان ،بهورزها و کاردان ها  در زمینه ی کمک های اولیه به بیمار های روان را  بنویسم و همچنین به نتایج بزرگ و ارزشمندی دست پیدا کنیم و این نتایج را در کشور های همسایه همچون افغانستان، یمن و عراق آزمایش کنیم و موفق شویم که نتیجه کارمان را در سازمان بهداشت جهانی به عنوان پیشرفته ترین و موثر ترین کار در کاهش هزینه های بیماران روان ارایه دهیم.

نو بودن این وبینار مبنا بر تجارب ۳۰ ساله، این هست که ما دارودرمانی را به این گروه هدف اموزش بدهیم با این نیت که بیماران ما وقتی  به روانپزشک دسترسی ندارند و صلاح نیست وارد بیمارستان های روانی بشوند و همچنین این روزها به دلیل کرونا یکی از ضروری ترین کار هاست که گروه روانشناسان و پیراپزشکی کمکیار و حامی بیماران و خانواده ها باشند و از تجمع مردم در بیمارستان ها جلوگیری کنند.

بدون تردید این کار با نقد های زیادی مواجه خواهد شد که روانشناس، پرستار،مشاور،مدد کار اجازه ی قانونی نسخه نویسی را ندارد.

اینجا نیت نسخه نویسی نیست، بلکه شناخت اثرات دارو عوارض دارو و تشخیص بین علائم روانشناختی با علائم عوارض دارویی آموزش بیمار،ارجاع بیمار به پزشک عمومی،پزشک خانواده و به روانپزشک است.

خوشبختانه در کشور ما پزشکان عمومی تبحر بالایی در تجویز دارو های سلامت روان و روانپزشکی دارند، پس بنابراین ما اگر تیمی از پزشکان عمومی روانشناسان پرستاران و مشاوران و مددکاران داشته باشیم میتوانند مراقبت های خوبی را در حوزه ی سلامت روان بیماران ارائه دهند.

این وبینار جرات و اعتماد به نفس با گروهی که دعوت شده اند برای کار در مورد شناخت بیماری ها،اطمینان از تشخیص انها اموزش بیماران،ارجاع بیماران و پیگیری بیماران را افزایش می دهد و بنابراین بیماران روان که تا به امروز منتظر بودند که وقت از روانپزشک بگیرند حداقل حامی و همراهی در کنار خودشان دارند و تحقیقات نشان داده که بیش از ۵۰ درصد بیماران توسط کادر پیراپزشکی و پزشکان عمومی قابل درمان ،شناخت و اموزش هستند .

در صورت توسعه ی درمانِ دارویی برای روانشناسان ،ماماها،پزشکان و پرستاران هزینه های سنگین بر دوش بیمه های دولتی و خانواده ها کاهش می یابد.