به گزارش برنا به نقل از وزارت جهاد کشاورزی، مجری طرح توسعه زنبورداری با اعلام این مطلب در گفت و گو با خبرنگار ما، هدف از تدوین و اجرای شیوه نامه اجرایی زنجیره تامین، تولید و توزیع محصولات زنبور عسل را ایجاد ارزش افزوده و رونق کسب و کار در این حوزه عنوان کرد.
حسین اکبرپور افزود: ما می توانیم بهبود بهره وری کلیه عوامل تولید، توسعه مناسبات صادرات در راستای تجاری سازی محصولات و توسعه صنعت زنبورداری بر مبنای اصلاح مدیریت و تولید را در قالب زنجیره ارزش داشته باشیم.
وی با بیان این که هدفگذاری خوبی در نظام زنجیره تامین، تولید و توزیع محصولات زنبور عسل در حال انجام است، اظهار داشت: اکنون وظایف هر یک از سازمان ها و دفاتر از جمله دفتر توسعه زنبورداری و نقش تشکل ها در این زنجیره تولید دیده شده است.
اکبرپور اضافه کرد: واحدهای پرورش زنبور عسل، واحدهای پرورش ملکه، فروشگاه های محصولات زنبور عسل و آزمایشگاه های مربوط به خوراک زنبور عسل نیز در این زنجیره می توانند نقش خود را برای ایجاد ارزش افزوده و تجاری سازی محصولات مزیت دار ایفا کنند.
وی افزود: در حال حاضر نیز برخی از حلقه های زنجیره تولید زنبور عسل در تعدادی از استان ها توسط صاحبان سرمایه تشکیل شده، اما با اجرایی شدن نظام اجرایی تامین، تولید و توزیع محصولات زنبور عسل، تمام این حلقه در قالب یک نظام اجرایی تعریف می شوند.
مجری طرح توسعه زنبورداری گفت: تاکنون پیش نویس نظام اجرایی تامین، تولید و توزیع محصولات زنبور عسل بیش از ۱۵ بار ویرایش شده و در این پیش نویس نظرات استان ها و صاحبنظران در حوزه صنعت زنبورداری را احصا کرده ایم.
وی درباره ارزش افزوده در صنعت زنبورداری کشور بیان داشت: ارزش افزوده در بخش های مختلف زنبورداری متفاوت است، اما مهمترین بخش فعالیت زنبورداری مربوط به گرده افشانی است.
اکبرپور افزود: بر اساس یافته های محققان، ارزش گرده افشانی زنبور عسل در تولیدات کشاورزی ۹۰ برابر ارزش محصولات مستقیم زنبور عسل است.
وی ادامه داد: بر اساس تحقیقات انجام شده یک سوم محصولات کشاورزی به گرده افشانی حشرات نیازمندند. بیش از یک دوم روغن های مورد استفاده در رژیم غذایی انسان از طریق بذور روغنی نظیر پنبه، بادام، سویا، کنجد، کلزا و آفتابگردان به دست می آیند که تولید بذر مناسب در اکثر آنها به گرده افشانی حشرات به خصوص زنبورعسل وابسته است.
اکبرپور در مورد توسعه کمی و کیفی زنبورداری گفت: با توجه به محدودیت های منابع ملی و طبیعی، امکان توسعه کمی زنبورداری در این عرصه ها در کشور وجود ندارد و از این رو توسعه این صنعت در عرصه های جدید و در اراضی زراعی و باغی امکان پذیر است.