انتخابات در رسانه‌های دیگر

ابتکار نوشت: محسن رضایی رسما کاندیداتوری خود در انتخابات ریاست جمهوری را اعلام کرد.

به گزارش انتخاب‌، محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام در دیدار با جمعی از فعالان فضای مجازی گفت: امروزه با گذشته ۴۰ سال و ۴ دهه از مقاومت ، مبارزه ، تلاش بی‌وقفه، دهه آینده را گام آخر پیروزی و تثبیت موفقیت‌ها و استقلال و آزادی کشور و یا خدای نکرده شکست ملت ایران می دانم.

وی با تاکید بر اینکه سناریوی نظام سلطه در برابر انقلاب و نظام اسلامی پیچیده و چند لایه شده است، افزود: دهه آینده در صورت توجه به فرهنگ مقاومت در برابر زیاده طلبی های دشمن و جریان های نفوذی دهه تثبیت موفقیت های نظام است. زیرا نظام سلطه می‌کوشد با راهبردهایی مانند شرارت‌ طلبی، آشوب افکنی و گسترش دامنه جنگ روانی و جنگ ادراکی در عرصه های مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی مانع از پیشروی های جبهه و جریان مقاومت منطقه شود.

اعتماد نوشت: اصولگرایان تا اینجای کار یک مینی‌بوس کاندیدای آماده از رستم قاسمی گرفته تا ضرغامی و محسن رضایی و مهمان‌پرست و ... ردیف کرده‌اند و این طور که معلوم است، همه چهره‌های اصل‌کاری و مهم خود را نیز به میدان خواهند فرستاد. فرقی ندارد آن‌طور که خودشان مدعی هستند، این یک انتخاب آگاهانه و تاکتیکی باشد یا ناشی از یک بلبشو و کنار نیامدن آقایان با هم؛ نتیجه یکی است و آن هم ورود سه نفره سعید جلیلی، محمدباقر قالیباف و ابراهیم رییسی به عرصه انتخابات.

چند کاندیدایی به ‌گفته بسیاری از تحلیلگران در هر دو جریان اصلاح‌طلب و اصولگرا سهم مهلک است و می‌تواند این بازی برنده را برای اصولگرایان به یک باخت بدل کند اما این طور که به نظر می‌رسد، میل به رییس‌جمهور شدن در هر کدام از سه گزینه پیش گفته جدی‌تر از آن است که تن به ائتلاف دهند. برایش هم عناوین زیبایی یافته‌اند، مثلا تاکتیکی برای کاستن از فشارها بر یک نفر، یا ایجاد دوقطبی و شور دادن به انتخابات در صورت غیبت یک نامزد جدی اصلاح‌طلب و... 

واقعیت قضیه اما فارغ از دلیل آن، این است که نه جلیلی و نه قالیباف و رییسی؛ هیچ ‌یک حاضر نیست که کرسی پاستور را با دست خود به دیگری تقدیم کند. نگاهی به اخبار انتخاباتی رسمی و غیر رسمی، این مدعا را تایید می‌کند.

کیهان نوشت: کمتر از دو ماه به برگزاری سیزدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری باقی مانده است. با نزدیک شدن به زمان برگزاری رفته رفته بحث‌های انتخاباتی گرم می‌شود و داوطلبان پذیرش این پست حساس و مهم و مسئولیت بسیار سنگین علنی‌تر و صریح‌تر از قبل در‌باره ورود خود به عرصه رقابت و انتخابات سخن می‌گویند و از این سوی و آن ‌سوی نیز می‌شنویم که افراد دیگری خود را برای نام‌نویسی و ورود به صحنه انتخابات آماده می‌کنند. انتظار طبیعی و منطقی این است که افراد و جناح‌هایی که به طور جدی‌تر قصد ورود به صحنه انتخابات را دارند با درک شرایط و واقعیات داخلی و خارجی و بالاخره شناخت مشکلات اجتماعی و مهم‌تر از همه توقعات و انتظاراتی که مردم از رئیس‌جمهور در اوضاع و احوال کنونی دارند، قدم به میدان بگذارند