
به گزارش برنا؛ فردای برد استقلال، در کوران آمادهسازی پرسپولیس برای بازی بعد خود و داغ شدن تنور لیگ برتر اما سوژه اصلی رسانهها به لیگ برتر اختصاص ندارد. مساله اصلی شوک به فوتبال ایران است. شوکی که در نگاه اول باعث بهت و حیرت هواداران شده اما با واکاوی ماجرا متوجه میشویم آنها هم از دست غیرحرفهایگریها به ستوه آمدهاند و در انتظار حرفهای شدن «واقعی» نشستهاند. دیگر سخت است هواداری که هر لحظه کوچکترین قدم هر بازیکن را میبیند و در تصمیمات مدیریتی کم و بیش تاثیرگذار است را بابت حرفهای شدن گول بزنیم.
ماجرای اصلی چیست؟
کنفدراسیون فوتبال آسیا در راستای جدیتر شدن رقابتهای تحت پوشش و پیشرفت باشگاهها قوانینی جدید لحاظ کرده و این بار با جدیت پیگیر آن شده است. قوانینی که انجام آن چندان هم سخت به نظر نمیرسد اما نیاز به مدیریت صحیح منابع و زمان دارد. زمانی که داشتیم و از آن استفاده نکردیم. نکته اصلی در این بخش اینجاست که تهدید و فشار AFC برای انجام ماجرا مربوط به امشب و دیروز و یک هفته قبل نیست. قطعا خود مدیران کنفدراسیون فوتبال آسیا هم از این ماجرا باخبرند که حرفهای شدن در کوتاه مدت به دست نمیآید و مساله اینجاست شدت گرفتن نظارت آنها روی باشگاه از یک سال پیش آغاز شده است. دورهای که مسعود سلطانیفر روی صندلی عالیترین نهاد ورزش ایران نشسته بود. او البته راهکار متفاوتی برای حل ماجرا انتخاب کرد. راهکاری به نام پاک کردن صورت مساله در کوتاه مدت و طبیعتا نگرفتن مسئولیت ماجرا.
حرف کنفدراسیون فوتبال آسیا چیست؟
کنفدراسیون فوتبال آسیا 7 شاخصه را برای حرفهای دانستن باشگاهها در نظر گرفته که در دوره صدارت سلطانیفر در هیچکدام از موارد پیشرفتی حاصل نشده و ماجرا آنجایی بغرنج میشود که بدانیم او یک سال پیش متعهد شده باشگاههای ایرانی در راستای حرفهای شدن قدم بردارند اما حالا یک سال از آن ماجرا گذشته که 10 ماه از آن متعلق به کابیته دولت قبلی بوده است. اگر پیشرفتی ملاحظه کردهاید، اطلاع دهید تا ما آن را پیگیری کنیم! قوز بالای قوز ماجرا آنجاست سال گذشته فدراسیون برای عدم تایید صحت مدارک چند باشگاه 120 هزار دلار جریمه شده و کنفدراسیون فوتبال آسیا حالا حاسبی تمرکزش را روی باشگاههای ایرانی گذاشته است.
استقلال و پرسپولیس کدام شرایط را ندارند؟
یکی از آیتمهایی که AFC معرفی کرده شامل تعیین مالکیت باشگاهها است. چیزی که تنها در حد حرف مطرح شد و هیچگاه جامه عمل نپوشید. آنقدر هم جلسات بیمورد در این زمینه برگزار شد که مطمئن باشید هواداران آبی و قرمز پایتخت هم دیگر امیدی به حل ماجرا نداشتند و رسما به خصوصیسازی و جدا شدن مجمع ناامید هستند. سوال مهم اینجاست چه کسی پاسخگوی این اهمال و دست دست کردن است که حالا کار به دقایق آخر رسیده است؟ اگر مساله مالکیت مشترک حل شده بود قطعا نه دیگر گلایههای هواداران به وجود میآمد و نه مشکلات بعدی. مشکلاتی که همه آن ریشهاش به همین مالکیت برمیگردد.
به طور مثال دیگر آیتم مهم AFC معرفی ورزشگاه اختصاصی و تسویه بدهیها است و با اینکه برای هواداران فوتبال شاید عادی شده اما جای تعجب ندارد که متولی 2 تیم اصلی ایران در این سالها اصلا در این راه قدمی برنداشته و کسی کوچکترین پیشرفتی در این زمینه مشاهده نکرده؟ چرا باشگاههایی چون گل گهر، سپاهان و فولاد مشکلاتشان اساسی حل شده اما استقلال و پرسپولیس به عنوان پرطرفدارترین تشکلهای ورزشی هر روز لرزه به تن هوادارانشان میاندازند؟ آیا دستورهایی که از وزیر وقت برای ریش سفیدی و حل ماجرا ارسال میشد کمکی به حل ماجرا کرد؟ تا چه زمانی قرار است از سوشا مکانی، حنیف عمرانزاده و هزاران خودی بابت طلبهایشان «رخصتهای نمادینگونه» بگیریم؟ هواداران کم سن و سال پرسپولیس ناصر ابراهیمی را نمیشناسند اما این پیر فوتبال با آن همه اعتبار هنوز از قرمزها طلب دارد و در سمت مقابل استقلال درگیر پرداخت حق و حقوق پادوانی است. آیا دیاباته و کالدرون هم حاضرند از حقشان بخاطر ایرانی بودن و لاپوشانی مشکلات بگذرند تا تیمهای داخلی خوشخوشان به آسیا بروند و مسئولین وقت که هیچ کاری نکردهاند خوشحال باشند؟
آیا مقصر اصلی وجود دارد؟
شاید پیدا کردن یک نفر به عنوان مقصر اصلی به حل ماجرا در این مقطع زمانی کمک نکند اما میتوان حداقل از مشکلات بعدی جلوگیری کرد. ای کاش خود مسئولان به فکر حل این مشکل ریشهای بودند. ای کاش هواداران بیشتر از فشار آوردن بابت خرید بیرویه و بدون منطق بازیکنان خارجی به مدیرها بابت اصلاح ساختار فشار میآوردند. ای کاش نظارتی روی اقدامات مدیران بود تا پس از برخاستن از صندلی مدیریت بیلانشان بررسی شود.
عاقبت ماجرا چه میشود؟
امروز صبح، دکتر سید حمید سجادی، وزیر ورزش با مسئولین هر 2 تیم جلسه داشته و به دنبال راهکاری برای این موضوع بوده است. ماجرا این است که بر اساس پنلی که AFC برای حرفهایسازی در نظر گرفته دیگر دخل و تصرفی وجود ندارد. شاید اگر دری به تحته خورد و با یک معجزه استقلال و پرسپولیس به آسیا برگشتند، فرصتی باشد برای بررسی بهتر روند خصوصیسازی. فرصتی برای حل اصولی مشکلات. بهتر نیست یک بار ماجرا برای همیشه فیصله یابد؟