استاد دغدغه ای جدی- پرداختی ناتمام

افخمی و حسینی در فیلم استاد به سراغ یکی از موضوعات داغ جامعه در سال گذشته رفته و خشونت علیه زنان را که با عنوان جنبش می تو در فضای اجتماعی پر رنگ شد را به عنوان مبنا برگزیده اند. در گزینش موضوعات مهم اجتماعی تبین درست و جامع میتواند بیشترین عامل در تاثیرگذاری آن نکته باشد. اما فیلم استاد که ظاهرا اقتباسی از اثر دیوید ممت بود به سبب ضعف های تکنیکی، ضعف در پردازش فیلم نامه، دیالوگ محور بودن بیش از اندازه، شخصیت های بدون بعد و عمق و... بیشتر شبیه داستانی کش دار بود تا فیلم سینمایی در جشنواره فیلم فجر. استاد به مساله مهمی به نام خشونت های آشکار و پنهان در جامعه اشاره کرده است، خشونت های که در آن برگرفته از عرف های و محدودیت های اجتماعی همواره قشرهای اسیب پذیر جامعه قربانیان قطعی آن هستند. 

گلنوش حدادی دانشجوی ارشد معماری است که برای پذیرش در دانشگاهی در خارج از کشور به توصیه نام استادی صاحب نام نیاز دارد. اما استاد پرمدعا این نیاز را ابزاری برای پاسخگویی به هوس خویش قرار داده و او را طعمه میکند. گلنوش که اسیب دیده، با نامزد درد و دل کرده و اینبار قربانی تعصب کور او می شود. در نهایت این گلنوش است که مورد سوظن و تحقیر و تردید قرار میگیرد. در این فیلم سازندگان، بر خالف فیلم فروشنده فرهادی که بستر فرهنگی جامعه را خواستگاه این مشکالت و آسیب ها معرفی میکند نگاهی فردی به موضوع داشته و در فضای بسته و محدود با سه بازیگر محوری داستان را روایت می کنند. نکته ای مهم و مبنایی که در پرداخت ضعیف به لحاظ روایت و تکنیک به تصویری خسته کننده، مالل آور،بی تاثیر و نا تمام تبدیل شده است. 

فیلم از ضعف شدید فیلم نامه در شخصیت پردازی کاراکترها رنج می برد علت و منشا رفتارهای متناقض استاد ادریس نامشخص است، او در حد یک تیپ محدود شده. گلنوش و نامزد او از این اندازه هم کمتر معرفی می شود، روایت استاد به داستانی کوتاه در پاورقی روزنامه بیشتر قابل تشبیه است تا فیلم سینمای. مسایلی از قبیل خیانت، تعصب بسیار کلیشه ای و رها شده در اثر تصویر می شوند. همسر استاد ادریس فقط صدایی در پشت تلفن است و بدون اینکه معرفی شود متهم می شود. اشاره به بحث مهاجرت، آسیب هایی که سستی بینان خانواده جوانان را با آن روبرو می کند از نکات دیگر مطرح شده در داستان بود.

انتهای پیام/