
به گزارش گروه فرهنگ و هنر برنا؛ این کارگردان و منتقد به ماهیت داستانی اثر اشاره و بیان کرد: فکر میکنم این کتاب علاوهبر اینکه معتبر و مستند است داستانی نیز است؛ یعنی با تخیل و خلاقیت رماننویس نوشته شده است. داستاننویس کسی است که صحنهها را میبیند و سعی میکند شما را هم وادار کند به شنیدن و دیدن. نکته مهم در این شیوه نوشتن یعنی متخیل و خلاقانه نوشتن این است که امکان غرق شدن مخاطب را در فضای داستان فراهم میکند تا خواننده برداشت خود را داشته باشد. چه در نقد ادبی و چه سینمایی وقتی به کارهایی میرسیم که حق داستاننویسی را ادا کردهاند متوجه میشویم که تحلیل به تفسیر به رای و دلبخواهی تبدیل میشود و نمیتوان به آسانی چنین آثاری را تحلیل کرد.
محمد رودگر نیز به عنوان منتقد ضمن اشاره به شجاعت و شهامت نویسنده در دنبال کردن چنین سوژهای گفت: هنرمند اگر واقعا بخواهد کار هنری انجام دهد و عزمش را جزم کرده و کاربلد و درسخوانده هم باشد، کسی نمیتواند جلویش را بگیرد. به نظرم رقابتهای سیاسی و محدودیتها و سانسور باعث میشوند که هنرمند چندلایهپذیر شود و به سراغ کارهای ارزشمندتر برود؛ اما مشکل اصلی جای دیگری است. انقلابی بر محوریت یک شخص صورت گرفته است و اگر امام خمینی نبود این انقلاب نبود. این شخص در ارکان این مملکت تأثیر گذاشته است. این مسئله انکارناپذیر است؛ اما چرا نمیتوانیم درباره این شخصیت حرف بزنیم؟ اگر جای دیگری بود درباره کوچکترین اتفاقات تاریخی و سیاسی و خردهشخصیتها و حتی خردهتیپها چه فیلمها و رمانهایی ساخته نمیشد. چرا اینجا نمیتوانیم؟ حقیقت این است که اتفاقاتی بعد از انقلاب ۵۷ رخ داد که همینطور از ایدهها و آرمانهای انقلاب -که به نظر بعضیها بلندپروازانه بود- فاصله گرفتیم و رجوع دوباره به آن آرمانها از نظر برخیها ممکن است مشکل ایجاد کند. جنگ، جنگ روایتهاست. روایتی که من میخواهم ارائه بدهم ممکن است با روایتی که روی میز برخیهاست متفاوت باشد.
وی در پایان صحبت خود درباره ادعای نویسنده کتاب «روحالله» اظهار کرد: ادعای آقای حکیمیان در این اثر این است که نمیخواهد رمان صفر بنویسد یا کار تاریخی ارائه دهد؛ چون کتابهای دیگری در این زمینه نوشته شدهاند. این نویسنده میخواهد روایتی را از خود ارائه دهد و میخواهد به مسئله «روایت» ارج دهد.
انتهای پیام//