به گزارش برنا؛ شیخ کلینی، در روستای کلین از روستاهای قدیمی پیرامون ورامین تهران در ۳۸ کیلومتری شهر ری و در روستای کلین نزدیک بخش جلیل آباد پیشوای ورامین، و در زمان حسن عسکری به دنیا آمد. به همین جهت، او را به لقب رازی، منسوب به ری هم میخوانند. در ابتدا علوم اسلامی را نزد پدر و دایی خود گذراند. بعد از مدت کوتاهی که با منابع رجالی و حدیثی آشنا شد، برای ادامهٔ تحصیل خود به شهر ری رفت.
در آن دوران بیشتر مردمان شهر ری شافعی و حنفی مذهب بودند، ولی بعضی از روستاهای اطراف آن مثل علیآباد و حسنآباد شیعهنشین بودند و اکثر اهل تسنن آن شهر، همواره تحت تأثیر آنان بودند، از این رو ری به شهر شیعهنشین معروف بود. در آن دوران شهر ری، مرکز برخورد آرا و اندیشههای اسماعیلیه، حنفی، شافعی و شیعه شده بود. امروزه کتابخانهای به نام کتابخانهٔ شیخ کلینی در شهر ری به یاد او وجود دارد.
ثقةالاسلام کلینی در ری، قم، بغداد، کوفه و دیگر نقاط ممالک اسلامی در نیمهٔ دوم سدهٔ سوم هجری، دانشمندان بزرگ، فقیهان و محدثان بسیاری را ملاقات کرده و از آنان به اجازههایی دریافت کردهاست. در کتب رجال و تراجم، بالغ بر ۴۰ نفر از فقها و محدثان را نام میبرند که از استادان و مشایخ اجازه وی بهشمار رفتهاند و کلینی در نزد آنها شرایط شاگردی به جای آوردهاست.
برخی از استادان شیخ کلینی عبارتند از:
بسیاری از فقها و محدثین بنام شیعه که از مشاهیر بودند از جمله شاگردان کلینی بهشمار میروند:
کتاب کافی هشت جلدست: جلد اول و دومش مربوط به اصول است، جلد هشتم آن روضهٔ کافی است، که مواعظ و قصصست، و پنج جلد بقیه فروع کافی است از طهارت تا دیات.
کلینی خمس و فَیء و انفال را در فروع کافی ذکر نمیکند، بلکه در اصول کافی آوردهاست ولی زکات را در فروع کافی مورد بحث قرار میدهد.
علت این کار آن است که تقسیم فَیء از شئون امامت است. کلینی وقتی بحث امامت و احکام، اوصاف، شرایط، وظایف و اختیارات امامت را تبیین میکند انفال و خمس و فیء را آنجا بیان میکند.
شیخ طوسی، و نجاشی کتابهای زیر را از کلینی دانستهاند:
کلینی در سال ۳۲۸ قمری برابر با ۳۱۹ خورشیدی که مصادف با مبدأ غیبت کبری حجت بن الحسن است در سن ۷۰ سالگی در بغداد، درگذشت. ابو قیراط محمد بن جعفر حسنی، یکی از بزرگان بغداد بر پیکرش نماز خواند. آرامگاه او در «بابالکوفه» در بغداد، امروز در ناحیه شرقی رود دجله کنار پل قدیم بغداد و زیارتگاه مسلمانان است.