به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ موسیقی کودک در ایران سابقهای طولانی و تاریخی دارد. خیمهشببازی، نمایشهای عروسکی، قصهگویی، نمایشهای موزیکال، لالاییها همه و همه گونههایی بودند که از دیرباز کودکان را به موسیقی پیوند میدادند اما تولید جدی موسیقی کودک در ایران به سال ۱۳۴۴و تاسیس کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان برمیگردد.
مرکزی که با همراهی بسیاری از ترانهسرایان، آهنگسازان و... آثار مهمی را عرضه و ماندگار کرد و پس از انقلاب در آثار سینمایی چون: مدرسه موشها، کلاه قرمزی و... موسیقی کودک را رواج داد.
از آلبومهای شاخص موسیقی کودک در ایران میتوانیم به «شهرقصه» اثر بیژن مفید، «رنگین کمان» اثر ثمین باغچهبان، «آواز فصلها و رنگها» اثر سیمین قدیری، «لالایی» اثر پری زنگنه و... اشاره کرد.
موسیقی کودکان و نوجوانان که با سازبندیهای خاص و ملودیهای ساده ساخته میشود و کودکان را با فرهنگهای بومی آشنا میکند در اصل از آغاز قرن بیستم در جهان باب شد.
«ماریا مونته سوری» نخستین کسی بود که به تدوین روشهای آموزش موسیقی به کودکان پرداخت و پس از او روشهای امیل ژاک، کارل ارف، زولتان کدای، ادگار ویلمز، مارتینو، شینیچی سوزوکی و.... موجب شد که طرح تحقیقاتی برنامههای آموزشی موسیقی برای کودکان بیشتر بررسی شود.
در کشور ما اما سودابه سالم، ثمین باغچهبان، عباسی یمینیشریف، مصطفی رحماندوست، فریبرز لاچینی، حسین دهلوی و... ترانهسرایان، آهنگسازان و خوانندگانی هستند که در حوزهی موسیقی کودک بسیار تلاش کردند و آثار خاطرهانگیزی را به یادگار گذاشتند.
همهی این تلاشها در راستای موسیقی کودک و نوجوان و برپایی جشنوارههایی چون جشنواره موسیقی فجر موجب شده کودکان بیشتر با موسیقی آشنا شوند و روشهای تدریس متفاوت در این حوزه ابداع شود.
شب گذشته که آخرین شب سی و نهمین جشنواره موسیقی فجر بود شاهد سالها تلاش برای این گونه از موسیقی بودیم. پدیدههایی از فلات ایران که نمایانگر فرهنگ شهرهای گوناگون ایران بودند.
ملیکا ایوبی، نفس اسدی، الینا سلیمی و مهبد مرادی نخستین گروهی بودند که با ساز تنبک به روی صحنه آمدند و پس از آنها آوا پریشانی، بهار پنجهپور، پارسا مرادیان، پرنیان مرادیان، بردیا بهرامنژاد، نیما جمشیدی، مهدی یعقوبزاده، تارا قهرمانی، نفس خرمیان، آوان مصطفیپور هر کدام تک به تک به روی صحنه آمدند و قطعاتی را اجرا کردند.
«اخوان» نوایِ یامحمَّد سَردادند
دفّ، آلتی است مقامی و جایگاه ویژهی آن در خانگاه و محفل درویشان و منطقهی کردستان است. در دفنوازی نیروی اصلی برای نواختن، مچ دستهاست و زبان نوازشِ متفاوتی نسبت به سایر سازهای کوبهای دارد.
شاید بهترین نمونهی دفنوازی را بتوان در خانگاههای کردستان دید و شنید و اینطور که از کتابهای موسیقی و نوشتهها برمیآید این ساز برای حفظ وزن به کار میرفته و رکن اصلی مجالس عیش و طرب و محافل اهل ذوق و عرفان بوده است.
از نوازندگان صاحبسبک دف میتوان به بیژن کامکار، مسعود حبیبی و... اشاره کرد.
سازی عرفانی که در آخرین شب جشنواره موسیقی فجر توسط گروه اخوان کردستان در فرهنگسرای ارسباران به صدا درآمد. ارسباران که در طول این دوره از جشنواره میزبان موسیقی نواحی بود شب گذشته بیش از همهی شبها تماشاگر داشت و «منصور مرادی» سرپرست این گروه چندین آهنگ عرفانی را با گروهش به خوانندگی «عبدالسلام فاتحی» برای مخاطبان اجرا کرد.
این گروه در قطعهای نوایِ «یامحمد» سردادند و فضای عرفانی را در ارسباران ایجاد کردند.
محمد مرادی، میلاد نعمتی، وریا عارفی، سامان ساعدی، شاهین ملکی نوازندگان دفّ گروه اخوان بودند.
طنین سرنای قوم لر از ارسباران به گوش رسید
موسیقی لری از تنوع و پیشینهای کهن برخوردار است که به دو بخش کلی موسیقی آوازی و موسیقی سازی تقسیم میشود. سازهای موسیقی لری عبارتند از: سُرنا، دهل و تال یا همان (کمانچه) که در موسیقی و ترانههای غنایی و عاشقانه، ترانههای حماسی رزمی، ترانههای کار و فصول و... از آنها استفاده میشود.
این موسیقی ریتمیک با گروه «نوای سیمره» به خوانندگی مهران غضنفری در آخرین شب جشنواره موسیقی فجر پایانبخش جشنواره شد.
مهران غضنفری خواننده و سرپرست این گروه چندین آهنگ لری و ریتمیک را با گروهش اجرا کرد که با دست، جیغ و کِل کشیدن مخاطبان همراه بود.
حسین مرادی: تنبک، ژیلا تقوی: بمتار، علیرضا کاظمی: تنظیمکننده و نوازنده سنتور، سبحان امیری: کمانچه، یاسین مولایی: سُرنا، مهیا نعمتاللهی: همخوان از اعضای این گروه بودند.
انتهای پیام/