رسولی: حدادی من را پشت در اتاقش نگه داشت/ سوگولی دو و میدانی؟ امکانات اولیه هم ندارم

حسین رسولی در گفت و گو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری برنا، در خصوص ترک اردو، مشکل با فدراسیون و... در مورد او مطرح می‌شود، گفت: من برای حضور در اردو مشکلی نداشتم و حتی زمانی که اردوی دوم برگزار شد فکر و ذکرم این بود که مصمم‌تر از قبل کارم را انجام دهم. حاضرم هر سختی را به جان بخرم و تمام قوانین حاکم بر اردو را رعایت کنم. وقتی به من اعلام شد مانند سایر اردونشینان نباید در اردو گوشی همراهم باشد و بدون هماهنگی از اردو خارج نشوم، قبول کردم اما امکانات کافی برای من در اردو فراهم نبود. بعد از تمرین نیاز داشتم برای آب درمانی و ریکاوری به استخر بروم ولی داخل مجموعه آفتاب انقلاب استخری نبود که من از آن استفاده کنم. پس از ۹-۱۰ ساعت تمرین، نیاز به ماساژور داشتم که این امکان در اردو برایم فراهم نبود.

وی افزود: تمامی قوانین حاکم بر اردو را مانند نوجوانانی که در این اردو حضور داشتند، رعایت می‌کردم و پیش خودم می‌گفتم اگر بخواهم از قوانین تخطی کنم بی قانونی از سوی سایرین اتفاق می‌افتد اما انتظارم این است بعضی جا‌ها فرقی بین من و سایرین قائل شوند. همه به من می‌گویند تو سوگلی دو ومیدانی هستی اما هیچ فرقی بین من و بقیه گذاشته نمی‌شود و حتی امکانات اولیه هم برای من فراهم نیست و برای استخر و ماساژور باید اصرار کنم.

ملی پوش پرتاب دیسک ایران ادامه داد: عقیده دارم احسان حدادی به خاطر این که قهرمان بوده و هم رشته من محسوب می‌شود، به مسائل احاطه دارد. یادم می‌آید در بازی‌های هانگژو خودش به من گفت ورزشکار در رشته ما حتی نباید برای مسابقه ساک دستی اش را خودش حمل کند، چون همین مساله باعث خستگی و افت رکورد‌های او می‌شود. من فکر می‌کردم اگر روزی او رییس فدراسیون شود، همه این مسائل رعایت می شود.

وی تصریح کرد: جدا از موضوع آب درمانی ،امکانات استخر و ماساژ، من برای مصرف مکمل غذایی درخواست داشتم که این مساله هم اجرایی نشد. بدن من به این مکمل ها نیاز دارد و باید برای بهتر شدن وضعیت جسمی ام این مواد استفاده کنم چون غذای معمولی پاسخگوی نیاز من نیست. واقعا این چیزها از نظر شما درخواست زیاد و غیر معقولی است؟

رسولی در خصوص مشکل اصلی اش برای تمرین خاطرنشان کرد: درخواست داشتم که با آقای سپهرزاد به عنوان مربی تمرین کنم که قبول نکردند و گفتند فدراسیون می‌خواهد از او در جایگاه دیگری کمک بگیرد. به من تاکید کردند فکر‌های خوبی برایت داریم؛ به طوری که فکر می‌کردم قرار است بهترین مربی دنیا را برایم انتخاب کنند. وظیفه من به عنوان ورزشکار این است سرباز فدراسیون باشم ولی وقتی شرایط مهیا نیست، باید این مساله را به فدراسیون اعلام کنم. الان هم من مجبور به اعتراض شده ام و می‌دانم که این اعتراض کمکی به من نمی‌کند ولی الان دیگر آب از سر من گذشته است.

وی ادامه داد: یک مربی در مشهد حضور دارد که اتفاقا از دوستان آقای حدادی است. من درخواست کردم حالا که اردو تمام شده و هر کس در شهر خودش تمرین می‌کند این امکان برای من فراهم شود تا به عنوان مربی کمکی در تهران مرا تمرین بدهد که فدراسیون موافقت نکرد. بعد از آن گفتم بلیت مرا تهیه کنید و من را به مشهد بفرستید تا در مشهد با او تمرین کنم ولی باز هم با درخواست من مخالفت شد. در شهرمن (کمیجان) امکان تمرین رشته من وجود ندارد و حتی اگر بخواهم از امکانات شهر اراک استفاده کنم مسیر ۱۰۰ تا ۱۲۰ کیلومتر با محل سکونت من فاصله وجود دارد.

رسولی در مورد مشکل بلیت بیزینس برای او تاکید کرد: به خاطر قد و شرایط جسمی ام نمی‌توانم در قسمت اکونومی بنشینم و انتظار داشتم این درخواست ساده من اجابت شود و دلیل این که گفتم برایم بلیت بیزینس گرفته شود، همین مساله است.

وی در مورد آخرین جلسه اش با احسان حدادی رییس فدراسیون خاطرنشان کرد: چندی پیش مصاحبه‌ای را از قول او خواندم که گفته بود هزینه تمریناتش در سال‌های قبل در کشور‌های خارجی در برهه‌ای چیزی حدود ۶۰ هزار دلار بوده که فدراسیون وقت آن را پرداخت کرده است. تا چندی قبل حسن تفتیان در فرانسه تمرین می‌کرد ولی امسال این کار را نکرد تا مشخص شود این هزینه از سوی فدراسیون پرداخت می‌شده ولی حالا پرداخت نمی‌شود. به هرحال دو سه روز قبل حدادی از من خواست که جلسه حضوری با او داشته باشم ولی وقتی به اتاق او در مجموعه آفتاب انقلاب رفتم، به من گفتند ۵ دقیقه بیرون باش که این رفتار برایم حرکت جالبی نبود. من هم ناراحت شدم و بدون صحبت و جلسه با حدادی دفترش را ترک کردم. در واقع رییس فدراسیون من را پشت در اتاقش نگه داشت که واقعا برای قهرمانی مثل من زشت بود و خیلی به من برخورد.

باتوجه به این که اردوی بعدی تیم ملی دو و میدانی از ۱۴ دی ماه سال جاری برگزار می‌شود، از رسولی سوال کردیم که چه تصمیمی برای حضورش در این اردو دارد که وی تاکیدکرد: اگر شرایط مثل سابق باشد من نمی‌توانم در این چارچوب قرار بگیرم. تمام مشکلات و سختی‌ها را به جان می‌خرم تا شرایط خوبی برایم رقم بخورد ولی با چه امیدی باید این کار را انجام بدهم؟ مجوز ورودم به المپیک تحت الشعاع مشکلاتی این چنینی بود و در زمان سرپرستی فدراسیون اتفاقاتی رخ داد که تمرکزم را برهم زد تا نتوانم مجوز حضور در المپیک را بگیرم. با این روند برای رقابت های آینده هم نمی توان زیاد خوشبین بود.

گفت و گو از سمیه قدیری

انتهای پیام/