یک کارشناس مسائل اسرائیل در گفت‌وگو با برنا مطرح کرد؛
اجبار فلسطینی‌ها به مهاجرت اساس اشغالگری اسرائیل
برنا - گروه سیاسی؛ یک کارشناس مسائل اسرائیل، گفت: مجبور کردن فلسطینی‌ها به مهاجرت از مناطق مختلف فلسطین، اساس اشغالگری اسرائیل را تشکیل می‌دهد.
منصور براتی، کارشناس مسائل رژیم صهیونیستی، در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری برنا با اشاره به سخنان ترامپ مبنی بر اسکان مردم غزه در مصر و لبنان، اظهار داشت: مجبور کردن فلسطینی‌ها به مهاجرت از مناطق مختلف فلسطین، اساس اشغالگری اسرائیل را تشکیل می‌دهد. بعد اصلی این اشغالگری در فلسطین تاریخی از سال ۱۹۴۷، هم‌زمان با آغاز درگیری میان فلسطینی‌ها و صهیونیست‌ها، همواره مسئله مهاجرت اجباری فلسطینی‌ها بوده است.
وی با اشاره به این موضوع افزود: اگر به آن دوره بازگردیم، در حدود سال ۱۳۲۳، شاهد اخراج ۷۰۰ هزار فلسطینی از محل زندگی‌شان هستیم. این رقم در دهه ۱۳۲۰، عددی بسیار بالا محسوب می‌شود. در آن زمان، جمعیت ایران کمتر از ۱۵ میلیون نفر بود، در حالی که اکنون به حدود ۹۰ میلیون نفر رسیده است. از این تعداد آوارگان، بسیاری به اردن، مصر، سوریه، لبنان و سایر مناطق فلسطینی ازجمله کرانه باختری و نوار غزه پناه بردند. در خود نوار غزه، تا پیش از جنگ، هشت اردوگاه پناهجویان وجود داشت که بسیاری از آن‌ها آسیب دیدند. همچنین در کرانه باختری اردوگاه‌های متعددی مانند اردوگاه جنین وجود دارند.
این کارشناس مسائل رژیم صهیونیستی تأکید کرد: در سال ۲۰۲۵ نیز همچنان این سیاست ادامه دارد و تأثیر مستقیمی بر اشغالگری اسرائیل و توسعه مناطق اشغالی خواهد داشت. راست‌گرایان افراطی اسرائیل، مانند ایتامار بن گویر، وزیر پیشین امنیت عمومی که به دلیل آتش‌بس در نوار غزه استعفا داد، و بزالل اسموتریچ، وزیر دارایی، از این سیاست سال‌ها دفاع کرده‌اند. آن‌ها به دنبال ایجاد شرایطی در نوار غزه هستند که در آن، مردم به صورت اجباری مجبور به ترک سرزمین خود شوند. این روند از طریق سیاست‌های تخریبی، ویرانی، کشتار و در عین حال، ایجاد سیاست‌های جاذب توسط برخی دولت‌های عربی دنبال می‌شود.
براتی همچنین تصریح کرد: در طول ۱۵ ماه جنگ اخیر، موج گسترده‌ای از مهاجرت در میان فلسطینی‌های غزه مشاهده نشد. این در حالی است که اغلب دو میلیون و سیصد هزار نفر جمعیت ساکن غزه، در داخل این منطقه آواره شده و به سمت مناطق امنی که تصور می‌شد اسرائیل به آن حمله نکند، حرکت کردند. به همین دلیل، شاهد بحران انسانی گسترده در مرزهای مصر، مانند تجمع صدها هزار نفر در رفح یا حمله به مرزهای مصر، نبودیم. البته گزارش‌هایی از خروج برخی فلسطینی‌ها از طریق پرداخت رشوه به مقامات مصری منتشر شده، اما این تعداد در مقایسه با جمعیت دو میلیون و سیصد هزار نفری غزه، اندک بوده است.
وی در ادامه توضیح داد: سیاست مهاجرت اجباری دو بُعد دارد: نخست، سیاست‌های ویرانگر و دافعه‌ای که توسط اسرائیل و متحدانش اجرا می‌شود، و دوم، سیاست‌های جاذب که برخی کشورها را ترغیب به پذیرش آوارگان فلسطینی می‌کند. در این راستا، دونالد ترامپ در تلاش است تا با تحت فشار گذاشتن دولت‌های اردن، مصر و قطر، آن‌ها را به پذیرش بخشی از جمعیت غزه متقاعد کند. اما سیاست سنتی این کشورها بر این استوار بوده که از پذیرش گسترده فلسطینی‌ها خودداری کنند. به عنوان مثال، در اردن، جمعیت پناهجویان فلسطینی از شهروندان اردنی فراتر رفته و پذیرش آوارگان بیشتر، چالش‌های فراوانی برای این کشور ایجاد خواهد کرد. از سوی دیگر، مصر نیز با مشکلات اقتصادی شدیدی مواجه است و پذیرش صد هزار پناهجوی فلسطینی، بار مضاعفی بر اقتصاد این کشور تحمیل می‌کند.
براتی در پایان خاطرنشان کرد: اگر ترامپ بتواند کمک‌های مالی و فشارهای سیاسی کافی را اعمال کند، ممکن است این کشورها نسبت به پذیرش بخشی از آوارگان غزه موافقت نشان دهند. در این صورت، احتمال خروج بخشی از جمعیت غزه، خصوصاً افرادی که با گروه‌های مقاومت هم‌سویی ندارند، وجود دارد. باید دید که این سیاست تا چه اندازه موفق خواهد بود. اگر اسرائیل و آمریکا بتوانند ۵۰۰ هزار فلسطینی را از غزه خارج کنند، این یک پیروزی راهبردی برای اسرائیل محسوب شده و نگرانی‌های امنیتی این رژیم نسبت به غزه در آینده کاهش خواهد یافت.
انتهای پیام/
نظر شما
پیشنهاد سردبیر
پرونده ویژه
تبلیغات متنی